«Αγάπη μου, θέλεις μια 20χρονη για το καλοκαίρι;»...
…τον ρώτησα και με κοίταξε ανήσυχος.
«Μια 20χρονη φοιτήτρια από κάποια ευρωπαϊκή χώρα, που θα έρθει να ζήσει μαζί μας για κανένα μήνα, θα παίζει με το παιδί και θα βοηθάει και λίγο με τις δουλειές, θα της δίνουμε κι ένα χαρτζιλίκι», συνέχισα απτόητη κι ενθουσιώδης σαν να είχα ανακαλύψει μόλις το σεντούκι με το θησαυρό. Πάλι με κοίταξε με δυσπιστία.
«Ξέρεις τώρα», του είπα, «μια δίμετρη κουκλάρα με ξανθά μαλλιά, αθλητικό τύπο, που θα μιλάει και αγγλικά ή γερμανικά στο μικρό;». «Δεν θα ‘σαι με τα καλά σου που θα βάλουμε στο σπίτι κάποιον που δεν ξέρουμε!», είπε κατηγορηματικά και άλλαξε γρήγορα θέμα. Φυσικά, τον αγνόησα. Είχα μόλις εθιστεί.
Όλα ξεκίνησαν όταν μια φίλη με την οποία ανταλλάσσουμε πληροφορίες μου έδωσε την καταπληκτική διεύθυνση
www.aupair.com. Έχοντας κάνει κάτι γαλλικά στο δημόσιο σχολείου Αλμυρού, ήμουν ήδη εξοικειωμένη με το θεσμό της aupair. Μια μαθήτρια ή φοιτήτρια που θέλει να περάσει λίγο χρόνο σε άλλη χώρα για να βιώσει μια διαφορετική κουλτούρα σε μια οικογένεια βοηθώντας λιγάκι και στο σπίτι.
Ενθουσιάστηκα! Αμέσως μπήκα στο site και με πολύ κόπο πλήρωσα 39 ευρώ για να έχω το δικαίωμα του premium member για 90 μέρες. Συμπλήρωσα και τα στοιχεία, έβαλα και μερικές φωτό και περίμενα για τις recommended aupair που θα μου έβγαζε το σύστημα. Και ξεκίνησα το σερφάρισμα. Βέβαια, κάπως αλλιώς το είχα στο μυαλό μου το προφίλ μιας κοπέλας που θέλει να κάνει την aupair: αθώα έκφραση, φωτό με σκυλάκια και γατάκια, παιδάκια τριγύρω να αποδεικνύουν ότι έχει εμπειρία στο μπέιμπι σίτινγκ, σοβαρή, με γυαλάκια. Και κάπως αλλιώς προέκυψε: με κοντά φορεματάκια, κολλητά παντελονάκια, έντονο μέικ απ και ηδυπαθείς πόζες από τις made in USA, κάτι τατουάζ και γκόθικ στυλ από πρώην Σοβιετική Ένωση και πολύ God Bless από Φιλιππίνες μεριά.
Παρ’ όλα αυτά, βρήκα το πρόσωπο των ονείρων μου σε αυτό της Ζενεβιέβ: 22 χρόνων, Καναδέζα που σπουδάζει στις Βρυξέλλες, με μακριά κατάξανθα μαλλιά και ευγενική φυσιογνωμία. Στέλνω e-mail, μου απαντάει ότι της αρέσει το προφίλ μου («Greek family with a 2 years old boy and a little dog, 400 euro per month» κλπ.), αλληλογραφούμε καθημερινά, τη ρωτάω αν μπορεί να κοιμηθεί σε καναπέ αν χρειαστεί και μου απαντάει ναι με χαρά. Μέχρι που ένα ωραίο πρωινό… τρώω τη χυλόπιτα. Πρέπει να επιστρέψει στον Καναδά νωρίτερα. Ομολογώ πως με πείραξε, γιατί το μωρό είχε αρχίσει να ψελλίζει «Ζενβέβ».
Εν τω μεταξύ, το aupair.com μου έγινε κάτι σαν εθισμός. Καθημερινά, μίλαγα με τους βουλευτές και το βλέμμα μου ξεσκόνιζε φωτό υποψηφίων. Μέχρι που ήρθε η Λόρα Φιζπάτρικ.
(Συνεχίζεται στο επόμενο)
