Γιατί θ’ αλλάξω ψαρά
15.12.2008 - 10:34:07 PM
Ψαράδες έχω πολλούς. Στη Βαρβάκειο έχω δύο που είναι και φίλοι (όχι, δεν βαυκαλίζομαι), και τέσσερεις που είναι απλώς γνωστοί, κι έναν που χαιρετιόμαστε αλλά έχω πάψει να ψωνίζω από εκεί γιατί ένας υπάλληλός του έβγαλε γλώσσα πριν από τρία χρόνια και δεν ξαναπάτησα στο μαγαζί του, και το αφεντικό ούτε που αναρωτήθηκε γιατί δεν ξαναπάτησα, οπότε καλώς έπραξα.
Έχω κι άλλους ψαράδες, αλλού μες στη Αθήνα (αλλά πάντως όχι στη λαϊκή της Καλλιδρομίου. Θεέ μου, τι ξεδιάντροποι ψεύτες που είναι!) Έχω κι έναν ψαρά στο κέντρο, πλησίον αλλά εκτός Βαρβακείου, και λέω να αραιώνω σιγά-σιγά...
Ο ψαράς αυτός δεν είναι ακριβώς ψαράς, ή καλύτερα δεν είναι μόνον ψαράς. Είναι κυρίως υπάλληλος στο Δημόσιο. Τις καθημερινές το μαγαζί το κρατάει η γυναίκα του, που έχει τόση σχέση με τα ψάρια όση εγώ με τους καταιωνητήρες χορτοταπήτων. Φέρνει ὀμως κάτι ψάρια απ’ευθείας από τον παραγωγό, καταγωγής ένεκα, δίχως την διαμεσολάβηση χονδρεμοπόρων και ψαραγοράς, οπότε βρίσκω ενίοτε σπάνια και εκλεκτά ψάρια. Οι τιμές του είναι διπλάσιες και τριπλάσιες της Βαρβακείου, και περιμένω κάθε φορά μήπως μου τυλίξει τα ψάρια σε μιαν εσάρπα Ferragamo ή τα βάλει σε τσάντα Hermes.
Τα Σάββατα περνώ νωρίς από εκεί καθ’ οδόν προς τη Βαρβάκειο. Ο δημόσιος υπάλληλος είναι εκεί, ενδεδυμένος τον μανδύα του ιδιώτου αλιέως. Τον περασμένο μήνα βρήκα ένα μυλοκόπι δεκάκιλο, πήρα το κεφάλι κι έκανα μια σούπα του ονείρου, πήρα φέτες και τις έκανα στη σχάρα και μάλιστα το επόμενο Σάββατο λειτούργησα και ως πλασιέ του καταστήματος: είχε ξαναφέρει μυλοκόπι και κάτι αστοί το κοιτάζανε περίεργα αλλά τους έπεισα να αγοράσουν και έδωσα και το καλό παράδειγμα (πήρα κι άλλες φέτες).
Το προηγούμενο Σάββατο περνώ και τον βλέπω αναστατωμένο. Δίχως να τον ρωτήσω, μου λέει ότι του σπάσανε το τζάμι, του πήρανε την τσάντα και εξαφανιστήκανε μέσα σε ένα λεπτό. Παίρνω το καλύτερο ύφος Μητσικώστα που μιμείται τον Χατζηνικολάου που διαθέτω, "τι μου λες τώρα" ρωτώ χωρίς ερωτηματικό, γιατί μόλις έχω συνειδητοποιήσει τα εξής:
α. Το εν λόγω τζάμι δεν ήταν του μαγαζιού, αλλά του αυτοκινήτου.
β. Το εν λόγω αυτοκίνητο είναι παρκαρισμένο στα δέκα μέτρα από το μαγαζί, πάνω στο δρόμο, ή μάλλον πάνω στη γωνία του στενού, και ως εκ τούτου τα λεωφορεία αγκομαχούν για να στρίψουν.
γ. Ο ψαράς μου έχει Saab.
Παρ’ όλο το σοκ (το δικό μου), ή και εξ αιτίας αυτού, παίρνω μια στήρα. Φεύγω αφήνοντας το κινητό μου με ρητή οδηγία αν ξαναφέρει κάτι σπάνιο και εκλεκτό να με ειδοποιήσει. Άλλωστε, ξέρει τα γούστα μου - είναι κοντά στη δουλειά μου και ξέρει κι εμένα και την οικογένειά μου τουλάχιστον από το 1988.
Το περασμένο Σάββατο πέρασα με καθυστέρηση λόγω η οικογένεια. Σταματώ, βλέπω μόνο κάτι ψόφια ψάρια στον πάγο.
Άσε, δεν είναι αυτά για σένα μου λέει.
Το βλέπω, του λέω.
Είχα κάτι μυλοκόπια το πρωί... δυο κομμάτια, δεκάξι κιλά. Άλλο πράμα.
Πούν’ τα;
Τώρα... φύγανε όλα.
Και γιατί μου το λές; Και γιατί δεν με πήρες στο τηλέφωνο, αφού στο άφησα γι’ αυτό το σκοπό;
Ε, είπα να μην σε κουβαλάω εδώ κάθε Σάββατο.
Καληνύχτα, Δημητράκη...
