Υ.Γ. πρώτον: Απογυμνωμένοι... όχι πια ντυμένοι.
Υ.Γ. δεύτερον: Και γιατί, λοιπόν, δεν έκαψαν και το κτίριο της δικής μου εργασίας; Δεν είμαστε εμείς πολυεθνική; Δεν είμαστε εμείς βωμός καπιταλιστικής μανίας; Δεν υποστηρίζουμε ξένα οικονομικά συμφέροντα στερώντας έσοδα από τις ελληνικές αντίστοιχες εταιρείες; Δεν μπορώ να καταλάβω τι πήγε στραβά!
Υ.Γ. τρίτον: Πλιάτσικα σε καταστήματα: Πάλι η Μαρία με την πατερίτσα θα κρατήσει Prada και δε θα το ξέρει, απόδειξη πως η πλήρης άγνοια της αγοράς είναι καλύτερη από την αγοραστική ημιμάθεια, indeed.
Υ.Γ. τέταρτον: Στην Ελλάδα της κρίσης, όλα τα αγαπημένα μου πράγματα αρχίζουν να μειώνονται, να φθίνουν, να παρακμάζουν, να λιγοστεύουν... λες και όλα μπήκαν σε διαδικασία σμίκρυνσης.
Υ.Γ. πέμπτον: Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι σελίδες των αγαπημένων περιοδικών μόδας μετριούνται στις 200 από 400 και στις 100 από 250. Δηλαδή το λατρεμένο λεπτεπίλετο τυπωμένο περιουδικούλι θα καταλήξει σε επιφυλλίδα. Indeed, θα κλάψω.
Υ.Γ. έκτον: Και όχι... το πέος του ήταν μικρό αείποτε... ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ! Indeed, κλάψε.
Y.Γ. έβδομον: Ό,τι και να λέμε εμείς, αν το Eurogroup δεν πει το πολυπόθητο «Ναι», θα μείνουμε με τη ψήφο εμπιστοσύνης στο χέρι. Τελικά, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο ή να μη λογαριάζουμε χωρίς το ξενοδόχο;
Y.Γ. ένατον: -Έχεις ψύχωση στη φάση της μανίας- μελαγχολίας, δηλάδη έκφραση ζωηρή, θυμική έξαρση, υπερεκτίμηση του εγώ, λογόρροια και υπερκινητικότητα, που θα μετατραπούν σε αθυμία, αναποφασιστικότητα, ευσυγκινησία, φτώχεια ιδεών, απώλεια βάρους, μειωμένη κινητικότητα, συναίσθημα αναξιότητας, τάση αυτοκαταστροφής.
-Ωραία... καμιά άδεια θα πάρουμε για όλα αυτά ή έτσι για να δείξουμε ότι έχουμε πλούσιο λεξιλόγιο, τα λέμε;!
Οι περιστάσεις, η βαθεία συναίσθηση ευθύνης, η επιτέλεση κοινωνικού έργου και εν τέλει λειτουργήματος με έκαναν να προχωρήσω στην αναστροφή του πλάνου του μπλοκ και να δώσω έμφαση στην ακατάσχετη μπουρδολογία μου προς επαύξηση της πεποίθησης ότι η βλακεία τα σπάει.
Αύθις, θα καταλήξω με θερμουργό πνοή στα καλλιτεχνικά, που τόσο αγαπώ. Άλλωστε η επιμελημένη εμφάνιση είναι τέχνη... το΄χω πει πολλάκις. Η οικονομική κρίση το έχει πλήξει βαθιά το παρουσιαστικό μας, αλλά ίσως του έχει δώσει και εκείνο το κίνητρο για ενταφιασμό της ασύδωτης κατανάλωσης και ώση για επίψαυση των ενστικτωδών εσωτερικών διεργασιών, που τόσο καιρό στο μεσουράνημα της κατασπατάλησης του κερδισμένου χρήματος έδινε και έπαιρνε η φίρμα και η λεζάντα.
Έτσι, με αυτά και με εκείνα καταλήξαμε...
Στο πορτοφολάκι, γιατί τι να το κάνεις πια το διάτονο πορτοφόλι, αφού δεν έχεις ούτε πιστωτική κάρτα, ούτε κέρμα, ούτε χαρτονόμισμα... ούτε μέλος του Sephora club δεν είσαι πια (βρε αδερφέ)! Στην κατοχή σου πια έχεις εκείνο το μικρό πουγκάκι με τα δύο αγκαλιαστά ανοίγματα από τσίγκο και τη φόδρα με λουλουδάτο ύφασμα κακής ποιότητας. Μέσα έχεις το κλειδί από το ημερολόγιο, το άλλο μικρό κλειδί της αυλόπορτας, ένα εισιτήριο δρομολογίου Σύνταγμα-Πετράλωνα (από την τελευταία πορεία διαμαρτυρίας) και ένα κουμπί από τη ζακέτα.
