Αρχική
Μεσογειακή διατροφή
Food news
Spirits news
Web links
Blogs
 
Καιρός σήμερα και πρόγνωση καιρού για κάθε περιοχή
Ψάρια του Αιγαίου
σελάχια, τα
α) ράγια η ηλωτή
raja clavata
β) ράγια ο αστερίας
raja asterias
οικ. ραγίδες
f. rajidae
 
α)
Αγγλικά: Thorn black ray
Γαλλικά: Raie bouclée
 
FAO 31
 
β)
Αγγλικά: Starry ray
Γαλλικά: Raie étoilée
 
FAO 34
Ονομασία συλλογική, όπως κι η λιγότερο γνωστή ονομασία ράγιες, αναφέρεται σε 10 και περισσότερα είδη της ίδιας οικογένειας –ραγίδες– συγγενικά με αετούς, μουδιάστρες κ.ά.
 
Δύο είδη συνηθισμένα στα νερά μας: η α) λέγεται και σελάχι ράσσα, και η β) βάτος, τα λένε όμως γενικά σελάχια στην κοινή γλώσσα χωρίς διάκριση.
 
Μήκος: 50 εκ. ως 1,20.
 
Χρώμα: λαδί προς το γκρίζο ή κιτρινωπό, κοιλιά λευκή, κηλίδες σκούρες στη ράχη πιο πυκνές η πρώτη, πιο αραιές η δεύτερη, πτερύγια στις άκρες διάφανα, ροδίζουν.
 
Το σώμα πλακωτό, τα θωρακικά πτερύγια σα μεγάλα φτερά ενώνονται και περιβάλλουν το κεφάλι με το ρύγχος που εξέχει λίγο, είναι μάλλον στρογγυλεμένο. Τα κοιλιακά βρίσκονται στην ένωση του κορμού και της ουράς, η εσωτερική άκρη τους μετατρέπεται στο αρσενικό σε όργανο αναπαραγωγής για το ζευγάρωμα. Το εδρικό πτερύγιο ατροφικό. Το στόμα, τα ρουθούνια κι οι βραγχιακές σχισμές βρίσκουνται στην κάτω, κοιλιακή επιφάνεια, μάτια και φυσητήρες στη ράχη. Τα δόντια είναι πλακωτά, στρωμένα σε διαφορετική διάταξη αναλόγως τα είδη, την ηλικία κλπ.
 
Το δέρμα της ηλωτής έχει στη ράχη σκληρά πλακωτά κεντριά, μικρά και μεγάλα, σαν κεφάλια καρφιών, ήλος-καρφί, εξού και τ’ όνομα. Επίσης απ’ τη μέση του κορμού ως την άκρη σχεδόν της ουράς εξέχει μια σειρά ραχιαίες ακάνθες με δυο σειρές πιο μικρές εδρικές δεξιά κι αριστερά.
 
Σελάχι ο αστερίας
 
Το δέρμα του αστερία είναι σχεδόν λείο με λίγες κλιμακωτές μικρές προεξοχές στο κεφάλι καθώς και στα θωρακικά πτερύγια στην άκρια. Επίσης 3 σειρές κεντριά στην ουρά δεν είναι φαρμακερά. Και τα δύο είδη είναι ωοτόκα, όμως όλα τα σελάχια γεννούν τ’ αυγά τους το καλοκαίρι σε μακρουλές θήκες με νήματα στριφτά σε κάθε γωνιά. Οι θηλυκές είναι πιο μεγαλόσωμες.
 
Ζούνε στην άμμο και στη λάσπη, σε βάθος 100 μέχρι και 300 μ. και άνω της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας δηλαδή όπου τελειώνουν μέσα στη θάλασσα οι στεριές, και αρχίζει ο πραγματικός θαλασσινός βυθός. Τρώνε αχινιούς, μαλάκια κλπ. Πιάνονται με ειδικά χοντρά παραγάδια και δίχτυα ή τυχαία μπλέκουνε στα συνηθισμένα, μάλιστα όταν είναι μικρά. Το κρέας τους τρώγεται γδαρμένο αλλά είναι άνοστο.
Α
Β
Γ
Δ
Ε
Ζ
Η
Θ
Ι
Κ
Λ
Μ
Ν
Ξ
Ο
Π
Ρ
Σ
Τ
Υ
Φ
Χ
Ψ
Ω