Μιά φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό ξανθό και στρουμπουλομάγουλο κοράσι. Επειδή τα μάγουλά του ήταν κόκκινα και τσουπωτά, όλοι οι τσιμπομαγουλάδες της γης ερχόντουσαν από τα πέρατα του κόσμου για να ζουμπήξουν τις ευτραφείς παρειές της και να γεμίσουν τα χέρια τους με το πληθωρικό της λιποειδές μαγούλι. Το κοριτσάκι δεν άντεξε άλλο τους ταλανισμούς και ζήτησε από τη μητέρα της να της φτιάξει μία κάπα με κουκούλα, για να μη φαίνεται το πρόσωπό της και να βρει την ησυχία της. Η μάνα, που επιθυμούσε η απόγονός της η μονάκριβη να ξεχωρίζει και γνωρίζοντας την επιτυχία εις τους αίωνες που είχε σημειώσει μία συντοπίτισσά τους με κόκκινη κουκούλα, έκοψε στο τσακ μπαμ το πατρόν σε κυανό χρώμα και το έδωσε περιχαρής στην μικρή της κορούλα σίγουρη για την απόκτηση υστεροφημίας της ίδιας ως καινοφανής σχεδιάστρια ρούχων και αξεσουάρ...

 

Το κοριτσάκι το φόρεσε αυθωρεί και παραχρήμα και πήγε στο σχολείο. Τα άλλα παιδάκια την κοιτούσαν περίεργα, αλλά αυτή αδιαφόρησε και τους έγραψε στην ατζέντα της με το πρόγραμμα της το καθημερινό χωρίς δεύτερη σκέψη...

 

Μετά το πέρας ολίγων ημερών, ένας κακοπροαίρετος συμμαθητής της έγραψε στην εφημερίδα του σχολείου ένα λίβελο για τη ξανθομαλλούσα κόρη χαρακτηρίζοντάς την εκκεντρική. Αποτελείωσε το δυσφημιστικό του δημοσίευμα συνθέτοντας ένα λιανοτράγουδο σε μέτρο ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου. Το δίστιχο πήγαινε κάπως έτσι: «Μπλε-σκουφίτσα, Μπλε-σκουφίτσα/ πάρε δρόμο σα νυφίτσα!». Το κοριτσάκι έκλαψε πολύ, γιατί της το κόλλησαν το παρατσούκλι και εκείνη γνώριζε πως όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός: «Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα!». Έκανε την καρδιά της πέτρα και προτίμησε ετούτο τον επιθετικό προσδιορισμό παρά το οδυνηρό τσιμπο-μαγούλημα!

 

Και οι μέρες περνούσαν και οι κοροϊδίες εντείνονταν...

 

Μία μέρα των ημερών, η μαμά της Μπλε-σκουφίτσας της πρότεινε να πάει για ψώνια στον εμπορικό δρόμο του χωριού, γιατί κατά πρώτον, είχε δει μία αφίσα στην κολώνα ενός δρόμου, που παρότρυνε τους χωρικούς και τις γυναίκες τους να τονώσουν την τοπική αγορά και εκείνη πολυ συμφωνούσε με αυτό, γιατί είχε κατά νου να ανοίξει κατάστημα με σουτιέν και κιλότες σε τιμές έκπληξη. Κατά δεύτερον, όμως, και βασικότερον, η Μπλε-σκουφίτσα καθόταν διαρκώς μέσα στην εστία τους μετά τα τελευταία γεγονότα. Έβλεπε Γιώργο Λιάγκα και Φαίη Σκορδά και έτρωγε τα παγωτά σα να ήταν λεφτά δημόσιου ταμείου για πολιτικό της ελληνικής κοινωνίας. Τα επίπεδα μελανίνης και η περίμετρος της περιφέρειας της κόρης της, που συνεχώς έπεφταν και αυξανόταν αντίστοιχα, πολύ την ανησυχούσαν. Της έδωσε, λοιπόν, το ζεστό χαρτζιλίκι και τις ευχές της για εύστοχη ανανέωση της ντουλάπας της...

 

Η Μπλε-σκουφίτσα φόρεσε την κουκούλα της σκυνθρωπή και κατευθύνθηκε προς τα μαγαζιά. Αμέσως, αντίκρυσε κάτι που την έκανε να μειδιάσει... κυρία με αναχρονιστική κουπ του ‘70 σα θηλυκός Alice Cooper, που του έλειπαν τα δερμάτινα γάντια και τα καρφιά, να προχωρά αμέριμνη χωρίς να λαμβάνει υπόψην της τα αποτελέσματα της έντονης υγρασίας στην κόμη της!

