Εδώ στας Αθήνας είμεθα όλοι καλά, ελπίζομεν το αυτό και δι’ υμάς.
Όταν είπα (τηλεφωνικώς) στον γιο μου ότι είμαι μόνος στην Αθήνα, με ρώτησε
Δηλαδή δεν υπάρχουν άνθρωποι στους δρόμους; Υπάρχουν, του είπα, εννοώ ότι στο σπίτι είμαι μόνος.
Α, καλά.
.jpg)
Τώρα βέβαια το
υπάρχουν είναι σχετικό. Ο μανάβης μου στη Βαρβάκειο έκλεισε σήμερα για δεκαπέντε-είκοσι μέρες (δεν ήθελε να δεσμευτεί) γιατί, όπως μου είπε,
Κάθε πρωί έρχομαι στη δουλειά πέντε, άντε πέντε και τέταρτο. Από εδώ ως την Ομόνοια η Αθηνάς γεμάτη κίνηση. Από την περασμένη Δευτέρα όμως, κανείς...
Οι ψαράδες μου στη Βαρβάκειο την έχουν κάνει εδώ και βδομάδες. Ο χασάπης μου στα Εξάρχεια έκλεισε το περασμένο Σάββατο. Φρικτόν ειπείν, αλλά η τελευταία γραμμή άμυνας είναι τα σούπερ-μάρκετ. Πολλά μαγαζιά κατεβάσανε ρολά, όμως ο διάσημος φούρνος Kayser άνοιξε υποκατάστημα στην Ηρακλείτου, αν δεν απατώμαι. Το Άρτιστον συνεχίζει να έχει και τα τρία μαγαζιά του ανοιχτά και να βγάζει πάντα εξαιρετικό ψωμί:
respect, που λένε οι πιτσιρικάδες. Και η οδός Απόλλωνος μονοδρομήθηκε με αντίθετη φορά από προηγουμένως.
Κατέβηκα σήμερα στα ΚΤΕΛ στον Κηφισό για να παραλάβω το πρώτο αυγοτάραχο της χρονιάς, ακέρωτο εισέτι. Ο σταθμός είναι από τα πολύ αγαπημένα μου μέρη στην Αθήνα, κι ας μην έχω ταξιδέψει ποτέ από εκεί. Έσφυζε από ζωή, όπως δεν έσφυζε η πόλη και όπως δεν σφύζει το αεροδρόμιο ή το λιμάνι. Κάποτε θα πρέπει να τον περιγράψω, για να θυμάμαι τι θα χάσουμε όταν μεταφερθεί αλλαχού. (Εγώ δηλαδή να θυμάμαι, γιατί εσείς...)
Ο ψαράς που έφτιαξε το αυγοτάραχο μου τηλεφώνησε για να πει ότι το έβαλε στο λεωφορείο των 11:30. Και
Καλή Παναγία, μου ευχήθηκε. Ομολογώ ότι πρώτη φορά άκουσα αυτή την ευχή. Ανταπέδωσα, και την απευθύνω σε κάθε αναγνώστη.
Ἐρρωσθε
.
