Στις 23 Οκτωβρίου, σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου στην Αγγλία, ο παίκτης Anton Ferdinand κατηγόρησε τον αντίπαλό του John Terry ότι τον έβρισε χρησιμοποιώντας μια ρατσιστική έκφραση. Ο Terry το αρνήθηκε, ο διαιτητής δεν το σημείωσε, ο αγώνας τελείωσε και, όπως συνήθως συμβαίνει, η ζωή συνεχίστηκε.
Συνεχίστηκε; Όχι ακριβώς. Όταν πρόκειται για ρατσισμό, οι Βρετανοί έχουν γίνει τόσο υστερικοί όσο και οι Αμερικανοί. Έτσι, ενώ η αθλητική δικαιοσύνη δεν ασχολήθηκε με το συμβάν, ένας ανώνυμος πλην ενδιαφερόμενος πολίτης το κατήγγειλε στην τακτική δικαιοσύνη, η οποία έκανε προανάκριση και στις 21 Δεκεμβρίου αποφάσισε να παραπέμψει την υπόθεση στο δικαστήριο. Ο Terry συνέχισε να αρνείται την κατηγορία.
Στις 28 Ιανουαρίου οι δύο ομάδες (και οι δύο παίκτες) συναντήθηκαν ξανά. Η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία αποφάσισε να μην επιτρέψει την καθιερωμένη χειραψία μεταξύ παικτών πριν το ξεκίνημα του αγώνα, για να μην τροφοδοτήσει την ένταση, κι έτσι την τροφοδότησε ακόμη περισότερο. Ο Terry και η μαμά του ακούσανε τα σχολιανά τους από τους οπαδούς, αλλά το ματς δεν διεκόπη, αφού σύμφωνα με τα συνθήματα, η μάνα του παίκτη γαμιότανε μεν αλλά δεν ήτανε νέγρα.
Εν τω μεταξύ, με όλες αυτές τις σαχλαμάρες και την αδράνεια της Ομοσπονδίας που δεν ξεκαθάρισε την υπόθεση μέσα σε 24 ώρες, όπως μπορούσε και θα έπρεπε, υπέβοσκε ένα μείζον θέμα: ο Terry, εκτός από αρχηγός της Chelsea, είναι και αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας.
Παρακολουθώ την υπόθεση από την αρχή της, κυρίως μέσα από το BBC, που φαίνεται ότι κάνει ακόμα καλά τη δουλειά του. Έτσι ξέρω ότι ήδη από τα τέλη Δεκεμβρίου άρχισαν να διατυπώνονται σχόλια και απόψεις ότι ο αρχηγός της Εθνικής δεν πρέπει να είναι υπόδικος, τι ομαδικό πνεύμα μπορεί να έχει η Εθνική με αυτόν τον αρχηγό και άλλα τέτοια ηθικοπλαστικά.
Την 1η Φεβρουαρίου ορίστηκε η δικάσιμος για τον Ιούλιο. Αυτό σήμαινε ότι η πρωτόδικη απόφαση θα έβγαινε μετά από το Euro 2012, που θα ολοκληρωθεί την 1η Ιουλίου.
Στις 3 Φεβρουαρίου, η Ομοσπονδία αφήρεσε την αρχηγία της Εθνικής ομάδας από τον Terry, παρακάμπτοντας τον προπονητή του Fabio Capello. Προσοχή: δεν τον απέκλεισε από την ομάδα (είναι, άλλωστε, χρήσιμος παίκτης), αλλά μόνον από την αρχηγία της.
Ήταν
πολλοί και
σοβαροί αυτοί που βγήκαν και είπαν ότι αυτή η κίνηση της Ομοσπονδίας ήταν, στην καλύτερη περίπτωση,
λάθος. Όχι μόνον γιατί δέχθηκε ένα εξωαθλητικό κριτήριο να κρίνει ένα αθλητικό θέμα, ὀχι μόνο γιατί δεν δέχτηκε το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση, αλλά και γιατί προσέβαλε τον προπονητή ο οποίος θα έπρεπε να αποφασίζει για όλα τα αθλητικά θέματα.
Ο Capello, ο οποίος ως προπονητής έχει κερδίσει τέσσερα πρωταθλήματα Ιταλίας, δύο Ισπανίας κι ένα Champion's League, θύμωσε με αυτή την απόφαση, και
διαφώνησε δημόσια. Κι αρχίσανε τα
όργανα. Διάφοροι παγκοσμίως άγνωστοι γραφειοκράτες, νομιστεράκια της Αλβιόνας, όπως ο πρώην Γενικός Διευθυντής της Ομοσπονδίας ἠ ο πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών, είπαν ότι κακώς διεφώνησε ο Capello, και ότι η Ομοσπονδία πρέπει να εξετάσει προσεκτικά το συμβόλαιό του, και έχουμε πληροφορίες από υψηλό επίπεδο ότι το κάνει, και ότι η καλή μας Ομοσπονδία τα έχει κάνει όλα τόσο καλά ως τώρα, κι έρχεται τώρα αυτός ο Ιταλός και μας τα χαλάει, και πώς θα πάμε διχασμένοι στο Euro.
Το συμβόλαιο του Capello λήγει αμέσως μετά το Euro. Έτσι όπως είναι τα πράγματα, δεν προβλέπεται να ανανεωθεί. Αν η Ομοσπονδία ήθελε να τον διώξει νωρίτερα, θα μπορούσε να βρει καλύτερο τρόπο. (Ή μπορεί και όχι.) Πάντως τώρα, με ή χωρίς τον Terry, με ή χωρίς τον Capello, η Εθνική Αγγλίας πάει για να επιβεβαιώσει ότι είναι χαμένη από χέρι. Αγγλικό χέρι αυτή τη φορά, κι όχι Αργεντίνικο.
Το καλύτερο σχόλιο σε αυτή την άθλια υπόθεση το είδα στην ιστοσελίδα του BBC: Ωραία όλα αυτά, έλεγε ο πολίτης,
αλλά μήπως τώρα μπορούμε να κατηγορήσουμε ΟΛΗ την Εθνική Γερμανίας για ρατσιστική συμπεριφορά;
Υστερόγραφο 21.30 / 8.2.2012: Ο Capello μόλις παραιτήθηκε από προπονητής της Εθνικής Αγγλίας. Αμφιβάλλω αν κάποτε καταλάβουν οι Εγγλέζοι τι μαλακία κάνανε.
