Η Φωτογραφία σα χαρταετός
21.8.2008 - 5:02:45 PM
Τόχουμε άραγε σκεφθεί, τόχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι φωτογραφίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά «του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι» της φωτογραφικής μας μηχανής? Αυτό από μόνο του δε θα μπορούσε να είναι ένας ικανός λόγος για ν’ακραγγίξουν αυτές οι φωτοεικόνες τη παιχνιδιάρικη μορφή της ζωής, που είναι κι αυτή μιάς κάποιας μορφής ποίηση?
Παίρνω τη τέχνη σα παιχνίδι σημαίνει ότι τη παίρνω στα σοβαρά. Η φωτογραφία, σαν μια απόπειρα τέχνης, ας το λάβει λοιπόν σοβαρά υπόψη της αυτό, γιατί σαν να παρασοβάρεψε τώρα τελευταία μού φαίνεται. Το κατεξοχήν πτητικό στοιχείο της τέχνης, το χιούμορ, δε το αγνόησαν ούτε οι κατεξοχήν «βαρείς» και σοβαροί καλλιτέχνες όπως ο Μικελάντζελο, ο Τιτσιάνο, ο Ρέμπραντ ή ο Γκόγια. Γιατί λοιπόν να μας καταδυναστεύουν με τη βαρυθυμιά τους και τη κλαψιάρικη μελαγχολία(?) τους οι φωτογράφοι ?
Γνωρίζει η υψηλή τέχνη να εμπεριέχει την απαραίτητη εκείνη δόση μελαγχολίας που δε θα αναιρεί τη χαρά που επίσης ξέρει αφειδώλευτα να προσφέρει. Πάντα έβλεπα πιασμένους χέρι –χέρι το Βαττώ με τον Καρτιέ-Μπρεσσόν ν’αμολούν τη καλούμπα τους σε όλο υψηλότερα ύψη, εκεί στο βάθος του ορίζοντα όπου ο Ιακώβ έστησε τη ψηλή σκάλα του ονείρου του για να την ανέβει ένας αλεξανδρινός. Εκεί να στήσουν το μετερίζι τους κι οι φωτογράφοι…
