Δεν είναι μόνο εφτά! Ο αριθμός ετούτος, όμως, ενέχει τόσο μυστικιστικό χαρακτήρα, που με έλκει να τον χρησιμοποιώ ενίοτε. Φέτος, λοιπόν, τα θαύματα της μόδας, που θα μας ντύσουν μετά από την απεραντοσύνη της έκθεσης του γυμνού δέρματος λόγω θερινής σεζόν είναι τουλάχιστον μύρια. Αλλά θα σας δώσω μία μικρή γεύση... γλυκόπικρη (γιατί το καλοκαίρι φεύγει και ο κάθε κατεργάρης πρέπει να πάει πίσω από τον πάγκο του και να ρουτινιάσει, αλλά τα βαρεθήκαμε τα σορτς και θέλουμε ανανέωση στιλιστική!) για το τι μέλλει γενέσθαι στην ενδοχώρα των catwalks. Η εμπνεύστρια του καταλόγου, Βέρα η Χολαργιώτισσα μαζί με τον Αντίπατρο τον Σιδώνιο, θα σας περιηγήσουν στα εφτά θαύματα της σχεδιαστικής ευφυίας των μόδιστρων για το φθνινόπωρο 2011 και ελπίζω τουλάχιστον να το απολαύσετε... αν μη τι άλλο!
Η γούνα λαιμού της MAX MARA
Δε ξέρω αν η ομορφιά της μπορεί να συγκριθεί με την ομορφιά των Κρεμαστών Κήπων της Βαβυλώνας, αλλά ένα είναι σίγουρο... ότι αν επιλέξετε να διακοσμήσετε το λαιμό σας με αυτό το πολύτιμο αξεσουάρ θα έχετε κρατήσει σε υψηλά επίπεδα κελσίου και το στιλ σας και τη θερμοκρασία σώματός σας. Προσδίδει touch αρχοντιάς στο παρουσιαστικό σας μονομιάς, ενώ θα θεωρηθείται πρωτουργός ενδυματολογικών ευρεριτεχνιών. Δοξάστε τις αμυγδαλές σας, όμως, με το γουναρικό έχοντας οικολογική συνείδηση και αφήστε τα μινκ να παίζουν ανέμελα στα δάση! Αλλιώς σας βλέπω με τη φωσφορίζουσα πράσινη μπογιά με εφέ φλασάκι στο μαλλί... κυκλοφορούν και ακτιβιστές της PETA ένθεν και ένθεν!
Το τακούνι της PRADA
Η ιδιοτυπία αυτού του πατούμενου είναι το τακούνι. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν fashion statement- Φάρος της Αλεξάνδρειας, μιας και πρέπει να επικροτήσουμε την επιτυχημένη πρωτοτυπία! Ο φημισμένος και ένδοξος οίκος λάνσαρε το χοντρό τακούνι σε γόβες και μπότες δίνοντας αίσθηση στα καθημερινά μας βήματα από τη δεκαετία των εβδομήντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα δείτε τις Αθηναίες αγεληδόν να πάνε να αδροπληρώσουν το εν λόγω παπούτσι, αλλά η ιδιαιτερότητα στο σχεδιασμό με έκανε να θαυμάσω την διαφορετικότητα και να πω: «Εις άλλα με υγεία!». Ας χορέψουμε ένα swing latino!
Το παντελόνι καμπάνα του EMILIO PUCCI
Για μένα είναι ο Κολοσσός της Ρόδου στα ενδυματολογικά δρώμενα για το φθινόπωρο-χειμώνα 2011. Αν η καμπάνα είναι στη μόδα, είναι σίγουρα φέτος και όλες πρέπει να σεβαστούμε τις επιθυμίες των σχεδιαστών, που το τίμησαν το καμπαναριό-πατρόν στο παντελόνι. Μας κάνει να φαινόμαστε ψηλότερες, επομένως προς τι η άρνηση και ο συντηρητισμός του skinny jean (γιατί αυτό πλεόν θεωρείται δεδομένο κόψιμο για ένα παντελόνι υφάσματος τζιν και όχι μόνο!). Αφήστε και τις βρακοφόρες με το καβάλο να τρίβεται ανάμεσα στους μηρούς τους και παραδεχτείτε πως δεν υπάρχει καλύτερο παντελόνι από αυτό! Άλλη μία αγγελοκάμωτη δόση seven-τίλας για εσάς τις ιοστοστεφείς υπάρξεις, που θέλετε να ξεχωρίζετε. Ντιν...νταν... ντον!
Το punk χτένισμα του FRANKIE MORELLO
Οι Sex Pistols ήταν θεοί της πάλαι ποτέ underground βρετανικής rock μουσικής σκηνής... μπορεί να έπρεπε να οικοδομηθεί και κάποιος ναός λατρείας προς το γνωστό συγκρότημα και να τους αναλογούσαν τιμές όπως στην Αρτέμιδα. Δε θα βρισκόταν στην Έφεσο, αλλά στο Λονδίνο και όλοι οι πιστοί θα φορούσαν μαύρα, κόκκινα και λευκά... δέρμα και βίνιλ. Η κόμη θα ήταν υποταγμένη σε ένα σπάνιο up-do χωρίς ίχνος καθωσπρεπισμού και φθηνού ευπρεπούς φαίνεσθαι. Σίγουρα, δεν είναι για όλες τις ηλικίες το συγκεκριμένο χτένισμα, αλλά στα νεανικά κεφάλια δείχνει απλά υπέροχο και λίγο ψεκτό από τη συντηρητική γενιά. Εγώ λέω ηχηρά: «Τολμήστε!».
