Είχα μια φαεινή ιδέα τις προάλλες. Όπως μου’ ρθε, μου φυγε κιόλας ανεπιστρεπτί και χαιρετίσματα στη σκέψη την παράλογη, τη φευγαλέα βρε αδερφέ και αδελφοποίητε. Κάθησα και σκέφτηκα (αυτό γίνεται μόνο με την Παπαρίζου μαζί πάντα... όπως το επιτάσσει και το τραγούδι της!) και είδα πως δεν πρέπει να κρίνω τους ανθρώπους διαρκώς, γι’αυτά που φοράνε και πρέπει να απεξαρτοποιηθώ παντελώς από ετούτη την εμμονή. Έτσι, χωρίς να ξέρω και χωρίς να ρωτήσω (το ομολογώ!) είπα να κοντρολάρω τις σκέψεις μου επί του συγκεκριμένου θέματος και αντί γι’αυτήν την ομολογουμένως απαράδεκτη συνήθεια προς όλες τις συνιστώσες να διαλογίζομαι ή να φτιάχνω εμμελή δίστιχα λαϊκής καψούρας, μπας και βγει και το μεροκάματο ανελέητα, έντιμα. Και εκεί πάνω στη στιχουργική νιρβάνα και τον ακατάληπτο οίστρο (ναι... ναι ρίμα με το πιττόγυρο δημιούργησα και ας μπει και ρήτρα για τη μη χρησιμοποίηση της λέξης!), αντικρύζω ένα θέαμα-υπερθέαμα! Κοφτό φόρεμα λευκό συνδυασμένο με φόρμα βαμβακέρη, τζάκετ τύπου εφηβικού πανελλήνιου μπέιζμπολ και(!) αθλητικό υπόδημα για άνετη χειραγώγηση της ζαλισμένης περπατησιάς. Αμέ! Αμέ! Αμέ! Να΄ταν κι άλλο, Πανατζία μου!
Και συνεχίζοντας το προηγούμενο παραλήρημα, οι κυρίες και οι κύριοι της πολιτικής σκηνής σε τέτοια στιλιστικά λάθη δεν πέφτουν, που να συγκαλέσει μέχρι και τους Πράσινους Οικολόγους να σχηματίσουν κυβέρνηση o Παπούλιας. Ενδυματολογικά, οι περισσότεροι ακολουθούν την πεπατημένη αυστηρή παρουσία με μικρές εξάρσεις προσωπικού γούστου και συφοριασμένου styling.
Ας παρελάσουν τα ηχηρά ονόματα, λοιπόν...
Κατ’αρχήν, διάλεξα αυτή τη φωτογραφία, γιατί μου θύμισε αφίσα τραγουδίστριας που τραγουδάει για παραστρατημένα σεκλέτια και ξεγυρισμένους καημούς σε τοπικό πανηγύρι. Όλος αυτός ο άνεμος που φυσά το μαλλί νοτιοδυτικά χωρίς την απειλητική υγρασία για τη διατήρηση της ευθείας και το άνετο πουκάμισο, που αποπνέει σοσιαλισμό και φιλανθρωπία δίνει μια νότα ευχάριστης προτροπής για ψήφο εμπιστοσύνης. Για μια ισχυρή Ντόρα, βρε παιδιά. Για να ξανανιώσουμε! Πάντα μελαχρινή και πάντα ημίμακρη η κουπ, που όταν είναι στην εξουσία υπάρχει μια εμφανέσταση πρόσμειξη ξανθιστικής ανταύγιας στο κοκοράκι για περισσότερη φωτεινότητα στα κοντινά πλάνα. Τα ταγέρ πάνε και έρχονται σε όλες τις αποχρώσεις και πάντα στο νημίτη βάτα για πιο εμφανή ανεβοκατέβασμα του ώμου λόγω γονεϊκής συνήθειας. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι εντυπωσιακή και κομψή και πάντα κλασική στις επιλογές της, αλλιώς θα μας φάει το μαύρο φίδι.
Αξέχαστη εμφάνιση: Με το φούξια ταγέρ και τη λαιμόκοψη θύμιζε τον Ασλάνη στο πιο ψηλό με πρόσφατη εμφύτευση μαλλιών στους κροτάφους.
