Γιασεμί, μπουγαρίνι και γραντούκα…
16.7.2008 - 6:03:58 PM
Τέτοια εποχή ανθίζουν όλα... και τις νύχτες δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς. Η γιαγιά μου τα περίμενε ν’ ανθίσουν κάθε χρόνο και μαζί με την ανθοφορία τους συνδύαζε πάντα την καθαριότητα των ντουλαπιών του σπιτιού. Για μια δυο μέρες το σπίτι έχανε τη συνηθισμένη τακτική του όψη. Η γιαγιά έβγαζε έξω τα συρτάρια της, άνοιγε όλα τα ντουλάπια της κουζίνας να αεριστούν και τακτοποιώντας τα σιγοτραγουδούσε τα παλιά τραγούδια της πατρίδας της.
Άπλωνε ένα τεράστιο λευκό σεντόνι στον καναπέ και στοίβαζε τα λευκά είδη, τα κεντήματα, τα πλεκτά σεμέν, τα σεντόνια και τις μαξιλαροθήκες. Ξεσκόνιζε τις ντουλάπες και τα συρτάρια τους και μετά τα περνούσε πρώτα μ’ ένα βαμβακερό πανάκι που το βουτούσε σε νερό με λεμόνι, άφηνε να στεγνώσουν και μετά τα ξαναπερνούσε με νερό και ξίδι.
Μ’ έβαζε να διαλέγω τα ασπρόρουχα που είχαν κίτρινους λεκέδες από την πολυκαιρία ή άλλα που τους έλειπαν κουμπάκια, κορδέλες ή θηλίτσες για να τα κρεμάμε. Μου έδειχνε να τα ράβω και να τα διορθώνω με επιμέλεια. Θυμάμαι πως, όταν κάναμε μαζί τέτοιες δουλειές, τα γαλάζια της μάτια έλαμπαν από χαρά και κατά διαστήματα μου χάιδευε τα μαλλιά και μου έλεγε συνταγές από φαγητά, τουρσάκια, λικεράκια... με συμβούλευε για τη ζωή μου και τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους και τη φύση.
Έμοιαζε με παραμύθι όλο αυτό· και τότε μα και τώρα όταν το συλλογιέμαι. Αναρωτιέμαι πού έβρισκαν αυτές οι γυναίκες το κουράγιο να χαίρονται με μικρά απλά πράγματα που τώρα πια θεωρούνται από τους περισσότερους «ένα τίποτα».
Μετά, η γιαγιά άδειαζε όλα τα παλιά της μπαχαρικά στις γλάστρες και στον κήπο. Τη ρίγανη που είχε περισσέψει από την προηγούμενη χρονιά, τα δαφνόφυλλα, το θυμάρι, το τσάι του βουνού, το φλισκούνι, το φλαμούρι, τη μέντα, το βασιλικό, το δυόσμο... «Θα μαζέψουμε τα καινούργια», μου έλεγε και κρατούσε μόνο το χαμομήλι που το ‘χαμε μαζέψει την άνοιξη. Με ανέβαζε σε μια καρέκλα και μου έλεγε πώς να τακτοποιώ τα βαζάκια κατά ύψος. Πίσω πίσω τα μεγάλα και ψηλά, μπροστά τα μικρά και χαμηλότερα σε ύψος. Αφού βέβαια τα είχαμε πλύνει, σαπουνίσει και στεγνώσει με σχολαστικότητα. Σήκωνε τα γυάλινα δοχεία στο φως για να δει αν τα στέγνωνα σωστά κι εγώ περίμενα πώς και πώς την επιβράβευσή της... Κάπως έτσι άρχιζε πάντα ο Ιούλιος μήνας. Μέσα σε μυρωδιές από γιασεμιά, γραντούκες και μπουγαρίνια .... και με τη γιαγιά από την Πόλη να μου δείχνει «πράματα και θάματα», όπως χαρακτηριστικά έλεγε.
