Στην περγκουλιά του Δημοσθένη
27.8.2008 - 3:35:40 PM
Τα βράδια του Αυγούστου μαζευόμαστε κάτω απ την περγκουλιά του Δημοσθένη για λίγο φρέσκο ,όπως λεν εδώ, το αεράκι που βγαίνει μετά τις δέκα το βράδυ και ανακουφίζει λίγο τον τόπο από την κάψα και την υγρασία.
Παρατηρούσα προχθές τα δυο εγγόνια του, την Αναστασία και τον μικρό Δημοσθένη, που καθισμένα στην κούνια μιλούσαν μεταξύ τους και σκεφτόμουν πόσο τυχερά είναι τα παιδιά που έχουν την ευκαιρία να ζουν τα καλοκαίρια, έστω, κοντά στους παππούδες τους στο χωριό.Η Αναστασία διηγόταν στον μικρότερο ξάδερφό της τις περιπέτειες ενός μωρού σκαντζόχοιρου που ανακαλύφθηκε απο την παρέα των μεγαλύτερων παιδιών κι ο Δημοσθένης την άκουγε με ορθάνοιχτα αυτιά και μάτια μέχρι που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά της.Η μητέρα του μικρού Δημοσθένη μου έλεγε μετά ,πόσο πιο ήρεμα κοιμάται το τετράχρονο αγοράκι της εδώ στην εξοχή και πόσο ταραγμένο και δύσκολο ύπνο έχει στην πόλη. Σκέφτηκα πολλά γι αυτή την οικογένεια με αφορμή αυτή την κουβέντα που είχα μαζί της.
Απέραντα τα κτήματα τους εδώ στην περιοχή. Στρέμματα λιόδενδρα που αδυνατούν να χειριστούν πιά, μόνοι τους, ο παππούς και η γιαγιά. Τι μπορούν να κάνουν δυό άνθρωποι μετα τα 65 τους χρόνια αν δεν έχουν βοήθεια. Εύφορα χωράφια δίπλα στο ποταμάκι της περιοχής, αμπέλια, περιβόλια, οπωροφόρα δένδρα, πολλά εσπεριδοειδή που σαπίζουν γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος να τα κόψει. Ο πλούτος της γης περίσσιος και οι ηλικιωμένοι περίσσιοι κι αυτοί. Μετα βίας τινάζουν λίγες ελιές, ίσα ίσα για να έχουν το λάδι της χρονιάς.
«'Εβαλα 25 στρέμματα για πούλημα» μου είπε με πίκρα η Μαρίκα τις προάλλες.Κι εγώ που το ’χω περπατήσει αυτό το κτήμα, ξέρω για τι θησαυρό μιλάει.Και πικραίνεται με το δίκιο της.Γιατί σ’ αυτά τα χώματα ό,τι και να βάλεις φυτρώνει και καρπίζει. ΄Ομως και τα τρία τα παιδιά της δεν θέλουν ούτε ν’ ακούσουν για τη γη. Είναι όλοι υπάλληλοι στην πόλη για ένα κομμάτι ψωμί. Θα μπορούσαν να ’ναι πραγματικοί άρχοντες εδώ με τόση περιουσία ,με τόσα κτήματα δικά τους.Δεν λέω οτι εδώ θάταν πιο εύκολα ,μάλλον θα ήταν πιο δύσκολα και πιο κοπιαστικά .΄Ομως ούτε ο ταραγμένος ύπνος του μικρού Δημοσθένη δεν τους ξεσηκώνει να αγωνιστούν να ξεφύγουν από τη μεγάλη πόλη.
΄Ερχονται για 15 μέρες μόνο κάθε καλοκαίρι όταν η περγκουλιά του παππού Δημοσθένη είναι κατάμεστη απ’ τα τσαμπιά του Κακοτρύγη,του Αγιοργίτικου,της Σουλτανίνας και της Φράουλας και φεύγουν πριν τον τρύγο.Πριν δει ο μικρός εγγονός τον παππού και τη γιαγιά να κόβουν αυτά τα ευλογημένα σταφύλια για να τα κάνουν το κρασί της χρονιάς.
Υποψιάζομαι ότι πολύ θα τόθελε αυτό το τετράχρονο παιδάκι ...αλλά ποιός νοιάζεται!