 

(Σχόλιον: Τα ασύμμετρα μήκη στα μαλλιά δεν είναι πια της μόδας... ευτυχώς! Τα μέτρια στο μάκρος μαλλιά είναι η νέα τάση, που εναρμονίζεται με την απαιτητική καθημερινότητα των γυναικών, αφού και μακριά κόμη έχεις και πιο εύκολη η «πλάση» χτενισμάτων είναι! Διττή επιτυχία το κούρεμα!)

 

Προχωρόντας η Μπλέ-σκουφίτσα συναντά στο διάβα της νεανίζουσα μορφή ανδρικής υπόστασης με χειρόκτιο στο ένα χέρι δερμάτινο με κομμένα δάχτυλα. Εκείνη σκέφτεται πως θα προτιμούσε να της κοπούν όλα τα δάχτυλα από το να φορέσει κάτι τέτοιο...

 

(Σχόλιον: Tα rock στοιχεία σε ένα ντύσιμο παρμένα από τις ενδυματολογικές επιλογές συγκροτημάτων, που μιλάνε κλαψιάρικα για την αγάπη ή εντόνως για τη διαφορετικότητα, προτιμητέο είναι να παραμένουν φορεμένα από τους καλλιτέχνες. Οι υπόλοιποι ας αρκεστούμε στην ακρόαση των ασμάτων τους ενθυμούμενοι τα νιάτα μας.)

 

Βγαίνοντας από ένα κατάστημα με φυτικά προϊόντα, η Μπλέ-σκουφίτσα είχε μετωπική σύγκρουση με συνομήλική της, η οποία είχε συνδιάσει τη ροζ πουανταγιέ φούστα της με ίδιου χρώματος περλέ σκιά. Η Μπλε-σκουφίτσα σκέφτηκε πως θα ήταν αξιοκατάκριτη, αν είχε συνδυάσει το κυανό χρώμα της κουκούλας της με το ίδιο χρώμα σκιάς...

 

(Σχόλιον: Το μακιγιάζ σε καμία των περιπτώσεων (ούτε στο πατρινό καρναβάλι!) δεν είθισται να σετάρεται με τα χρώματα, που επικρατούν στο σύνολο. Οι χρωματικές αποχρώσεις του μακιγιάζ είτε πρέπει να διατηρούνται σε ουδέτερους και χαμηλούς τόνους, είτε να έρχονται σε αντίθεση με τα χρώματα των ενδυμάτων. Αυτό είναι ένας γενικός κανόνας, που θα ήταν ωφέλιμο να ακολουθείται από όλες προς αποφυγή βασικών στιλιστικών λαθών!)

 

Η Μπλε-σκουφίτσα συνεχίζοντας τον κοπιώδη δρόμο της προς την απόκτηση υλικών αγαθών, χαιρέτησε μία συμμαθήτριά της, η οποία συνοδευόταν από τη μητέρα της. Η μανούλα της συμμαθήτριας, λοιπόν, είχε δει και εκείνη τη διαφήμιση για τόνωση του τοπικού εμπορίου του χωριού και είχε σπεύσει να συνδράμει το ινστιτούτο ομορφιάς του μπατζανάκη της, νεο-ιδρυθέν στο πρώτο στενό δεξιά μετά το δημαρχείο. Η κυρία είχε ζητήσει τσιτσίρισμα και από τις δύο πλευρές. Τα μηχανήματα νέας τεχνολογίας για σολάριουμ είχαν φανεί, όμως, υπερβολικά δύσκολα στο χειρισμό για τον καλοκάγαθο μπατζανάκη και η κυρία στην προσπάθεια της να πάρει λίγο χρώμα πριν βγει στην παραλία, είχε καταντήσει ωσάν καβουρδισμένο αμύγδαλο. Η Μπλε-σκουφίτσα, που ήταν μία απλή χωριατοπούλα με κάπα και δεν ήξερε από εκείνα και τα άλλα του lifestyle, νόμιζε πως η κυριούλα είχε πάθει εγκαύματα τρίτου βαθμού και της σύστησε μία κρέμα από το φαρμακείο, γνωστή για τις καταπραϋντικές της ιδιότητες. Πρόσθεσε πως και εκείνη αυτή είχε πάρει, όταν το καυτό τυρόγαλο έπεσε πάνω στο μπράτσο της κατά τη διάρκεια της παστερίωσης. Η κυρία στραβομουτσούνιασε, αλλά η Μπλε-σκουφίτσα δεν κατανόησε το λόγο και τους χαιρέτησε...

