-Η χαμένη τιμή του σαργού. Αν το παιδί σου λατρεύει το ψάρι και τρώει μόνο του με το κουταλάκι την λευκή φρέσκια σάρκα αφού την περιλούσει με λαδολέμονο σα να είναι γλυκό τότε τον Σεπτέμβριο ψάχνεις για δεύτερη δουλειά.
-Η ανατολή. Το χαρούμενο πρωινό ξύπνημα ακριβώς στις 7 καθημερινά επιδρά θετικά στον μεταβολισμό, την διάθεση, και εν τέλει σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Μόνο που λες ‘αντίο’ στις παγωμένες βότκες και τα δροσερά τζιν το προηγούμενο βράδυ. Καμιά μπιρίτσα, δυο-τρια σφηνάκια κρασί και πολύ είναι.
-Αχρηστο αντιλιακό. Αφού πας στην παραλία μέχρι τις 10 το πρωί και μετά τις 6 30 το απόγευμα δεν σου χρειάζεται πλέον το πασάλειμα.
-Υπέροχα έλατα. Ως γνωστόν (αλλά μάλλον ξεχασμένο) καλοκαίρι δεν είναι μόνο η θάλασσα. Φέτος ακούσαμε και μυρίσαμε το βουνό. Αξέχαστα.
-«Πού πήγε;»: σε ατέλειωτες παραλλαγές. Εκπληξη, πού πήγε έκπληξη; Βόνταφον, που πήγε Βόνταφον; Πνελόπι, που πήγε; Λίμνη, πού πήγε λίμνη; Πανσέληνο, πού πήγε πανσέληνο; Κλπ κλπ
-Η σφιχτή αγκαλιά με φιλί στο στόμα (!) παράλληλα με ένα γλυκανάλατο «αγάπημου». Η πιο δυνατή ανάμνηση αυτό το καλοκαίρι.
