Το περίφημο τεστ βγήκε αρνητικό. Το έκανε ο δυομισάχρονος την περασμένη Δευτέρα σε ένα από τα γνωστά ιδιωτικά παιδιατρικά νοσοκομεία της πόλης.
Σε αυτό πήγαμε πρώτη φορά. Στην υποδοχή γίνονταν χαμός. Γιατροί και νοσηλευτές πηγαινοέρχονταν νευρικά, και επικρατούσε πολύ άγχος. Εξηγήσαμε στο ταμείο τι εξετάσεις θέλουμε να κάνουμε (αιματολογικές + της νέας γρίπης) και περιμέναμε.
Αφού έκανε τις πρώτες πήγαμε σε άλλο χώρο και περιμέναμε για το τεστ. Ο μικρός ψήνονταν ήδη στον πυρετό. Μετά από ένα τεταρτάκι μας είπαν να πάμε για το τεστ αντιγόνου Α. Είπαμε ότι δεν θέλουμε αυτό αλλά της νέας γρίπης.
Μας παρέπεμψαν ξανά στο …ταμείο. Είχε γίνει λάθος.
Μετά ευγενικά μας είπαν να πάμε σε ένα άλλο δωμάτιο. Εκεί περίμενε ένας έφηβος με τον μπαμπά του που φορούσαν μάσκα.
Μπήκε η νοσοκόμα. Ο Δημήτρης που είχε πάλι χτυπήσει πάνω από 39 έβαλε τα κλάματα. Η νοσοκόμα δεν κατάφερε να πάρει σωστά το δείγμα από τον φάρυγγα. Ζήτησε συγνώμη και είπε ότι πάει για να φέρει καινούργιο υλικό.
Εν τω μεταξύ στο στενό δωμάτιο μπήκε άλλο ένα πιτσιρίκι γύρω στα 7-8 χρονών.
Μπήκε μια άλλη νοσοκόμα και ειδοποίησε τον μπαμπά του έφηβου να πάει να βρει την κυρία …Γ …γλου, γιατί υπήρχε πρόβλημα με την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο. Ο μπαμπάς κατέβασε μια χρι…γία και βγήκε απ το δωματιάκι. Δεν άντεξα: «εσύ γλυκό μου περιμένεις να κάνεις το τεστ;» ρώτησα τον έφηβο.
«Α, όχι το έχω κάνει είναι θετικό, περιμένω να μπω στο νοσοκομείο, βέβαια είμαι καλά δεν έχω πρόβλημα» είπε ο έφηβος.
Ψυχραιμία συνέστησα σιωπηρά στον εαυτό μου (σιχτιρίζοντας).
Επιτέλους ήρθε η νοσοκόμα. Κατάφερε να πάρει το δείγμα αυτή την φορά κι εμείς πήραμε τον Δημήτρη και φύγαμε τρέχοντας για το σπίτι ενώ πίσω μας γίνονταν πανικός.
Το αποτέλεσμα βγήκε την άλλη μέρα και ήταν αρνητικό. Την άλλη μέρα βάλαμε τον μικρούλι σε (άλλο) ιδιωτικό νοσοκομείο αφού η γιατρός του έκρινε πως χρειάζονταν νοσηλεία.
Αναρωτιέμαι αν αυτά γίνονται σε μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία (να βάζουν τα παιδιά να περιμένουν μαζί με βεβαιωμένα θετικά ασθενείς) όπου το προσωπικό να τρέχει πανικόβλητο, τι πρόκειται να γίνει τις επόμενες εβδομάδες…
Ο κίνδυνος από φόβο και πανικό να καταρρεύσει το σύστημα (κι όχι μόνο το σύστημα Υγείας) αλλά και πολλά ακόμα φοβάμαι πως είναι υπαρκτός. Όχι γιατί επί της ουσίας θα γίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που γράφει ο Δημήτρης Καστριώτης αλλά γιατί (και λόγω αλλαγής κυβέρνησης) φαίνεται πως δεν ασχολούνται και πολλοί με τον σχεδιασμό και την εκπόνηση σχεδίων ανάλογα με διάφορα σενάρια που μπορεί να προκύψουν.
Το μόνο που εύχομαι είναι να μην «γίνουμε Ουκρανία»…
