Καλέ μου Άγιε-Βασίλη,
φέτος δε θα σου ζητήσω το κουκλόσπιτο-εσπρεσιέρα, γιατί έμαθα πως λόγω οικονομικής κρίσης έπαψες να κάνεις δώρα στους μαντραχαλέους. Το μόνο που θα σου ζητήσω είναι να μεταφέρεις τα εξής μηνύματα στους ανθρώπους, γενικώς, ως φιλικές συμβουλές και καθόλου κακεντρεχείς… άλλωστε με ξέρεις…
Με κοιτάει. Τον κοιτάω. Ανερυθρίαστα θα ‘θελα να του τραγουδήσω: «Μου παν να μη μπλέξω τα σκυλιά με τους ροκάδες/ μα έτσι και δε δούλευα θα τρώγαμε παπάδες… ». Το παράξενο είναι πως δε συνάντησα τον καλό μπουκλωτό τραγουδοποιό Γιοκαρίνη σε ‘κείνο το τραμ το τελευταίο. Συνάντησα κύριο μακρυμάλλη, αυξημένης χοληστερίνης λόγω ηλικίας, πρώην ροκά, που έχει να ψωνίσει ρούχα από τη δεκαετία που οι Iron Maiden ήταν πρώτοι στα charts και γράφανε σουξεδάκια, ντυμένοι με leather jacket αμάνικο, τζιν σωλήνα και στρατιωτικά άρβυλα. Εδώ πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Μέχρι τα είκοσι έτη είναι στα πλαίσια της κανονικότητας να ντύνεσαι σύμφωνα με τη μουσική που ακούς. Και ιδού το ερώτημα: «Στα πενήντα είναι;». Νομίζω πως έγινα σαφής! Άγιε-Βασίλη, γρήγορα ένα σακάκι στον κύριο…
Όταν είχε βγει εκείνη η ανεκδιήγητη σειρά με τίτλο «Μαρία, η άσχημη» νόμιζα ότι τα βασανιστήρια του κόσμου όλου θα τελείωναν στο τελευταίο επεισόδιο της αποφράδας εκείνης ημέρας. Αλλά εις μάτην! Κυκλοφορεί κόπια στους αθηναϊκούς δρόμους… και είναι μάλιστα ελευθέρας βοσκής… νεανίδα με κότσο σύμφωνα με τα χριστιανικά ήθη και έθιμα, φούστα ως τον αστράγαλο (sexy!!!) σε γκριζωπούς τόνους, ανάλογης ύφανσης ζακετούλα με στρογγυλή λαιμόκοψη, που αφήνει τις αμυγδαλές να διακρίνονται (even sexier!!!) και παπουτσάκι με τετράγωνη μύτη και τετράγωνο τακούνι πέντε πόντων (sexiest of all!!!). Άγιε-Βασίλη, ένα περιοδικό μόδας στη δεσποσύνη fast-fast…
Στα πολυκαταστήματα, ναι… αυτά τα κλουβιά μαζικής συγκέντρωσης δίχως παράθυρα και ρολόγια, βλέπεις κόσμο και κοσμάκη. Έτσι, είχα συνάντηση κορυφής με κυρία που ανήκει σε μία ευρύτερη κατηγορία γυναικείας ματαιοδοξίας και νευρικού γαντζώματος στην πρότερη ηλικία. Πως αλλιώς να εκφραστώ για τη ροζ μπλούζα με balloon μανίκια, την girly mini (στοιχηματίζω όχι πως θα γυρίσεις, αλλά πως αυτό το mini έχει να κάνει με τη Mini-Mouse) φούστα και το ανάλογο ξανθό νούμερο δέκα της Coleston;;;;!!!! Δε θέλω να προπηλακίσω τη συγκεκριμένη κυρία, αλλά το συγκεκριμένο look δε σας θυμίζει διαφήμιση της Barbie που πηγαίνει με αυτόν το δόλιο τον Ken-Ken, που μάλλον το όνομα του το λέμε δις, γιατί ανήκει στην κατηγορία ανδρών υπό εξαφάνιση, να κάνει barbeque εις τας εξοχάς; Άγιε-Βασίλη, καλέ και αγαπημένε, μετέδωσε το μήνυμα ετούτο: «Το ροζ αρμόζει σε ανθρώπους που στις δώδεκα το βράδυ θα τρέξουν κάτω από το έλατο, ωωωω έλατο, να βρουν το πολυπόθητο δώρο και όχι για τους θαμώνες των ΚΑΠΗ». Το ορκίζομαι αυτό!
Μέσα στη λαίλαπα του ισχυρά διαβρωτικού μου σχολιασμού και εξαιτίας των άγιων αυτών ημερών, θα πω και τον καλό μου το λόγο. Σε αμφιβόλου ποιότητας και γούστου κατάστημα είδα κορασίδα με αψεγάδιαστο στυλ και εκκεντρική τόλμη να προμηθεύεται νέα αποκτήματα για την γκαρνταρόμπα της. Έδωσα προσοχή στο επιμελώς ατημέλητο look της. Λιτά μακριά καστανά μαλλιά, φούξια κραγιόν, καρό σακάκι σε γήινες αποχρώσεις και υφασμάτινο παντελόνι με τελείωμα καμπάνας αποτελούν απόδειξη ότι δε χρειάζεται υπερπροσπάθεια για να είσαι περιποιημένη και εμφανίσιμη. Άγιε-Βασίλη, στείλε της τα φιλία μου και τους θερμούς αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς.
Άγιε-Βασίλη, τσάμπα την έβγαλες και φέτος. Όχι… για να μη λες! Μη μου προσάψεις συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς, που δεν μου ταιριάζουν.
Με εκτίμηση και ειλικρινή αγάπη,
Βεράκι.
Υ.Γ. πρώτον: Η νέα χρονιά να φέρει ευτυχία, υγεία και αγάπη σε όλους σας.
Υ.Γ. δεύτερον: Αφιερώνω το κείμενο σε αυτόν που με «ξεκλείδωσε».
