Η προσφορά
21.9.2010 - 7:26:19 PM
Καθημερινώς, τώρα που απέκτησα ήθος καφενόβιου επί ένα απολαυστικό δύωρο, 9-11 πρωί, πηγαίνω από Λασσάνη στην Καρόλου Ντήλ ,όπου τα συγκαθάρματα στριμωχνόμαστε γύρω από ένα ανταλλακτικό βαρελόμπιρου και κατι άδγειες περτικαλάδες, παρατηρώντας εκπάγλου σαλονικί ήθους γυναίκες.Εδώ και μήνες, δεν καταλαμβάνω πλεον μιάμιση βάση καθίσματος, με τα κωλιά να εξέχουν της πλαστικουριάς που μιμείται φοινικόξυλο-χωράω στην πολτρόνα μου, κλασικός "διαιτητής".Επιστρέφοντας, παίρνω ελαφρύ φαγητό γιά το υπόλοιπο της μέρας, κάτι στο χρώμα της κραβάτας, ελαφρά πρασινοΧορτιατί σαλιάτα με καλαμπούκια, κι από απέναντι κανα κις λορέν με σπανάκι. Ωσπου επειδή υπήχθην την κατηγορία των τακτικιστών και οι σαλονικιοί έμποροι κρατάνε υγιή χούγια, άρχισαν ,μετά δυό, τρείς μήνες, να με προικίζουν κανα γλυκάκι έξτρα, το οποίο δεν τρώγω, αλλα και ντρέπομαι να ομολογήσω "μη με κολαζετε, γαμώτη,άν επιμένετε σε κανίσκια, βάλτε μου κανα ζυμαράκι με μαρμελάδα,διαόλια νε"
Το γλυκάκι είναι συνήθως ένα κρουασάν βουτύρου με τσικουλάτα περιχυμένο ή ένα μαφφφφιν πηχτό, πληκτικώς ηδονικό, που μοσχοβολάει ημίζεστο άχρι του τσαγκαρη με τα μηχανικα πουπέ που κινούν σφυράκι και σακορράφα, εβώ η γεωργιανή Περιπτερού ,λαίμαργος προφανώς λάμια του Καυκάσου, περνώντας εώ, αυτή περδικλώνεται και μυρίζει πάνω από τις τσίκλαις.
Θα μπορούσα να γράφω ποταμούς ή ύμνους ροής ποταμού ή απλως ποταμίσιους ύμνους γιά κάθε προσφορο, αλλα δεν θέλω να φάγω ντιπ. Το να μη περισσεύεις στην πολτρόνα ,είναι μιά νέα, δυσθεώρητη ηδονή και αρετή, νεωστί αποκτηθείσα, ώστε προτιμώ το μάφφιν και τα άλλα να εκπίπτουν στην σαχλαμαρέ λογοτεχνία, σαν τις αποδείξεις που μαζεύω επί μήνες, κι επειδή το δωμάτιό μου είναι μικρό, γιά να χωράνε σε συρτάρια, πετάω καθε μήνα τμήματα του αρχείου μου...
