Νομίζω ότι το έχω ξαναγράψει. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πανεπιστημιακές μελέτες (στην Αγγλία, φυσικά), για τις οποίες είχε δημοσιευτεί ειδησάριο στον Τύπο, ήταν η καταγραφή της εξέλιξης των γυναικείων καμπυλών στα σέντερφολντ του Playboy. Το πέρασμα από τις χυμώδεις καλλονές στην αδυναμία ή και στο σχεδόν ανορεξικό λουκ, με συμπεράσματα για την εξέλιξη του προτύπου ομορφιάς και τις αιτίες της.
Τέτοιες έρευνες με γοητεύουν. Και καλύτερες. Φαντάζομαι τίτλους επιστημονικών πονημάτων, όπως «Πόση και κατάποση- η εξέλιξη των συνηθειών στις ταινίες πορνό» ή «Γλώσσα σε παρακμή: έκπτωση των διαλόγων στις ελληνικές τσόντες». Μελέτες με πολλή δουλειά, εξαντλητική αναζήτηση υλικού και πολύωρα σεμινάρια κατάρτισης.
Τέτοια έχοντας κατά νου, ενθουσιάστηκα τις προάλλες, όταν είδα σε ενημερωτικό μέιλ ανακοίνωση για θερινό νομικό πρόγραμμα στη Γαλλία. Στη Ρεμς (εντάξει δεν την προφέρουν έτσι τη Reims οι Γάλλοι, αλλά όπως την προφέρουν εκείνοι δεν καταλαβαίνουμε ποιά είναι εμείς) οργανώνεται καλοκαιρινό ακαδημαϊκό σεμινάριο - και μάλιστα διεπιστημονικό (με αντικείμενο περισσότερες «πειθαρχίες», όπως μεταφράζεται ενίοτε το interdisciplinary)- με θέμα «Οίνος και Νόμος στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Όχι οπουδήποτε, έτσι; Στην Καμπανία, εκεί που παράγουν τις σαμπάνιες που αγαπά η δική μας Τζούλια.
Κάλπασε ο νους μου. Σκέφτηκα εισηγήσεις με θέμα την ποινική δίωξη όσων σπαταλούν τη σαμπάνια σε τζακούζι – αλλά και το αντίθετο: δήμευση περιουσίας όσων πλουσίων αφήνουν τις δίμετρες να πλένονται με νερό. Ειδικό μάθημα όπου οι μετεκπαιδευόμενοι θα μιλούν για νομικά πίνοντας κρασί. Προτάσεις εξοντωτικών μέτρων εναντίον όσων παράγουν κουτελίτη. Τους μετέχοντες να κάνουν ήπιο βουντού κατά των φόρων στο οινόπνευμα πετώντας άδεια μπουκάλια σε ομοιώματα του Παπακωνσταντίνου. Νομοσχέδια που θα απαγορεύουν τις ιατρικές ανακοινώσεις και θα φυλακίζουν όσους δημοσιογράφους γράφουν για τους κινδύνους του αλκοόλ. Και τελική ανακεφαλαίωση του προγράμματος με κεντρική ιδέα «χέστε τους νόμους, ας πιούμε».
Το πρόγραμμα, είναι αλήθεια, δεν δικαιολογεί ιδιαίτερη αισιοδοξία ότι θα κινηθεί σε τόσο ψηλά επίπεδα. Κάτι για ζητήματα της διεθνούς εμπορίας κρασιού διάβασα. Όμως, προσέξτε. Στο τέλος της ανακοίνωσης γλυκοχαράζει η ελπίδα. Διευθυντής του προγράμματος είναι Έλληνας. Έτσι θα το αφήσει; Δεν θα βάλει μια πινελιά από την ιδιαιτερότητα της φυλής; Ήδη απέστειλα πρόταση εισήγησης: «Το ΣΔΟΕ κατά του παραγωγού της Τζούλιας Αλεξανδράτου: πώς η Ελλάδα παραβιάζει την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων με έμμεση επίθεση κατά της Ντομ Περινιόν.»
Αδημονώ να στρωθώ στη δουλειά.
