Κοίταζα τις διαφημίσεις του
Βήματος για τα CD του Ξαρχάκου που δίνει. Έχουν μια φωτογραφία του νεαρού Σταύρου Ξαρχάκου να διευθύνει ορχήστρα (μάλλον), με ύφος παθιασμένο και περισπούδαστο συνάμα. Με ορθάνοιχτο στόμα.
Και σκέφτηκα ότι το φαινόμενο επαναλαμβάνεται. Θυμήθηκα ένα άλλο πρόσωπο που παρά το νεαρόν της ηλικίας του έχει διευθύνει ορχήστρα στο Πεκίνο, και ποζάρει περιπαθώς. Μπήκα στο σάιτ www.evgeniamanolides.com κι εκεί βρήκα ακριβώς την εικόνα που ήθελα για να κάνω την αντιστοιχία.
.jpg)
Το άλλο κοινό στοιχείο που έχουν αυτά τα δύο πρόσωπα, εκτός από το να κραδαίνουν μπατόν, είναι το φυσικόν τους κάλλος. Θεωρούνται ωραίοι από μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας. Και θυμήθηκα μια άλλη φωτογραφία του Ξαρχάκου, αυτή τη φορά από από τα Απομνημονεύματα του Ντίμηδος Κρίτσα, σε παλαιότερες, ανέμελες εποχές...
«Ο ωραίος Σταύρος Ξαρχάκος με το φίλο του Ντίμη Κρίτσα φθάνοντας στη Μύκονο». Λεζάντα από το βιβλίο του Ντίμη Κρίτσα Ω! Τι ζωή!
, Εκδόσεις Φερενίκη 2002.
Όσο για την Ευγενία Μανωλίδου, αναρωτιέμαι αν στο μέλλον θα είναι αυτή Υπουργός Πολιτισμού και ο επικείμενος σύζυγός της Υπουργός Εξωτερικών ή αντιστρόφως...