Συνακόλουθα, και στη μικρή τσάντα, γιατί τι να την κάνεις την it-bag τεραστίων διαστάσεων, αφού όλα σου τα υπάρχοντα βολεύονται πια σε μικρότερο αποθηκευτικό χώρο. Η μόδα που έκρυβε τα μικρόσωμα κορίτσια πίσω από τετράγωνες τσάντες μεγάλου κυβισμού και ακόμη πιο ογκώδους μεταφορικού μέσου των καθημερινών αναγκαίων ψιλο-μικρό-καλλυντικών έχει περάσει ανεπιστρεπτί, και τα μικρά τσαντάκια χιαστί είναι πια το δεκανίκι σου.
Στο καστανό! Που τα χρηματικά εμβάσματα για διατήρηση ξανθού, κόκκινου, καστανόξανθου ρεφλέ, φωτοστέφανου πλατινέ και άλλα κομμωτικών τεχνασμάτων; Οι Ελληνίδες υποστηρίζουν πια το DNA τους και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κόμη τους. Οι καστανές αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, θυμίζοντάς μας πως το πεπρωμένο και η ρίζα ως το λοβό του αυτιού φυγείν αδύνατον, καθώς το ντεκαπάζ είναι τεχνική πολυτελείας, που μόνο οι καλοπληρωμένες μπορούν πια να υποστηρίξουν. Ξανθιές πια μόνο στην T.V. Ευτυχώς που έχουν έξαρση και τα τουρκικά σίριαλ και οι μεσογειακές γυναίκες είναι πια πιο πολύ του συρμού... τοιουτοτρόπως, θα το χωνέψει χωρίς σόδα το ανδρικό μάτι το μελαχροινό ταίρι. Γειά σου, ρε Εϊσάν με τα ωραία σου...
Στην ανακύκλωση των trends, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί ό,τι του συρμού μας είχε γυαλίσει από πρόπερσι το δεκαπενταύγουστο, θα το εναρμονίσουμε με ένα- δύο τσίτια νεο-αποκτηθέντα κρυφά από τον εργασιακό αυθέντη και θα τα συνδυάσουμε με περισσή ευρεσιτενχία αποδεικνύοντας πως τόσο καιρό δε σπαταλάω το μελάνι του Word office μου έτσι απερίσκεπτα και κάτι μάθαμε από το mix’n’match της Kαιτούλας της Moss.
Στις home-made μάσκες μαλλιών, προσώπου και σώματος. Γιατί τόσο χρόνια που κορόιδευα το μαγειρικό Κάλλας ως απολεπιστικό, τώρα ήρθε η ώρα να δω κατάματα πως οι αλυκές τα πάντα με σοφία και γυναικεία αυτάρεσκη ματαιοδοξία παρήγαγαν. Μαντζούνια για τον κοιλόπονο και βεντούζες για τον πυρετό συγκαταλέγονται και αυτά στο μακρύ κατάλογο των γιατροσοφίων και ενδείκνυνται στις περιπτώσεις τετρακοσίων χρόνων σκλαβιάς και άλλων τόσων οικονομικής επιτήρησης.
Στα τσαγκαράδικα. Aφού το πεπαλαιωμένο ανιαρό ζευγάρι μπαλαρίνες, αναβαθμίζεται με την προσθήκη χαμηλού τακουνιού και το πατούμενο με το χαμηλό τακούνι με προβλεπόμενο ρεκτιφιέ εξωτερικό και προσάρτηση ενιαίας πλατφόρμας, μας κυκλοφορεί με νέο παπούτσι αποκλειστικά δικό μας!
Στη χρήση των δειγμάτων αρωμάτων, καλλυντικών και άλλων. Παλιά βαριόμασταν να τα πάρουμε μαζί μας όλα εκείνα τα μικροσκοπικά gadgets ομορφιάς φεύγοντας από τα καταστήματα... τώρα;;;;; Μας εξανάγκασε η ατραπός της φτωχολογιάς να ζητιανεύουμε το αλουμινένιο φακελάκι με κρέμα ημέρας και το γυάλινο κυλινδροειδές ψεκαστήρι ευωδιαστού υγρού χημικού παρασκευάσματος, να λυσάμε με τη λέξη προσφορά και να αποζητάμε μέσα στα περιοδικά τα χαρτονένια διαφημιστικά, μπας και τσιμπήσουμε το δωρεάν δάκρυ ενυδάτωσης, να αναζητούμε τα τσάμπα 250ml προϊόντος μαλακτικής κρέμας! Δράμα... εμάς που μας έπεφτε το ευμεγέθες κομμάτι από ρουζ στο νεροχύτη και το αφήναμε να χαθεί στη δίνη του νερού, να το μαζεύουμε σε αλουμινόχαρτο!
Η καταναλωτική έπαρση, λοιπόν, πάλιωσε και μπήκε σε μουσείο! Να ζήσουμε φτωχικά, να τη θυμόμαστε εως το 2020 που παίζεται να ξαναμπούμε στις διεθνείς αγορές και εις άλλα με υγεία. Άντε και σύντομη έξοδο από την ύφεση... γιορτή και επέτειος στα αποκαΐδια των αθηναϊκών κτιρίων.
