Χωρισμένη απ τα εικοσπέντε της η Δήμητρα ήρθε στην πόλη απ την επαρχία κρατώντας παραμάσχαλα μια βαλίτσα κι ένα μωρό , έφτυσε πίσω της τα σόγια κι έναν τζάμπα μάγκα που την τυρανούσε με την ζήλια του και την τεμπελιά του ,νοίκιασε το πρώτο υπόγειο που βρήκε μπροστά της στον Εύοσμο και διέγραψε δια παντός την Δήμητρα απ την ζωή της.
Από δω και στο εξής ήταν η Μίτση.Η δίψα της για ζωή χτυπούσε τις φλέβες της και τα μηνίγγια της αδυσώπητα ,το μάτι της άστραφτε σε κάθε πρόκληση,σφράγιζε τις κινήσεις της τις νύχτες που πίσω απ την μπάρα σέρβιρε ποτά στους ξενύχτηδες.Τούς χαμογελούσε σπάνια.Τέντωνε το δεξί της φρύδι με ύφος βάμπ σε κάθε τους εξυπνάδα,κρατούσε αποστάσεις στα κομπλιμέντα τους κι έπαιζε το αιώνιο και απόλυτα επιτυχημένο παιγνίδι με τα αρσενικά, του κυνηγού και του θηράματος.
Ενα πράγμα είχε στο μυαλό της.Να ξεφύγει απ την μιζέρια και το νυχτοκάματο.
Να ζήσει ετσι όπως αυτή ονειρευόταν.
Η Μίτση δεν ήταν πιά Δήμητρα.
Ηταν ένα άγριο αιλουροειδές που πάσχιζε με νύχια και με δόντια να μεγαλώσει και να χορτάσει δυό πεινασμένα μωρά .Το παιδί της και τον εαυτό της.
Ηξερε πολύ καλά ότι ο δρόμος της θα είχε ρίσκο και δάκρυα αλλά ήταν αποφασισμένη.
Και δεν υπάρχει τίποτε πιο δυνατό και επικίνδυνο από ένα θηλυκό που αποφασίζει να καεί για να φτάσει εκεί που θέλει.
Ο Εύοσμος ηταν το παλιό λημέρι του Μάχου.Είχε να πατήσει προς τα κεί απ την νεότητά του.Οι συνοικίες αυτές ειδικά την νύχτα ήταν απαγορευτικές για ανθρώπους της τάξης του.Απ την άλλη γνώριζε πολύ καλά τι σημαίνει να αναμοχλεύει κανείς , παλιές συνήθειες σε λαικά ξενυχτάδικα με γκόμενες και αλήτικες παρέες, όντας μεσήλικας.
Η κρίση που περνούσε δεν σήκωνε τέτοια ρίσκα.Συνέχιζε νάναι αφοσιωμένος στο εξοχικό και στην δουλειά του,καθησύχαζε όσο μπορούσε την Λίντα φιλώντας την στο μέτωπο και προσκομίζοντάς της όλα τα τελευταίας γενιάς φάρμακα για την κλιμακτήριό της,φρόντιζε να αποκατασταθούν επαγγελματικά τα παιδιά του και μετά ήρθε ο Χάρος.
Ο Μάχος είχε δώσει ουκ ολίγες φορές μάχες με τον θάνατο κατά την διάρκεια της ιατρικής του καριέρας.Ήξερε σε βάθος την ψυχολογία τέτοιων καταστάσεων αλλά αυτή τη φορά σήκωσε τα χέρια ψηλά.Η μάνα του έφυγε απ την ζωή ,σε βαθειά γεράματα πλέον και μαζί της έφυγε και μια κοτρώνα απ το στήθος του.Αντι να λυπηθεί χαιρόταν.Αντι να νοιώθει βάρος ,ξανάνοιωνε.Κι επιτέλους μετά από πολλά χρόνια είχε όρεξη για σαχλαμάρες ,αλητότσαρκες και τα ρέστα.Χωρίς τύψεις και πρίν κάν γίνουν τα σαράντα της.