Σήμα κατατεθέν του η ολόισια χωρίστρα στο δεξί ημισφαίριο της κρανιοεγκεφαλικής περιοχής, η οποία συνάδει με την πολιτική ιδεολογία. Τον φαντάζομαι με εκείνες τις λεπτές χτένες με την ακόμη πιο ψιλή μύτη στη χειρολαβή να υπολογίζει και να στρέφει ανάλογα την καθεμία τρίχα ξεχωριστά ισομερώς προς τη σωστή φορά αναλόγα με το ενδεχόμενο κοντινό τηλεοπτικό πλάνο. Ο Αντώνης φοράει μόνο κυανά σακάκια, γιατί το μπλε το σκυνθρωπό αναζωγονεί πνεύμα και εκλογικό σώμα. Παραμένει fit και λιγερόκορμος ακόμη και όταν γιορτάζουμε τη Λαμπρή και δεν ενδίδει ποτέ σε γαστρονομικούς πειρασμούς για να του μπαίνει το 40 το κουστούμι και όλοι να είναι σίγουροι για το ότι τον οίακα αυτης της χώρας τον κρατεί καλά και στιβαρά κάποιος που ξέρει από μεσογειακή διατροφή και ευ ζην.
Αξέχαστη εμφάνιση: Μαύρο σακάκι, λευκό (μ)πουκάμισο και μαύρη γραβάτα... την κηδέψαμε και απόψε την κεντροδεξιά!
Είναι πολύ μπροστά στιλιστικά και έχει το δικό του μοναδικό στιλ για αυτό αξίζει μνεία. Ζιβάγκο, πουκάμισα παράδοξα, σακάκια σε έντονες αποχρώσεις, εμπριμέ γραβάτες και φυσικά η απέριττη γύμνια οδηγούν σε ακραίους στιλιστικούς συνδυσμούς και έντονες συγκινησιακές στιγμές για όλους τους ψηφοφόρους. Διαφεντεύει την πολιτική σκήνη με τις προκλητικές εμφανίσεις του και φυσικά έχει αφήσει το στίγμα του με αυτά και με εκείνα!
Αξέχαστη στιγμή: Ο αρχαιοελληνικός χιτών! Το τουίντ σακάκι! Το μαύρο σακάκι ταίριαξε αρμονικά με τη ξανθιά καούκα της Τζούλια. Και εις ανώτερα!
Χμ... τελικά τα μεταξωτά τα σακάκια, θέλουν και επιδέξιους ηγέτες, γι’ αυτό γεμίσαμε μπασκλασαρία στη Βουλή... δε ξανασχολούμαι από εδώ και πέρα! Θα προσπαθήσω να διοχευτεύσω το χρόνο μου σε πιο παραγωγικά πράγματα όπως να απαντήσω στο ερώτημα «Ποιός επιτέλους ζει στη θάλασσα σε ανανά;!»...
Υ.Γ. πρώτον:
| - |
Έμαθα πως πήρες και προαωγή και έχεις πιο υπεύθυνη θέση, μου λέει στο τηλέφωνο ο θείος μου. |
| - |
Ναι... ναι... πολύ υπεύθυνη! Τόσο υπεύθυνη που κοντεύουν να μου προσάξουν ακόμη και την πνευματική ευθύνη και τη βασική οργάνωση της δολοφονίας του Άβελ. (ζούγκλα ο ιδιωτικός τομέας!) |
Υ.Γ. δεύτερον: Αυτές τις μακρείς περιόδους υγρασίας καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο εωσφόρος πρέπει να είχε σγουρά μαλλιά και βασανίζομαι και εγώ έτσι... θεόσταλτα παντα και ταπεινά!
Υ.Γ. τρίτον: Προονητικό το μυαλό της ελληνίδας μάνας, αναμφισβήτητα... της δικής μου πάντως σίγουρα! Την ώρα της ανάγκης... της συσκότισης, έχει κρύψει σε ασφαλές μέρος και απροσπέλαστο τον φακό για να εντείνει ακόμη περισσότερο την αγωνία!
