Όταν με ξέχασε και η Ντόρα
2.1.2012 - 3:43:52 PM
Μία από τις θετικές συνέπεις της οικονομικής κρίσης είναι ότι φέτος στις γιορτές δεν έλαβα πολλά ευχετήρια μηνύματα, είτε ηλεκτρονικά είτε έντυπα. (Ξέρω ότι για αυτό δεν ευθύνομαι εγώ αλλά η κρίση, διότι συνέβη και σε άλλους.) Βέβαια έτσι έχασα κάποια μνημεία γραπτού λόγου που ελέμβανα quotannis και προωθούσα σε φίλους, κι είχαμε έναν άτυπο διαγωνισμό, ποιος θα λάβει το πιο γλοιώδες μήνυμα ή από το πιο γελοίο πρόσωπο. Φέτος είχα μόνο τρία μηνύματα, κανονικά και λακωνικά, από συνεργάτες ή γειτόνους.
Αυτή η κρίση όμως είναι πραγματικά σοβαρή. Αυτό τεκμαίρεται από την απουσία ευχετηρίων μηνυμάτων από την Ντόρα. Παλαιότερα, στις καλές εποχές, όταν η Ντόρα ήτο και υπουργός, ελάμβανα ως και τρεις κάρτες κάθε πρωτοχρονιά, όλες ταχυδρομημένες με έξοδα του δημοσίου, είτε του Υπουργείου είτε της Βουλής. Τώρα σιωπή (που λέει και το τραγούδι). Κι αναρωτιέμαι, τι συνέβη;
Έπαψα να είμαι φίλος της; Είπα κάτι που την πείραξε; Δεν πιστεύει σε εμένα; Δεν
θέλει πια την ψήφο μου; Δεν πιστεύει στο εαυτό της;
Έχασε το όραμά της;
Με αυτές τις μαύρες σκέψεις μπήκε το 2012. Και κατάλαβα ότι αυτή η κρίση είναι ουσιαστική. Όλοι κρινόμαστε, και όταν όλα αυτά τελειώσουν, το μόνο που θα έχει μείνει θα είναι οι προσωπικές σχέσεις, οι ουσιαστικές. Κι εμένα δεν με χαλάει καθόλου αυτό...
