 |
Λυκαυγές πολλοί ξέρουν τι σημαίνει, αλλά το χρυσαυγές κανένας δεν το ξέρει, επειδή πρόκειται για λέξη που μόλις εφηύρα. Σημαίνει, για να καταλαβαινόμαστε, κάτι που παράγεται από τη Χρυσή Αυγή και μετατρέπεται αυτομάτως και άνευ παρέμβασης σε ψηφαλάκι. Είτε λέγει ο αρχηγός «μπολσεβίκα» την Κανέλλη, είτε αγοράζει αρκουδάκι, γίνεται του χρυσαυγούς. Αν ο υπεύθυνος Τύπου δεν πηγαίνει σε μια δίκη και ρίχνει μερικές μηνυσάρες σε παλαιούς συζητητές του, αποδεικνύεται χρυσαυγής. Η τεχνική να μοιράζεις ολίγες πλην ευδιάκριτες φάπες και τα δημοσκοπικά μηνύματα να σε φέρνουν πως τσιμπάς ποσοστάκια που είχες χάσει, λέγεται χρυσαύγεια. Ο δε αυτουργός της, χρυγαυγίτης. Και μη με αρχίζετε δικαιολογίες, με τα «που η χρυσαύγεια» και «που το χρυσαυγές» μέσα στις κολασμένες αστικές γειτονιές που σφαδάζουν από αγωνία και απενταρία. Αφού το είπε ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, δεχόμενος πως από την ίδια δεξαμενή πίνουν νερό και από την ίδια τράπεζα ψωμίζονται οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας και της Χρυσής Αυγής. Αυτός ανέλαβε την πολιτική κάλυψη κι εγώ ανέλαβα την όμορφη κατάστρωση μιας λέξης εμπνευσμένης, για να γλιτώσω την κατάθλιψη που προβλέπω να μας δείρει όλους στο προσεχές μέλλον. Πρόκειται για ευδιάκριτο λυκαυγές της Δημοκρατίας, που εάν δεν γίνει Ρεπούμπλικα με σφραγίδα και ταυτότητα, με σοβαρούς θεσμούς, λιγότερα λογάκια και περισσότερο κύρος στους θεσμούς, θα γεμίσουμε οικολογικά θυμαράκια και εμείς από κάτω τους θα παίζουμε τους επιφανείς αποθαμένους. Εις το διηνεκές και εις το χρυσαυγές. Α, μα πια.
