Ανεπαισθήτως

18.2.2011 - 7:16:42 AM 

Σήμερα το πρωί, περίπου εφτά παρά τέταρτο, είχε αρχίσει να χαράζει, έβγαλα τον σκύλο στην αυλή. Στεκόμουν και τον κοίταζα να κάνει τη δουλειά του, όταν άκουσα κάτι σαν ψίθυρο. Κοίταξα ψηλά, από όπου ερχόταν ο ήχος, και είδα έναν κότσυφα να κάθεται στο σπίτι μου και να προθερμαίνεται κελαηδώντας διακριτικά, ψιθυριστά θα έλεγα, να μην ενοχληθεί κανείς. Έτσι πήγε κανένα πεντάλεπτο, μετά ο σκύλος κι εγώ μπήκαμε και πάλι μέσα, και τώρα ο κότσυφας κι η μέρα ξυπνήσανε εντελώς.

 Permalink 

› 

Περί της ελληνικότητας του Άντερς Μπρέιβικ

› 

Ανταπόκριση από το Χρηματιστήριο των Λέξεων

› 

Γκαρσόν, το σούσι μου νιαουρίζει.

› 

Όταν η Τζούλια ήταν μελαχρινή

› 

Δυο κείμενα που μου άρεσαν τον Δεκέμβριο

« Bloggers