Tα κρόσσια της ISABEL MARANT
Αν τα νεύρα σας είναι κρόσσια, είναι η ιδανική τάση, που πρέπει να ακολουθήσετε. Βάλτε κρόσσια στα παντελόνια, μπότες, μπλούζες και γενικότερς στη ζωή σας και ζήστε σαν άλλος Λούκι Λουκ με βενζινοκίνητη Ντόλυ της Ford. Μπορεί να μη χλιμιντρίζει, αλλά θα τσινάει μέσα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση του αθηναϊκού κέντρου. Και η Αθήνα, που μοιάζει με το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, χρειάζεται αλογατάρισες με πυγμή! Ντέι, βρε γαϊδαράκο, ντέι και εσείς δοξάστε το δυτικό αέρα, που φυσάει στη μόδα με τα κρόσσια, ενώ το αμαξάκι σας μηκάται μπροστά από το κόκκινο φανάρι.
Oι ψηλές μπότες του οίκου GUCCI
Eπανέρχονται δυναμικά οι ψηλές μπότες αφήνοντας στο περιθώριο αυτές, που φτάνουν στα μισά της κνήμης, αναδεικνύοντας τους μηρούς και προσθέτοντας πόντους στιλ και ευρηματικότητας φορεμένες με μία ζιπ-κιλοτ. Δε νομίζω πως θα είναι τόσο βολικές, ώστε να φτάσατε περπατώντας στην πυραμίδα του Χέοπα, αλλά μέχρι τη δουλειά σας θα σας πάνε και μάλιστα με υψηλό στιλιστικό κριτήριο! Διατηρούν ζεστές τις γάμπες σας και κάνουν τους καρεκλοκένταυρους να γυρνάνε το κεφάλι στο πέρασμά σας, γιατί ένα τόσο εντυπωσιακό ζευγάρι μπότες δεν αφήνει το βλέμμα να ξωκείλει. Δέρμα και πάλι δέρμα, που ταριάζει με όλα και είναι δηλό κατεργασμένο υλικό,που αντέχει στο χρόνο και τις κακουχίες. Για να δούμε...
Το πουά φόρεμα της STELLA McCARTNEY
Ποτέ το πουά δεν ήταν τόσο αμείλικτα σέξι! Βέβαια, σε συνδυασμό με τη διαφάνεια απογειώθηκε η κομψότητα του πουά και μας έδωσε άλλη οπτική γωνία της ρετρό αυτής δαλματικής ύφανσης. Δε ξέρω αν θα λάμψετε σαν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός, αλλά ένα glam touch θα το αποκτήσετε απέριττα και η εμφάνισή σας θα είναι τουλάχιστον πρωτόφαντη για τα ελληνικά δεδομένα.
Και όπως συμβαίνει με τα περισσότερα θαύματα του αρχαίου κόσμου... έτσι και με τα ενδυματολογικά... δε θα διαρκέσουν ή διατηρηθούν για πολύ. Γι’ αυτό αδράξτε την ευκαιρία και ικανοποιείστε το στιλιστικό σας εγώ για φέτος με ετούτα και με εκείνα και αναφωνήστε: «ΕΓΕΝΕΤΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟ ΜΕΓΑ!» και του χρόνου τα ξανασυζητάμε!
Υ.Γ.πρώτον: Kάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι το αποσμητικό είναι εποχιακό είδος... ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΝΙΣΑΦΙ... ΝΙΣΑΦΙ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ!
Υ.Γ. δεύτερον: Η περίτρανη απόδειξη ότι οι ξανθές είναι χθαμαλού IQ (στα πατώματα!) είναι ότι κάθε μέρα με μαθηματική ακρίβεια και συνέπεια, που σχεδόν με εξοργίζει, κάθομαι στο βαγόνι από τη μεριά, που πέφτει ο ήλιος... ΚΟΤΟΠΟΥΛΙΑΣΤΗΚΑ! Βέβαια, αυτό μπορεί να είναι και απτή παρότρυνση προς τα παιδιά να προσέχουν στο «Εμείς και ο κόσμος» και να μάθουν έγκαιρα από που ανατέλει ο ήλιος ο ηλιάτορας.
Υ.Γ.τρίτον: Οι οθόνες που θα καταγράφουν τα δρομολόγια των τρένων στους σταθμούς του ΗΣΑΠ, μας μάραναν. Τόσα χρόνια, δηλαδή, που ζούσαμε στην άγνοια για τον ερχομό του έπομενου συρμού, τι πάθαμε;!
Υ.Γ. τέταρτον: Και ναι... έχουν δίκιο οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι διατυμπανίζουν ότι γυρίσαμε στη δεκαετία του πενήντα! Δεν σουλατσάρουν πια γάτες στην αυλή μου. Υποψιάζομαι πως η παρακάτω παραγγελία στη σουβλακερί της γειτονιάς: «Ένα δίπιττο, απ’ όλα, με γύρο περσικής γαλής και γρήγορα!», φαντάζει πιο οφθαλμοφανής από ποτέ! Νιάουυυυυυυυυυυυυυυυ!
