Δε ξέρω περί ποίου νομίσματος πρόκειται επακριβώς. Υπάρχει πιθανότητα να είναι ευρώ, λίρα αγγλική ή και αρχαία μνα. Σημασία δεν έχει αυτό, αλλά το ότι ο άντρας και η γυναίκα απαρτίζουν ένα δίπτυχο super στενά συνδεδεμένο μεταξύ του, που όμως οι πτυχές του έχουν την πλάτη γυρισμένη το ένα στο άλλο, όπως ο Διονύσιος Σολωμός στον αριθμό 20 του πάλαι ποτέ εικοσάλεπτου.
Στιλιστικά, το αντρόγυνο παίζει παιχνίδι ύπουλο και αδιαμφισβήτητα αλληλένδετο, ομοίως. Όταν οι καιροί προσφέρονται για χιαστί συμβιώσεις, ο άνθρωπος-ταίρι επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με τα υφάσματα, με τον εαυτό του, το υπόλοιπο μισό-ταίρι και όλα αυτά μεταξύ τους με αποτέλεσμα το γνωστό τουρλουμπούκι. Το θέμα είναι αν τελικά η γυναίκα ακολουθεί τον άνδρα στον συγκεκριμένο τομέα ή μπα;;;
Η γυναίκα-μέγαιρα, γνωστή στα πέριξ ως Αλίκη Αρβανιτίδη (έλα.. που δε θυμάστε!), θα το φέρει στα μέτρα της το έτερον ήμισυ, η πλάση να χαλάσει! Συνήθως, η γυναίκα αυτού του τύπου έχει επιλέξει να έχει δίπλα της τον άντρα-κουραμπιέ, οπότε τα πράγματα είναι βολικά για εκείνη. Και πιο δύσβατες καταστάσεις, όμως, να είχε να επιλύσει με το είναι του συντρόφου της, που μπορεί να της βγήκε ολίγον τι αντιστασιακό, θα το κατατρόπωνε με ένα υποτιμητικό βλέμμα προς το πετροπλυμένο τζιν, που διάλεξε και αυτός ο έρμος να φορέσει. Τα πράγματα σιγά-σιγά/ βουρ-βουρ θα πάρουν το δρόμο τους και η γυναίκα-μέγαιρα θα ικανοποιήσει την ασίγαστη επιθυμία της για πλήρη δικτατορικό έλεγχο στις ενδυματολογικές επιλογές του συντρόφου της. (Αυτή είμαι εγώ!)
Η γυναίκα-μωρία δεν το έχει ψάξει ιδιαιτέρως το ζήτημα περί εξωτερικής εμφάνισης. Δεν τη νοιάζει και πολύ και τώρα που αγάπησε κιόλας, κοιτάει να πετύχει τη γέμιση στο ρολό κιμά, παρά να πετύχει το συνδυασμό δύο φλοράλ patterns μεταξύ τους. Έλα μου, όμως, που της έτυχε η προσωποποίηση του εμπαιγμού για αγαπημένο και αυτός, έτσι, αρσίζης, που είναι, θα της χαράξει το μονοπάτι το ενδυματολογικό και ου-ε και αλίμονό της, αν δεν το ακολουθήσει. Και το ενενήντα εννιά των πιθανοτήτων κλίνουν προς την επιλογή του συμβιβασμού, γιατί ερωτευμένη είναι...θα την κάνει την υποχώρηση για ένα κομμάτι ύφασμα παραπάνω. Τον βλέπει και αγκαλιά με την κορύνη όλη μέρα προς τόνωση, σμίλευση και γράμμωση του κορμιού του... τι να κάνει;;; Μαχαίρα κρητική στον κύκνειο λαιμό της! Δε θέλει να είναι και κύκνειο άσμα τα λόγια του, που θα τη φέρουν στο αρμόζον σουλούπωμα και επομένως, και γυμναστήριο θα πά(γ)ει και το σετάκι skinny jeans - high heels - tank top - φουλάρι θα φορέσει και το σταυρό της θα κάνει με το δεξί της χέρι κρατώντας με το αριστερό το τάπερ με το προαναφερθέν ρολό-κιμά και θα πει και ευχαριστώ. Εμ... μπορεί και αλλιώς; (Αυτή είμαι εγώ!)
