Η Μαντεμουαζέλ είχε κάτι άλλο στο μυαλό της όταν στις αρχές των ‘20s ανέτρεπε τα δεδομένα προτείνοντας στις γυναίκες να φορέσουν ανδρικά παντελόνια, ζέρσεϊ μαύρα φορέματα με αλυσίδες και σειρές μαργαριτάρια. Η Κοκό Σανέλ πολύ απλά επιθυμούσε να βγάλει τις γυναίκες από τη μίζερη μοίρα τους, που τις είχε καθηλώσει σε ρόλους καθωσπρέπει νοικοκυράς (αν ήταν από καλή καταγωγή) ή παραδουλεύτρας.

Η ίδια το πέτυχε για τον εαυτό της και όχι μόνο με το ντύσιμό της. Η Κοκό Σανέλ είχε την εσωτερική παρόρμηση, αυτό το drive που λέμε εμείς οι σύγχρονες κληρονόμοι του πνεύματός της, να εξελίξει τον εαυτό της και την κατάστασή της.

Είναι βέβαιο ότι μερικές σταγόνες Chanel Νο 5 κι ένα ζευγάρι ασπρόμαυρες γόβες με ένα μαύρο φόρεμα κι ένα στενό ασπρόμαυρο κοντό σακάκι βοηθάνε στη διαδικασία βελτίωσης. Με τέτοια εμφάνιση σε συνέντευξη εργασίας είναι βέβαιο ότι θα πάρεις πόντους, καθώς διαχειρίζεσαι την εικόνα σου σεμνά αλλά επιβλητικά.

 

Τώρα, αν γεμίζεις την ντουλάπα σου με τσάντες και αξεσουάρ γεμάτα από τα λογότυπα της Μαντεμουαζέλ για να τα δείχνεις στον περίγυρό σου, κάτι κατάλαβες λάθος. Το πνεύμα Σανέλ δεν μιλάει για ματαιοδοξία. Ναι, υπάρχει η χαρά της ζωής στα συναφή φρου φρου και αρώματα και στις ιδέες του μάρκετινγκ που εμπλουτίζουν τη γυναικεία ιστορία του οίκου. Όμως η Σανέλ η αυτοδίδακτη βρήκε στην τέχνη τη συντροφιά σπουδαίων ανδρών με τους οποίους έδεσε το όνομά της και τις απόψεις της. Ο Κοκτώ, ο Πικάσο, ο Στραβίνσκι, ο Ντιάγκιλεφ ήταν η παρέα της. Οι συνεχιστές της, που δουλεύουν για την αιωνιότητα του οίκου Chanel, έχουν στοχεύσει το Φεστιβάλ των Κανών. Και η Άννα Μουγκλαλίς ως πρωταγωνίστρια της ταινίας «Coco Chanel et Igor Stravinsky», με την οποία κλείνει η φετινή διοργάνωση, εξηγεί το νόημα της ιδέας που είχε η Μαντεμουαζέλ: «Δημιούργησε μια αυτοκρατορία σε μια εποχή όπου οι γυναίκες δεν εργάζονταν καθόλου. Όλη της τη ζωή ήταν αγωνίστρια. Ήταν θυμωμένη για τους αιώνες έλλειψης παιδείας που είχαν υποστεί τα κορίτσια και ήθελε να το αλλάξει. Νομίζω ότι μισούσε τις γυναίκες επειδή ήθελε τα πράγματα να αλλάξουν γρήγορα. Όμως εκείνες ενδιαφέρονταν μόνο για τα φορέματά της και όχι για τον τρόπο της ζωής που τους πρότεινε».

Αρχείο

Δημοφιλή

Έφη Φαλίδα

«Στους δύσκολους καιρούς της υπερπληροφόρησης, της παθιασμένης κατανάλωσης και της καταιγίδας των λογότυπων, το μόνο που μας σώζει είναι η επίγνωση της κατάστασής μας» δήλωσε η Έφη Φαλίδα, δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.