O Italo Calvino, διάσημος ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας, έγραψε κάποτε ότι η Grappa ήταν κατάλληλη μόνο για «αφορεσμένους ιερωμένους, άνεργους λογιστές και κερατάδες». Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι η Grappa ξεχωρίζει τα παλικάρια από τα αντράκια. Παραδοσιακά φτιαγμένη από το μούστο απορριπτέων σπόρων, στέμφυλων και μίσχων, η Grappa υπάρχει από την εποχή του μεσαίωνα. Ξεκίνησε ως by product του εμπορίου οίνου, ένα σκληρό ποτό που φτιαχνόταν απ’ ό,τι ήταν περισσευούμενο και διαθέσιμο, αρκετά ισχυρό (νερό της φωτιάς), που βοηθούσε τους αγρότες να ξεπερνούν τους δύσκολους μήνες του χειμώνα. Αν και γευστικά δεν έλεγε και πολλά, έκανε πολύ καλή δουλειά στο να βοηθάει να ζεσταθούν.
Όπως και όλα τα μεγάλα κρασιά και λικέρ, η Grappa παίρνει το όνομά της από μια γραφική κωμόπολη, το «Bassano del Grappa». Η κωμόπολη αυτή έχει 40.000 κατοίκους και βρίσκεται στην περιοχή του Veneto στη βόρεια Ιταλία.
Σήμερα, η Grappa αποκτά φήμη σε όλο τον κόσμο. Συνήθως απαντάται μονοποικιλιακά, ενώ προσφέρεται σε εντυπωσιακά μπουκαλάκια σαν ακριβό άρωμα. Κάποιες από τις premium Grappa πωλούνται στους γνώστες σε τιμές που ξεπερνούν και τα 100 ευρώ! Ο χαρακτήρας της άλλαξε τη δεκαετία του ‘60, χάρη κυρίως των προσπαθειών μιας γυναίκας, της Giannola Nonino. To αποστακτήριό της παρήγαγε Grappa από το 1897 και στις αρχές του ’70 ξεκίνησε να τη φτιάχνει από ένα σταφύλι, αντί να ακολουθήσει τη συνήθη πρακτική της μείξης των υπολειμμάτων σταφυλιών. Ήθελε να φτιάξει ένα ποιοτικό ποτό το οποίο θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα στο eaux-de-vie της Γαλλίας. Τριάνταχρόνια αργότερα, η Grappa έχει μεταμορφωθεί από Σταχτοπούτα σε πριγκίπισσα και συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς όπως «κρυστάλλινο νέκταρ». Βέβαια, όπως και στο κρασί, η ποιότητά της εξαρτάται από τον τύπο και την ποιότητα των στέμφυλων που χρησιμοποιήθηκαν, αλλά και από τη διαδικασία απόσταξης.
Συνήθως η Grappa είναι διαφανής και διαυγής. Υπάρχουν όμως πλέον και οι παλαιωμένες Grappa, οι οποίες παίρνουν μια κίτρινη ή κοκκινο-κεραμιδί απόχρωση που τη χρωστούν στα βαρέλια στα οποία φυλάσσονται.
Παραδοσιακά, η Grappa σερβίρεται παγωμένη σε μικρά ποτηράκια και μετά το γεύμα, αφού κατά τους Ιταλούς βοηθάει στην πέψη, ειδικά βαριών εδεσμάτων. Πολλές φορές την προσθέτουν στον espresso τους δημιουργώντας έτσι τον «Café Corretto» (η διόρθωση του καφέ), μια πολύ δημοφιλής after-dinner επινόηση. Άλλη παραλλαγή είναι το «ammazza caffè», το οποίο σημαίνει «σκοτώνοντας τον καφέ». Σε αυτή την περίπτωση πίνουμε πρώτα τον espresso και στη συνέχεια ένα σφηνάκι Grappa. Στο Veneto, τέλος, έχουν ένα ακόμα είδος τελετουργίας όσον αφορά στον espresso με ζάχαρη και στην Grappa. Μόλις τελειώσουν να πίνουν το πρώτο, προσθέτουν λίγες σταγόνες Grappa, το ανακατεύουν και... άσπρο πάτο!
Εβίβα!
