Είναι μεγάλη ντροπή που μετά από την περίοδο των ταραμοκεφτέδων, το μόνο που θέλω να γράψω σ’αυτό εδώ το blog είναι για το κρι-κρι?
Μεσολάβησαν μεσοπρόθεσμο, νυχτοπερπατήματα βουλευτών στον Εθνικό Κήπο, η ύπαρξη του πρώτου νόμιμου ελεύθερου κάμπινγκ στην καλύτερη πλατεία της χώρας, στο Σύνταγμα (έκανα μια φορά κάποτε στην Κίμωλο και ομολογώ ότι δεν με ενθουσίασε), η τελετή αποφοίτησης του Δημήτρη από την δεύτερη τάξη του πολύ μικρού νηπιαγωγείου για να πάει του χρόνου προνήπιο, τα χοντρούλικα μπουτάκια του μωρού που ένοιωσε δυνατό και τα στυλώνει για να περπατήσει, οι φράουλες που φέτος έχω την εντύπωση ότι πέρασαν αστραπή από τους πάγκους, φέτος πρόλαβα να γευτώ μόνο ένα κεσεδάκι…
Και φτάνουμε στο κρι κρι!
Ήταν Φεβρουάριος λοιπόν, λίγο μετά τους ταραμοκεφτέδες όταν ένα βράδυ δεν μπορούσα να βρω πουθενά ξυλάκι ΔΕΛΤΑ 0% που τιμολογήθηκε με 1,80 λεπτά το τεμάχιο (στη ζούλα του χειμώνα). Ξέρετε αυτό το συμπαθητικό ξυλάκι με επικάλυψη σοκολάτας απ έξω κι από μέσα κρέμα που κυμαίνεται γύρω στις 200 θερμίδες.
Της ΔΕΛΤΑ είναι πιο γευστικό από της ΕΒΓΑ που δεν θυμάμαι πόσο κάνει, και γι αυτό αποτέλεσε μεγάλη παρηγοριά και μάλιστα σε καθημερινή βάση ιδιαίτερα τα βράδια μετά από μια δύσκολη μέρα και πριν αρχίσει μια δύσκολη νύχτα –όσοι έχουν ακόμα μωρά μηνών καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Ευτυχώς λοιπόν που δεν έβρισκα ΔΕΛΤΑ γιατί έτσι, σταμάτησα για πρώτη φορά στο περίπτερο της επάρατης Πανόρμου (κύριε Βαρβάκη), που βρίσκεται ακριβώς έξω από την Αγροτική Τράπεζα που είναι απέναντι από την Πειραιώς και απέναντι από τα σχολεία, περίπου στο ύψος της Λαρίσης.
Σταμάτησα λοιπόν και ξεκίνησα την κατάδυση στο κιτρινοκόκκινο ψυγείο με το σήμα Κρι Κρι αναζητώντας ως τζάνκι του παγωτού ένα ξυλάκι 0% λέγοντας από μέσα μου, ας είναι γι απόψε κρι κρι κι από αύριο βλέπουμε.
ΚΙ ΟΜΩΣ. Πρέπει να σας αποκαλύψω ότι το 0% της κρι κρι είναι θεσπέσιο! Μοιάζει με κανονικό παγωτό, η κρέμα σου γεμίζει το στόμα και η σοκολάτα είναι βελούδινη όπως λένε και οι γευσιγνώστες. Οι θερμίδες είναι κάτω των 200 αν θυμάμαι καλά και –ω θαύμα!- η τιμή είναι 1,50 ευρώ.
Περιττό να σας πω ότι από εκείνο το βράδυ διαγράφηκαν επισήμως οι ξιπασμένες πολυεθνικές και η χούντα των ψυγείων τους στα ελληνικά περίπτερα από την καθημερινότητά μου. Παγωτά κρι κρι και μόνο.
ΥΓ και όχι μόνο αυτά: βρήκα στο μεγάλο Carrefour του Avenue και μερικές φορές στο Α-Β του Φάρου γιαούρτι κρι κρι πλήρες και 2% με καταπληκτική γεύση. Ίσως να είναι το γάλα Σερρών που λέει ότι έχει (από αυτό γίνεται ελπίζω και το παγωτό μου), ίσως είναι η γεύση των άλλων από γερμανικό γάλα που ξίνισε τους υποδοχείς, ίσως γενικά ότι πλέον παγώνουμε στην θέα μιας επιγραφής που λέει «από 100% γερμανικό γάλα»…
