Όταν σου βγαίνει το λαδι
6.7.2010 - 6:49:04 AM
Με το φαγητό υπήρξα ένας συνεπής βουλιμικός, με αποτέλεσμα να φτάσω να ζυγίζω τρία σακκιά τσιμέντο.Οταν το περπάτημα δώδεκα βημάτων έγινε σύνθετη επιχείρηση, μπροστά στην οποία η ΜάρκετΓκάρντεν του Μοντγκόμερι θα μπορούσε να θεωρηθεί και νίκη, θύμωσα και αποφάσισα να απαλλαγώ από ένα τουλάχιστον σακκί. Εάν ένα σακκί τσιμέντο αντιστοιχεί σε τρείς τενεκέδες αγνά νοθευμένο λαδι, έξι μήνες μετά το δικό μου Μάρκετγκαρντεν,έχω πετάξει από πανω μου ενάμισην τενεκέ.Ως το τέλος του Χρόνου, περιμένω να εορτάσω Όβερλορντ. Να μετατραπώ δηλαδή σε ένα μετρίας βατότητας ημιτέρας, κάτω των εκατό κιλών, υποσχόμενος να μετράω έκτοτε τα πάντα σε γαλόνια κια στόουνς.
Αλλοι διαδίδουν ότι αδυνατίζουν επειδή την είδαν με άλλον, ή επειδή δεν αξιώθηκαν να την δούν επιτέλους με άλλον, ώστε να αρχίσουν να βλέπουν άλλες. Αλλοι υποστηρίζουν ότι παχαίνουν από τον επικίνδυνα καθαρόν αέρα. Δηλωνω απλως ότι έχασα κιλά (δεν τολμώ να είπω το "αδυνάτισα") επειδή έπαψα να κλεβω φαγητό.Πέντε μήνες πρόγραμμα από μιά εταιρεία και τί-πο-τις άλλο.Στον μήνα που περνάει, ζυγίζω το κρέας, τους υδατάνθρακες και τις πρασινάδες. Ολα μαζί, κάτω του μισού κιλού. Λίπος, όσο περιέχει ο αέρας. Ζάχαρη και αλάτι, νάκα. Περπάτημα, τριών τουλάχιστον μιλίων.Ενα γαλόνι νερό.Και χάνω.
Αναγνωρίζω βέβαια το ματαιόσπουδο της προσπάθειας, αλλα παραμένω θυμωμένος,γιά άλλους πλέον λόγους, αλλα ο εγκέφαλός μου δεν το έχει παρει χαμπάρι. Νομίζει ότι έχω βάλει στόχο να χάνω κιλά αιωνίως. Οταν θυμώνω γιά το ασφαλιστικό, με βοηθά στην περιφρόνηση προς τα κοψίδια. Οταν εξαγριώνομαι με την νέα πολιτική τακτική , της κλαυθμωνικής, πάλι ο εγκέφαλος νομίζει ότι πολεμώ κάτι σαγανάκια. Γενικά, όταν σου βγαίνει το λάδι είναι καλό και σκοπεύω να μετατρέψω εαυτόν από παχύ σε αδύνατο βόδι.