Η γυναίκα-κορνιζοποιός, από την άλλη, είναι αυτή που οτιδήποτε βλέπει στο εκάστοτε περιοδικό μόδας, το αντιγράφει στη ζωή της. Δηλαδή θα δει μία χαλαρή photo ενός ζευγαριού σε ένα life-style magazinο, θα επιβάλει στον καλό της να φορέσει φόρμα και φούτερ και να τρέχουν ανέμελοι στην παραλία με το σκυλί μέσα στη λύσσα. Την επόμενη μέρα την πιάνει το classy ύφος και επιθυμεί κουστούμι, τουαλέτα και κυρίλα. Ο σύντροφος ως άλλος ιβίσκος- ο εδώδιμος, δηλαδή μπάμιας, της κάνει τα καπρίτσια. Κακό του κεφαλιού του θα μου πεις. Την φοβάται, βέβαια, γιατί αυτή είναι ικανή να τον σύρει στο δικαστήριο ως εξωμότη προς την πρότερα συμφωνία τους. Του τα ΄χε πει κιόλας... ασπάζεται το σολιψισμό... τι της ζητάει και τα ρέστα από πάνω; Δε θα της σοβερτάρει τη μέχρι τούδε κοσμοθεωρία της! (Αυτή είμαι εγώ!)
Η ευτραφής γυναίκα έχει τον αντίστοιχο μπουλούκο άντρα δίπλα της (και παραδίπλα... μη σου πω!). Αυτή η γυναικά μπορεί να χαρακτηριστεί και ως γυναίκα-εφάπλωμα, αφού για να κρύψει τα τροφαντά της κάλλη, φορεί το ένα ρούχο πάνω στο άλλο με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν τετράφυλλη ντουλάπα. Το αγόρι της κατανοεί το πρόβλημά της και τη συμμερίζεται, αλλά δεν την ξεσυνερίζεται, όταν προσπαθεί να του επιβάλλει ανάλογο ντύσιμο. Και του τα 'λεγα εγώ! Ου μπλέξεις με θηλυκό, που δε φοβάται τους υδατάνθρακες! (Αυτή είμαι εγώ!)
Υ.Γ πρώτον: Αφιερωμένο στις γυναίκες, που είχαν την τιμητική τους προ ολίγων ημερών. Οι άντρες πάλι πότε γιορτάζουν; Πάντα! Διακρίσεις...
Υ.Γ. δεύτερον: Δε ξέρω αν πτωχεύσουμε ολικά ή ελεγχόμενα! Ένα πράγμα ξέρω : ότι όλο το χειμώνα πέφτω πάνω στο μαγιό μέσα στο συρτάρι με τις κάλτσες, αλλά όταν θα έρθει η πολυπόθητη ώρα του πρώτου μπάνιου, δε θα το βρίσκω το μπικινάκι επουδενί.
Υ.Γ. τρίτον: Και τώρα που ανέφερα τις κάλτσες, υπάρχει κάποιος που μπορεί να μου λύσει το μυστήριο της κάλτσας; Που πάνε, οέο, όλες οι δεξιές και ενίοτε οι αριστερές κάλτσες; Ούτε ο Λέο Μπουσκάλια, που είχε αφιερώσει ολόκληρο κείμενο σε ένα βιβλίο του δεν κατάφερε να δώσει μία απάντηση.
Υ.Γ. τέταρτον: Για τις μετακινήσεις με τα λεωφορεία, πρέπει να διαθέτετε: α) Χέρι Τιραμόλα, για να ακυρώνετε το εισιτήριο, ενώ βρίσκεστε σε εκ διαμέτρου αντίθετη απόσταση από το μηχάνημα. β) Εύκαιρο τρίτο χέρι, αφού με το ένα το βασικό κρατιέστε, με το άλλο κρατάτε τη τσάντα για να μην πέσετε θύμα κλοπής, με το τρίτο ραπίζετε τους επίδοξους χουφτωματίες. γ)βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα, αφού μία προσευχή, ένα τροπάριο... ένα κάτι θα το χρειαστείτε μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας.
Τι δεν πρέπει να έχετε: α) Κάλους στα πόδια (για ευνόητους “πεπατημένους” λόγους) β) Όσφρηση (για ευνόητους ρινικούς λόγους) γ) Νευρικές απολήξεις (για ευνόητους λόγους, που θα σας προκαλέσουν μώλωπες)
Υ.Γ. πέμπτον: Τα ευφυολογήματα τελικά πρέπει να τα παίρνουμε σοβαρά καμιά φορά... Έσκασα!
