Όλοι κάνουμε λάθη. Κάθε λάθος είναι και μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε –αποκαλύψουμε μια αλήθεια ή ένα μύθο. Εν πάση περιπτώσει, σήμερα θα ασχοληθούμε με τα πιο συνηθισμένα faut pas στην κατανάλωση και στην εκτίμηση κρασιού.
1. Το υπερβολικό γέμισμα του ποτηριού. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, το γέμισμα του κρασιού μέχρι το στόμιο του ποτηριού δεν δείχνει γενναιοδωρία σε τίποτα άλλο παρά στις θερμίδες που θα καταναλωθούν. Αποτελεί εμπόδιο στην απόλαυση του κρασιού, αφού α) δυσχεραίνει την ανεύρεση και ταυτοποίηση των αρωμάτων του κρασιού –δεν δίνει τον απαιτούμενο χώρο ώστε να ελευθερωθούν τα αρώματα και να αναδείξουν το χαρακτήρα του, β) δεν μας επιτρέπει την κυκλική ανάδευση του κρασιού στο ποτήρι (άλλη μια κίνηση που απελευθερώνει τα πολυπόθητα αρώματα του κρασιού) και γ) αυξάνονται οι πιθανότητες να χύσουμε το κρασί πάνω μας.
2.
Η λανθασμένη θερμοκρασία σερβιρίσματος παίρνει το χρυσό μετάλλιο σε συχνότητα αφού ακόμα και «καλά» εστιατόρια κάποιες φορές δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Το κρασί όταν σερβίρεται πολύ κρύο είναι μουντό, θαμπό και άτονο, ενώ υποβαθμίζει τον τυχόν φρουτώδη χαρακτήρα του. Αντίθετα, το κρασί που σερβίρεται πολύ ζεστό αποκτά στυπτικό χαρακτήρα τονίζοντας το αλκοόλ και υποβαθμίζοντας οποιαδήποτε άλλη γεύση του. Φυσικά, δεν σας συμβουλεύω να κυκλοφορείτε με ένα θερμόμετρο στο χέρι, αλλά για να απολαύσετε στο έπακρο το κρασί σας θα πρέπει αυτό να βρίσκεται σε συγκεκριμένο πλαίσιο θερμοκρασίας. Αυτό το πλαίσιο διαφοροποιείται ανάλογα με το είδος του κρασιού. Όσον αφορά τα αφρώδη και γλυκά κρασιά, γενικά οι θερμοκρασίες κυμαίνονται ανάμεσα στους 6 και 9°C. Εάν πρόκειται για μια «μεγάλη» παλαιωμένη σαμπάνια οι 11-12°C είναι ιδανικοί για την απόλαυσή της. Η απόλαυση ενός Chateau D’ Yquem απαιτεί 12-14°C. Προχωρώντας στα γεροδεμένα και στιβαρά ερυθρά κρασιά, όπως τα φρέσκα Bordeaux και τα Port, μπορούμε να πούμε ότι αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες των 16-18°C.
3. Αγορά κρασιών σε τιμές «ευκαιρίας». Τι σημαίνει αυτό; Η συνήθης προτίμηση στα κρασιά που εκθέτονται σε κεντρικά σημεία –συνήθως στα σούπερ μάρκετ– και συνοδεύονται από κάποια προσφορά-ευκαιρία. Γιατί μπορεί αυτό να είναι λάθος; Επειδή αρκετές φορές αυτά τα displays αποτελούν «το νεκροταφείο» των καλών κρασιών. Εάν γνωρίζετε το κρασί που πρόκειται να αγοράσετε και όντως πρόκειται για ευκαιρία, προχωρήστε άφοβα. Όπως όμως υπάρχουν περιπτώσεις πραγματικών ευκαιριών, υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις όπου το κρασί έχει περάσει το pick της απόδοσής του και έχει πάει στα συγκεκριμένα ράφια για να πεθάνει…
4. Δεν υποτιμάμε τη σάλτσα. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες στην αρμονία κρασιού και φαγητού. Εδώ θα αναφέρουμε δύο γενικές αλήθειες: 1) Ταιριάζουμε το βάρος/ σώμα του φαγητού με το βάρος/ σώμα του κρασιού (ελαφρύτερα κρασιά με ελαφρύτερες γεύσεις, στιβαρά κρασιά με πλούσιες και έντονες γεύσεις) και 2) δεν αγνοούμε τη σάλτσα. Μια παχιά, με γεμάτη γεύση σάλτσα μπορεί να μετατρέψει ένα ελαφρύτερο πιάτο σε βαρύ γεύμα. Έτσι, εάν συνδυάσουμε ένα ελαφρύτερο κρασί με την παραπάνω βαριά σάλτσα, το κρασί θα εξουδετερωθεί, αφού θα έχει επικαλυφθεί από το πάχος και την ένταση της σάλτσας.
5.
Μελετάμε το κρασί. Δεν χρειάζονται περγαμηνές και διπλώματα για να μπορούμε να απολαύσουμε το κρασί. Η γνώση όσον αφορά τα διαφορετικά στυλ κρασιού και τις διαφορετικές περιοχές στον κόσμο από τις οποίες αυτά μπορεί να προέρχονται μας εφοδιάζουν με σημαντικά όπλα που κατοχυρώνουν την απόλαυση. Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε –το λέω και το ξαναλέω– τα αρώματα και τη γεύση των τυπικών ποικιλιών και με τι γεύσεις αυτά ταιριάζουν. Αυτή η γνώση μάς επιτρέπει να αποφεύγουμε παγίδες και λάθη, αφού μας επιτρέπει να πάρουμε τη μέγιστη απόλαυση από αυτό που μπορεί να μας προσφέρει ένα ποτήρι κρασί και ο σωστός συνδυασμός του με φαγητό. Μελετήστε πληροφορίες για το κρασί είτε από βιβλία είτε παρακολουθώντας σχετικά σεμινάρια ή ακόμα συμμετέχοντας σε γευσιγνωσίες. Πάνω απ’ όλα, όμως, μελετήστε το κρασί κάνοντας πρακτική οι ίδιοι, δοκιμάζοντας και αναπτύσσοντας έτσι συνεχώς τη γευστική σας παλέτα.
Τέλος, κάντε λάθη και συνεχίστε να μαθαίνετε από αυτά!
