Πόση νοσταλγία και τρυφερότητα περιέχουν οι εικόνες και οι μνήμες του τόπου που γεννήθηκες και κουβαλάς μια ζωή. Ιδίως όταν ο τόπος αυτός είναι η Πόλη! Κάποτε πίστευα ότι θα γεράσω όπως όλοι οι πρόγονοι μου στην ωραιότερη πόλη του κόσμου. Έφτανε να βγεις στο μπαλκόνι του σπιτιού ή να στρίψεις κάποια γωνία του δρόμου για να δεις τον Κεράτιο, την Προποντίδα, τα νησιά ή τον Βόσπορο. Σκέφτομαι πόσο καθοριστική υπήρξε στην ζωή μου η θάλασσα...

 

Τώρα που ζούμε στην Ελλάδα μία από τις επίπονες μεταβατικές ιστορικές περιόδους, και που οι πλειοψηφία του κόσμου καταφεύγει ως αυτοάμυνα σε παραμυθίες και ηρωικά αποφθέγματα, η μνήμη τρέχει στη δεκαετία του 1950 στο Μακροχώρι. Ένα ειδυλλιακό παραθαλάσσιο προάστιο της Πόλης που γειτνιάζει με τον Άγιο Στέφανο και το αεροδρόμιο. Παραλιακά ακουμπούσε στην Προποντίδα. Εσωτερικά το τραίνο που συνέδεε το χωριό με το κέντρο της Πόλης συνέχιζε ως την Ευρώπη.

 

Τότε το Μακροχώρι αριθμούσε περίπου 15.000 κατοίκους. Μια εύρωστη κοινότητα Ρωμιών, επίσης Αρμένιοι, Εβραίοι και αρκετά αρχοντικά όπου κατοικούσαν παλιές Οθωμανικές οικογένειες. Αρχές του 20ου αιώνα εδώ ανθούσαν δύο γαλλικοί μελοδραματικοί θίασοι, δύο ελληνικοί θίασοι, ένα ωδείο, επτά ελληνικοί σύλλογοι, αρρεναγωγείο και παρθεναγωγείο του οποίου διευθύντρια ήταν η Αθηνά Γαϊτάνου Γιαννιού, από τις πρώτες φεμινίστριες της Πόλης και γυναίκα του Σοσιαλιστή Νίκου Γιαννιού.

 

Τα σπίτια του χωριού ήταν διώροφα, τριώροφα λευκά ξύλινα αρχοντικά. Αρκετά μέσα σε κήπους ανθοστόλιστους, διάσπαρτα σε κάθε δρόμο. Σε ένα τέτοιο σπίτι μέναμε και εμείς. Ένα τετράγωνο πριν τον σταθμό του τραίνου, μέσα σ' ένα κήπο με 50 οπωροφόρα δέντρα και τριγύρω τριανταφυλλιές. Απέναντι μας ήταν το πέτρινο διώροφο σπίτι της Αργυρώς Χαλκούση Αγνήδη μεγαλύτερη αδελφή της διάσημης ηθοποιού Έλενας Χαλκούση. Ο αδελφός τους Γιάννης Χαλκούσης ήταν δημοτικιστής και από τους εκδότες του περιοδικού Λόγος. Σπίτι λογίων με καταγωγή την Χίο ήταν το Χαλκουσέϊκο. Η κυρία Αργυρώ πρόεδρος της φιλοπτώχου κυριών πρωτοστατούσε στην διοργάνωση όλων των εκδηλώσεων της κοινότητας. Έγγραφε τα σκετσάκια για τις πρωτοχρονιάτικες γιορτές , προετοίμαζε τις χορωδίες για τα κάλαντα, οργάνωνε τα γεύματα αγάπης για τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, τον Αποκριάτικο χορό με τα παιδιά του Δημοτικού όπου έφτιαχνε και τα κοστούμια μας. Μια δυναμική, αεικίνητη καλοσυνάτη και πάντα χαμογελαστή Πολίτισσα η οποία αποτέλεσε για με πηγή έμπνευσης...

 

 

1 κιλό γλιστρίδα

1/2 ματσάκι άνηθο

1 κεσεδάκι (250 γραμμ) γιαούρτι στραγγιστό

1/2 ποτ. ελαιόλαδο

χυμό από 1/2 λεμόνι

3 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένο

αλάτι

 

Καθαρίζουμε τα φύλλα της γλιστρίδας, τα πλένουμε και τα στραγγίζουμε. Χτυπάμε στο μίξερ το γιαούρτι με το σκόρδο και το λάδι. Προσθέτουμε λεμόνι, άνηθο και αλάτι. Ανακατεύουμε την κρέμα του γιαουρτιού με τα φύλλα της γλιστρίδας. Αδειάζουμε τη σαλάτα σε μπολ και την αφήνουμε για 1 ώρα στο ψυγείο πριν τη σερβίρουμε.

 

 

1/2 κιλό κιμά

2 αυγά

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 χούφτα μαϊντανό ψιλοκομμένο

4 κουτ. σουπ. γαλέτα τριμμένη

αλάτι

πιπέρι

μπαχάρι

κύμινο

1 καρότο

αλεύρι και λάδι (για το τηγάνισμα)

 

Ζυμώνουμε τον κιμά με το αυγό, το κρεμμύδι, το μαϊντανό, τη γαλέτα και τα μπαχαρικά. Καθαρίζουμε και ξύνουμε το καρότο στην ψιλή πλευρά του τρίφτη. Κρατάμε το τριμμένο καρότο σε ένα πιάτο. Πλάθουμε στρογγυλούς κεφτέδες. Ύστερα πιέζουμε με το δάκτυλο στο κέντρο τους και δημιουργούμε μια λακκουβίτσα, την οποία γεμίζουμε με καρότο. Αλευρώνουμε τους κεφτέδες και τους τηγανίζουμε σε καυτό λάδι.

 

 

1/2 κιλό βύσσινα καθαρισμένα, πλυμένα και στραγγισμένα

4 ποτήρια νερό

4 φλιτζάνια του καφέ ζάχαρη

2 ξύλα κανέλλας

1 κουτ. τσαγιού κόκκοι γλυκάνισου

 

Βράζουμε το νερό με τη ζάχαρη, την κανέλα και τον γλυκάνισο. Προσθέτουμε τα βύσσινα, αφήνουμε το κομπόστο να βράσει 10 λεπτά, το αποσύρουμε από την φωτιά. Το αδειάζουμε σε μπολ, και το αφήνουμε να κρυώσει, το βάζουμε στο ψυγείο 2-3 ώρες και σερβίρουμε.