Βγήκε χτες ο μόλις πριν από λίγο πρωθυπουργός μας και μίλησε για
κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης.
Εγώ, επειδή προσπαθώ να είμαι υπεύθυνο και όχι συνεύθυνο άτομο, θυμήθηκα ότι τις τελευταίες μέρες έχουμε ακούσει πολλούς διαφορετικούς χαρακτηρισμούς για αυτήν την ρημάδα την κυβέρνηση ανάλογα με τις προθέσεις αυτού που μιλάει: κυβέρνηση εθνικής (ή όχι), ευρύτερης (ή όχι), υψηλής (ή όχι) ενότητας, ευθύνης, συνεννόησης, συνεργασίας, συναίνεσης, ανάγκης, σωτηρίας κλπ. (μόνο το entente cordiale μας διέφυγε...) Διαλέγετε τον συνδυασμό που ταιριάζει στην άποψή σας και πυροβολείτε κατά βούλησιν: κανένας από αυτούς τους νέους προσδιορισμούς δεν είναι νομικός όρος.
Παρ' όλα αυτά, συναισθάνομαι ότι η συνευθύνη μου είναι μεγάλη. Έτσι αναζήτησα τη χρήση του ουσιαστικού
συνευθύνη στα λεξικά, αλλά ματαίως. Οπότε χτύπησα την πόρτα του Γούγγλη. Εκεί είδα ότι λίγες μέρες πριν, τη λέξη την είχε χρησιμοποιήσει ο Κουρουμπλής (Παναγιώτης), η Μπακογιάννη (Ντόρα), η Γιαννάκου (Μαριέτα), ο Τσίπρας (Αλεξέι), η Νταλάρα (Άννα), ο Πάγκαλος (Θεόδωρος), ο Βενιζέλος (αναπόφευκτα), ο Ανδρουλάκης (επίσης) και άλλοι minores.
Ο πρόεδρος Καρατζαφέρης (Γιώργος)
την χρησιμοποιούσε ήδη από τον Μάιο.
Ο πρόεδρος Σαμαράς (Αντουάν)
την χρησιμοποιούσε ήδη από τον προηγούμενο Μάιο.
ΥΓ1. Ο
Ριζοσπάστης έκανε λόγο για
διαχρονική συνευθύνη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από τον Αύγουστο 2009.
ΥΓ2. Και μέσα σε όλα αυτά, έχω τη
Βέρα να γράφει «Με αυτό το κείμενο νομίζω πως μπορώ επάξια να κερδίσω μία θέση σε αναγνωστικό βιβλίο φιλολογικού μαθήματος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε κεφάλαιο με θέμα Τα είδη των δευτερευόντων προτάσεων». Όχι, δεν θα πέσω στην παγίδα...
.jpg)
