Όλο αυτό το διάστημα που βιώνουμε τα πολλαπλά μνημόνια για μια άγρια λιτότητα- στόχος να χαθεί η μεσαία τάξη και οι φτωχοί φτωχότεροι- οι νεότερες γενιές δυσανασχετούν έντονα γιατί τους συνέβη κάτι που δεν το περίμεναν, δεν συνήθισαν να προβληματιστούν από πού τρέχει το νερό…, δεν πέρασαν δοκιμασίες σε σύγκριση με τους μεγαλύτερους. Μόνο το ξεβόλεμα από τα κεκτημένα τους θλίβει. Και από δίπλα ότι παράσιτο νιχιλιστικό (μηδενιστικό) με ευνουχισμένο το αίσθημα της δημιουργίας, μόνο να καίει, να καταστρέφει.
Επιστρέφουμε στην εποχή της μεγάλης εγκράτειας, των δεκαετιών 1960-1970, στην καλύτερη περίπτωση όπως την βιώσαμε και στην Κωνσταντινούπολη και στις χώρες τις Ευρώπης όπου ο καθένας με περισσή αξιοπρέπεια, εντιμότητα και ήθος, με λιγότερα λεφτά, περισσότερη αγάπη και αλληλεγγύη για τον διπλανό του γνώριζε ως που φτάνουν τα όρια του. Διαφορετικά του το θύμιζαν οι κοινωνικοί κώδικες και τον επανέφεραν στην τάξη, κάτι που είχαμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια εδώ στην Ελλάδα.
Πιστεύω ότι στο στάδιο της νέας προσαρμογής, το βάρος θα σηκώσουν πάλι οι γυναίκες. Οι γυναίκες που από παλιά και πάντα είναι στυλοβάτες του κουτσουρεμένου οικογενειακού προϋπολογισμού. Με την ικανότητα προσαρμογής που φέρουν στα DNA τους, θα προσπαθούν να αξιοποιούν το κάθε τι – φυσικά με κόστος ψυχικής φθοράς- προς όφελος της οικογένειας.
Θα δούμε να επανέρχονται τα παλιά επαγγέλματα που χάθηκαν με τον άκρατο καταναλωτισμό. Του τσαγκάρη που διόρθωνε τα ταλαιπωρημένα υποδήματα, αυτά που τα τελευταία χρόνια μάθαμε να σουτάρουμε στα αζήτητα, του ράφτη που αλλάζει σχέδιο στο κοστούμι, το παλτό, το παντελόνι, τη φούστα, ξηλώνοντας το ύφασμα και ράβοντας το μέσα έξω, της τεχνίτριας που συντηρούσε τους πόντους στα καλσόν, του στιλβωτή παπουτσιών, του μπαρμπέρι, του λουστραδόρου, του συντηρητή επίπλων, και τόσα άλλα ξεχασμένα επαγγέλματα.
Για όσους από μας η ένταση των ημερών προκαλεί βουλιμικό σύνδρομο, αν και Σαρακοστή, προτείνω να παρασκευάσουμε ένα ζουμερό σιροπιαστό γλυκό, τον «μπαμπά» ή «σαβαρέν», για να ηρεμήσει μια στάλα η ψυχούλα μας.
Μπαμπάς
600 γραμμ. αλεύρι
10 αυγά
50 γραμμ. Φρέσκο βούτυρο
3 κουτ. σούπ. Ζάχαρη
10 γραμμ. μαγιά της μπίρας
1 πρέζα αλάτι
1 ποτ. γάλα
Για το σιρόπι:
1 ½ κιλό ζάχαρη
1 ποτ. του κρασιού ρούμι ή κονιάκ
Λιώνουμε τη μαγιά σε χλιαρό γάλα. Ρίχνουμε μισό ποτήρι αλεύρι και 1 πρέζα αλάτι. Κάνουμε μια ζύμη πολύ μαλακή και την αφήνουμε να ανέβει. Τότε βάζουμε σε μια λεκάνη το υπόλοιπο αλεύρι, το προζύμι και όλα τα υπόλοιπα υλικά. Τα ζυμώνουμε αρκετή ώρα, ώσπου να αρχίσει να ξεκολλά η ζύμη από τα χέρια. Αδειάζουμε τη ζύμη σε βουτυρωμένη φόρμα. Την αφήνουμε να φουσκώσει και την ψήνουμε σε μέτριο φούρνο.
Για να ετοιμάσουμε το σιρόπι, βράζουμε 2 ποτήρια νερό, τη ζάχαρη και το ρούμι ή κονιάκ. Όταν ο μπαμπάς κρυώσει, τον περιχύνουμε με το σιρόπι. Γαρνίρουμε το γλύκισμα με σαντιγί.
Ταραμοσαλάτα
100 γραμμ. Ταραμά
2 ποτήρια ελαιόλαδο ή καλαμποκέλαιο
χυμό από 1 λεμόνι
Βάζουμε τον ταραμά σε τουλπάνι, τον δένουμε με κλωστή σαν πουγκί και τον αφήνουμε σε χλιαρό νερό για να ξαρμυρίσει. Τον στύβουμε πολύ καλά.
Χτυπάμε στο μίξερ τον ταραμά και αρχικά ρίχνουμε σταγόνα σταγόνα το λάδι, ενώ στη συνέχεια κουταλιές της σούπας λάδι κα λεμόνι, μέχρι να τελειώσουν τα υλικά. Αδειάζουμε τον ταραμά σε γυάλινο μπολ και σερβίρουμε.
Ψαροκεφτέδες
1 κιλό ανάμεικτα ψάρια (τόνο, κέφαλο, μπακαλιάρο, γαλέο)
½ ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
2 αυγά
3 κουταλιές της σούπας φρυγανιά
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
χυμό λεμονιού
1 κουταλάκι του γλυκού μπαχάρι
½ κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο
αλάτι, πιπέρι
αλεύρι και λάδι για το τηγάνισμα
Βράζουμε τα ψάρια σε αλατισμένο νερό. Τα ξεκοκαλίζουμε. Σε ένα βαθύ μπολ προσθέτουμε όλα τα υλικά και τα ζυμώνουμε.
Αφήνουμε τη ζύμη για 2 ώρες στο ψυγείο να «ξεκουραστεί».
Πλάθουμε μικρούς ορθογώνιους κεφτέδες, τους αλευρώνουμε και τους τηγανίζουμε σε καυτό λάδι.
Σημείωση: Μπορούμε να σερβίρουμε τους ψαροκεφτέδες με Πολίτικη σκορδαλιά από κουκουνάρι ή αμύγδαλα ή καρύδια.
