Ανυποψίαστη, πάντα χρησιμοποιώ τη όραση μου στην καθημερινότητα μου. Εκ των υστέρων και έχοντας βιώσει το παρακάτω, θα προτιμούσα να το ξανασκεφτόμουν το πρωί πριν βάλω τους φακούς επαφής στα ματάκια μου. Αντικρίζω υπέρλαμπρα και δοξαστικά την αγαπητή κυρία να ψωνίζει αμέριμνη. Εστίασα την προσοχή μου πάνω της… βασικά κάτι εμπόδιζε το οπτικό μου πεδίο. Ο λόγος για έναν τεράστιο πράσινο φωσφορίζοντα φιόγκο, που κοσμούσε την παιδικά τραβηγμένη κοτσίδα της πενηντάρας (και βάλε… όχι από το «βάλε να πιούμε»… αλλά από το «βάλε χρόνια, βάλε») κυρίας. Το σύνολο προμήνυε διασκέδαση, οπότε το ρίσκαρα και συνέχισα για να δω που το πάει η εν λόγω κυρία. Πουά μακρύ πουλόβερ, κολάν, γαλότσες και τεράστια μυωπικά γυαλιά. Εντάξει… μετά από αυτό κατάλαβα τι είχε γίνει… ήταν η μανούλα της Patty. Δόξα και τιμή! Over.
Και όχι πως έχω τίποτα προηγούμενα με τη διχαλωτή, πλαστική παντοφλίτσα, αλλά μου φοράς και τη ριγέ την κάλτσα αδυσώπητα στο ανεκδιήγητο τρίπτυχο ροζ-φούξια-μαύρο, που μου θυμίζει κάτι μπλιαχ καραμέλες του κυλικείου του δημοτικού μου, και γενικά ξεράσογλου. Και καλό μου (και ενίοτε μαλαματένιο) κορίτσι μου, το ξέρω πως είσαι γύρω στα 18 και είχες ανάγκη να φας το τριγλυκερίδιο-γαριδάκι-τυρίλα, αλλά δε μένεις και στο στενό Ψαρρών-Θράκης. Πάνω στη Λεωφόρο Σαλαμίνος μένεις! Καλά… δεν είναι και η λεωφόρος του Μέλροουζ, αλλά μετά μη σε ενοχλεί που σε λένε δευτεράντζα του Κερατσινίου. Γιατί θα τα ακούσεις, και εγώ τι πταίω; Εγώ σε προειδοποίησα! Φλύκταινες έβγαλα να στα επαναλαμβάνω! Και καλά εγώ… περνάω και ερωτική απογοήτευση… εσύ μπουμπούκι μου… γιατί; Over.
Ήταν μία ηλιόλουστη μέρα! Ζέστη και τα τοιαύτα! Χαρά στους δρόμους! Ο πακιστανός να με καλημερίζει… ο καλός μου… με έχει σταμπάρει! Και εκεί που περπατάω εις το δάσος ανέμελα, θα μπορούσα να πω, να σου και η τίγρης! Εγώ σκιάχτηκα προς στιγμήν. Λέω καμιά νέα οργάνωση που προστατεύει τα ζώα του Αμαζονίου θα’ ναι. ΟΥΧΙ! Κυρία στα δεύτερα -άντα να το φορεί κατάσαρκα το λεοπάρ από πάνω ίσαμε κάτω. «Το αντιλυσσικό γρήγορα!!!», αναφώνησα. Έμαθα μετά το πάθημα πως είναι του συρμού το animal print και εξ ου η έμπνευση. Το απόφθεγμα της ημέρας: «Ένα λεοπάρ τη φορά, γιατί κυκλοφορούν και ανήμποροι άνθρωποι». Over.
Όχι! Το αρνούμαι κατηγορηματικά! Δεν έχω πρόβλημα με τα καρώ πουκάμισα. Αλλά αυτόν τον βομβαρδισμό από τετράγωνα, δε μπορώ να τoν νοήσω, ούτε να τoν κατανοήσω. Τετράγωνα εδώ, τετράγωνα εκεί, τετράγωνα παραπέρα, τετράγωνα μπλε, πράσινα, κίτρινα, πορτοκαλί. Αισθάνομαι ότι ζω λίγο έξω από το Ντάλας και βόσκω τις βουβάλες μου κάθε πουρνό. Αυτό που ευθαρσώς θέλω να πω είναι οι τάσεις της μόδας είναι καλές, αλλά μη παραγίνει και το κακό, γιατί άντε να το μαζέψεις μετά. Over.
Πες μου ειλικρινά… ξυπνάς το πρωί και λες ας ετοιμαστώ να βγω στον κόσμο. Και το κάνεις. Αλλά πριν το κάνεις λες: «ας σουλουπωθώ λιγουλάκι», γιατί το έχεις και το feeling σήμερις ότι θα γνωρίσεις τον έρωτα της ζωής σου και πρέπει να τον γοητεύσεις. Που είχα μείνει;;; Ναι… εκεί που λες: «ας ετοιμαστώ». Ανοίγεις τη ντουλάπα και παρά τις καλές σου προθέσεις βλέπεις μπροστά σου το σετ πετσετέ φόρμας (πάνω- κάτω) και λες θα τον γοητεύσεις με την ανετίλα σου! Αγαπημένη μου φίλη και συνοδοιπόρε στο δύσκολο ανηφόρι της ανδροκρατούμενης ετούτης κοινωνίας, άσ’ το ρημάδι το σετάκι το πετσετέ για το gym. Αλλιώς φόρα τις πυτζάμες με τη Hello-Kitty και βγες έξω. Μην μπεις καν στη διαδικασία να αλλάξεις. Τσάμπα οι θερμίδες. Over.
Εγώ, δηλαδή, λόγω της αναφυλαξίας που παρουσιάζω στο φοκλόρ να το πω… τη διακόσμηση ροκοκό να το πω… θα το πω στο κιτσαριό να τελειώνουμε, στρέφομαι προς το μινιμαλισμό, αλλά εδώ υπάρχει problem και μεγαλειώδους υποστάσεως problem… κοινώς προβληματάρα. Δεν είναι minimal το όσα λιγότερα... τόσο καλύτερα. Και κοντή φούστα και εξώπλατο μπλουζάκι και διαφάνεια και «πάρ’ το κύριε ράφτη και στο κουτουπιέ»… δηλαδή νισάφι!!! Αν δε θες να ντυθείς, κάτσε στη μπανιέρα με τα κάλλη σου έξω και αφρολουτριάσου ολημερίς και οληνυχτίς. Δεν έχεις ακούσει για προσβολή της δημοσίας αιδούς;;; Θα σε πάνε μέσα, καλέ!!! Και δεν έχω λεφτά να δώσω για αποζημίωση! Game over.
