 |
Εκεί όπου υπάρχει μία πτύξις, ένα ζάρωμα, μια μάζωξη ωσάν το ατλαζένιο πτερό της νυχτερίδας, ξάφνου τσουπ! και εισορμά με ένα «ανά» η ανάπτυξις. Για τους μη ειδήμονες, είναι η λέξη της μόδας στα χείλη αυτών που απόμειναν να έχουν πολιτικά επιχειρήματα. Η ανάπτυξις είναι θηλυκή μεν, ουδετέρα δε λέξις. Δεν έχει την κακίαν της λέξεως «Μνημόνιον» και την απαξίαν της λέξης «Σόιμπλε». Οχι, δεν την έχει. Απεναντίας, όποιος γνωρίζει βλέπει πίσω της ποταμούς μελετών, ρείθρα κονδυλίων, αναβάθρες αναθεωρήσεων τιμών, πληκτικούς διαγωνισμούς, ενστάσεις διαρκείας πολλων μηνών και κάποια στιγμή πέφτει και το χρήμα, αλλα επαρκώς ροκανισμένο, ώστε η ανάπτυξις να μοιάζει με αναστήλωσιν της οικίας του Καραγκιόζου. Οποιος δε μειώνει τις τιμές ενοχοποιεί που δεν έχομεν ανάπτυξιν. Κατά τα άλλα, «ανάπτυξις» λέει ο Ισπανός, «ανάπτυξις» ο νιος, «ανάπτυξις» ο γέρος, «ανάπτυξις» ο κομματάρχης καμπαλέρος. Παρά το λέγειν και παρά το λακριντί, άρχισαν τα νομοσχέδια να αποσύρονται, διότι η Δεξιά τα λέγει απλώς «πασοκικά» και ψιθυρίζει «εμένα να ψηφάτε, για να έχουτε πράγματι ανάπτυξιν και όχι, όπως λέγουν αυτοί οι πράσινοι σουρεαλισταί, ανάπτυξιν στίλβοντος ποδηλάτου». Ευτυχώς, επέζησε ο βαθυναύτης Κάμερον από τα 10.880 μέτρα της Μαριάννας, κι έτσι μπορούμε να τον καλέσουμε ως υπουργόν, να εμβαπτίζει τα νομοσχέδια σε τεράστια βάθη κι ό,τι δε σκάζει είναι αναπτυξιακό σίγουρα.
