Λέγεται και παπαγάλος της θάλασσας.
Μήκος: έως 40 εκ.
Χρώμα: μολυβί στη ράχη και στα πλευρά ή κιτρινωπός «μελισσής» ή κοκκινωπός ο θηλυκός, η ουρά με λευκό περιθώριο.
Το σώμα του στρογγυλεμένο, τα λέπια επίσης στρογγυλά, μεγάλα και σκληρά, τα μάτια ψηλά στο κεφάλι, το στόμα μικρό και σφιχτό σα ράμφος πουλιού, τα δόντια ενώνονται και σχηματίζουν προς τα μέσα κοφτερές πλάκες που τσακίζουν όστρακα, κοχύλια και ό,τι άλλο βρει παρόμοιο αναζητώντας την τροφή του.
Το ραχιαίο πτερύγιο είναι ίσιο και μονοκόμματο λίγο πριν απ’ την ουρά, το εδρικό αρχίζει πιο πίσω απ’ το μισό μάκρος, η ουρά είναι στρογγυλεμένη, με την ασπρουδερή όπως είπαμε, διάφανη άκρη.
Ζει ομαδικά σε μέτριο βάθος, 5-20 οργιές, ψαρεύεται σε ξέρες με δίχτυα και παραγάδια. Επίσης μερικές φορές με το λεγόμενο δέτη, δηλαδή με καθετή με μονό αγκίστρι δολωμένο με θηλυκό σκάρο ζωντανό, που σέρνεται αργά λίγο πάνω απ’ το βυθό, μαζεύονται τότε αρσενικοί και πιάνονται με απόχη, αλλά το ψάρεμα τούτο αν και αναφέρεται στα ελληνικά βοηθήματα, όπως στον Αριστοτέλη, σήμερα δεν είναι συνηθισμένο.
Στα τροπικά νερά υπάρχουν σκάροι πολύχρωμοι διαφόρων ειδών. Εδώ είναι συνηθισμένο ψάρι στο νοτιο-ανατολικό Αιγαίο, σπάνιο στο Σαρωνικό και πιο βόρεια. Ο αγορανομικός κατάλογος με τιμές και κατηγορίες ψαριών δεν τον αναφέρει.
Η καλύτερη εποχή του είναι Μάιος-Ιούνιος, το κρέας του εξαιρετικά νόστιμο. Είναι το μόνο ψάρι που τρώγεται με τα εντόσθια αφού βγει μόνο η χολή του μ’ ένα χάραγμα στο δεξιό πλευρό, το λέει και το δίστιχο «έλα το Μάη στο γιαλό, φάε του σκάρου το σκ..ό».