 

(Σχόλιον: Τι να πεις και για το σολάριουμ; Το κατανοώ ότι καμιά δεν επιθυμεί να είναι τις πρώτες μέρες στην παραλία άσπρη σαν το εβαπορέ, αλλά να κυκλοφορείς σα ξεροψημένο πατατάκι... κάπως κάνει! Το κατανοώ ότι δε θέλετε η άσπρη σας επιδερμίδα να λειτουργεί σαν καθρέπτης αντανάκλασης των ηλιακών ακτίνων, αλλά το σολάριουμ είναι επικίνδυνο για την υγεία μας και αντιαισθητικό! Καλύτερα το αρχοντικό λευκό παρά εγκαυματίας!)

 

Δοκιμάζοντας ρούχα στο δοκιμαστήριο, η Μπλε-σκουφίτσα ίδρωσε πολύ και εντόπισε στον αντικατοπτρισμό της στον καθρέπτη ένα λεκέ από αποσμητικό νααααααααααααααααααααααααααα στη σκουρόχρωμη μπλούζα της. Συγχύστηκε ολίγον, αλλά δεν πτοήθηκε, γιατί φορούσε την κάπα της, που λειτουργούσε καλύπτοντας όχι μόνα τα τεράστια μαγούλια της, αλλά και το τον κορμό του σώματός της.

 

(Σχόλιον: Υπάρχουν πλέον πολλά ανθιδρωτικά αποσμητικά, που δεν αφήνουν άσπρους λεκέδες στα σκουρόχρωμα ρούχα ή κίτρινους στα λευκά. Προτιμήστε τα, γιατί δε φοράτε κάπα μπλε, που να καλύψει το ολίσθημα του ιδρώτα σας!)

 

Η Μπλε-σκουφίτσα πήρε το δρόμο του γυρισμού σκεπτόμενη ότι θα πάει στο Μπλουζάνο, τον πλαστικό χειρουργό, για να προβεί σε λιποαναρρόφηση των ζυγωματικών της, ώστε να αφαιρέσει από πάνω της τη μπλε κάπα τώρα που καλοκαιριάζει, γιατί είχε αρχίσει να βγάζει τη μπέμπελη.

 

Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς σεμνά και ταπεινά επαναδιαπραγματεύοντας το μνημόνιο κάτω από τον καυτό ήλιο...

 

 

Υ.Γ πρώτον: Αφιερώνω το κείμενο αυτό στην καλή μου μαμά, γιατί εκείνη ήταν η βασική έμπνευσή του, αφού το είχε συνθέσει πρώτη ετούτο το παραμύθι σε διαφορετική μορφή με ίδιο τίτλο μη αντέχοντας τη γκρίνια μου ότι μου έλεγε τα ίδια και τα ίδια παραμύθια με απώτερο σκοπό να με μπουκώσει με αμυλούχες τροφές... μπας και πάρω κανένα ξίγκι πάνω μου.

 

Υ.Γ. δέυτερον: Η ζωή μοιάζει με την τρι-λέπιδη επαναφορτιζόμενη ξυριστική μηχανή γνωστής εταιρίας αποτριχωτικών και άλλων συσκευών. Η γονική υπερπροστασία λειτουργεί σαν τα μαλακά μαξιλαράκια εκατέρωθεν των αιχμηρών λεπίδων, αλλά οι λεπίδες κόβουν αμείλικτα σε ανύποπτο χρόνο!

 

Υ.Γ. τρίτον: Η διαφήμιση για στεγανωτική κόλλα νευριάζει μόνο εμένα; Κάθε φορά που ακούω στο ραδιόφωνο τους αοιδούς του σλόγκαν να τα δίνουν όλα πάνω στο δίστιχο: «Duro… υπάρχει λύση/ λαλαλαλαλαλα», θέλω να πάρω τηλέφωνο την γραμμή επικοινωνίας της εταιρίας και να ρωτήσω που τους βρήκαν ετούτους τους ανθρώπους να τραγουδάνε τόσο παθιασμένα για μία κόλλα. Και εμείς κολλούσαμε στα τεχνικά, το μάθημα του δημοτικού, το γκοφρέ χαρτί, αλλά έτσι δεν κάναμε. Υπήρχε μία εγκράτεια!

 

Αρχείο

Δημοφιλή

Βέρα Φραντζή

Η Βέρα Φραντζή από το 1986 και ύστερα άρχισε να ντύνεται…! Διαπίστωσε στη συνέχεια πως και άλλοι άνθρωποι το κάνουν αυτό... όχι όμως με τόση επιτυχία! What a disaster…!