Ευρισκόμενος στο σούπερ-μάρκετ "Α-Β" του Παγκρατίου παρετήρησα την υπάλληλο του μανάβικου να κόβει ένα τεράστιο καρπούζι στη μέση με μια χατζάρα, έπειτα να το ζυγίζει, να του βάζει πλαστική μεμβράνη και τιμή. Τι ωραία ιδέα, και πόσο λίγη! Δηλαδή αν πραγματικά θέλουνε να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους, ιδιαίτερα τους εργένηδες, τους ηλικιωμένους ή τους ολιγαρκείς, να μην σταματούν στη μέση αλλά να κόβουν μικρότερα κομμάτια. Να μπορεί κανείς να ψωνίσει (και να κουβαλήσει ίσαμε το σπίτι του) μόνο μία ή δύο φέτες καρπούζι. Αναρωτιέμαι γιατί δεν το κάνουνε, ενώ πουλάνε κομμένο και καθαρισμένο τον ανανά σε κομματάκια.
Ευρισκόμενος στο σούπερ-μάρκετ "Α-Β" του Παγκρατίου, να παρατηρήσω ότι στο τμήμα αλλαντικών υπάρχουν δύο μηχανές κοπής, η μία για τα βραστά και η άλλη για τα φυσικής ωρίμανσης. Έτσι τουλάχιστον γράφουν οι πινακίδες. Αλλά χρησιμοποιείται μόνον η μία μηχανή, για όλα... Λέω να τους προτείνω να αγοράσω την άλλη για το σπίτι, αφού τους είναι άχρηστη. Και μη ρωτάτε τι θα την κάνω - στο σπίτι μου πάντα πάρχει χώρος για επαγγελματικά εργαλεία.
Για να φύγω από το σούπερ-μάρκετ "Α-Β" του Παγκρατίου, περιμένω να δω πότε θα αλλάξουν τις ταμειακές μηχανές τους. Δεν είναι απλώς αργές,
σέρνονται όταν έλθει η ώρα να τυπώσουν τον λογαριασμό. Με αποτέλεσμα να είναι πιο γρήγορο το κανονικό ταμείο αν έχεις μόνον έναν πελάτη μπροστά σου, παρά το ταμείο εξπρές αν έχει τρεις πελάτες. Σε άλλα καταστήματα της ίδιας αλυσίδας τις έχουν αλλάξει, στο Παγκράτι δεν ξέρω τι αμαρτίες πληρώνουμε, πάντως δεν είναι δικές μας...
