Η πρώτη επαφή με τις επιστήμες τραυματική για τους περισσότερους από εμάς, λαμβάνει χώρα στο σχολείο. Μέχρι να καταλάβεις και να βρεις τη ρημάδα την κλίση, έχεις υποστεί την εκμάθηση όλων των υπολοίπων ανιαρών πληροφοριών από το πυθαγόρειο θεώρημα και το πώς λειτουργεί μέσα στον οργανισμό το μιτοχόνδριο μέχρι τη μάχη στο Ματζικέρτ. Και όχι! Δεν είσαι εσύ αμοιβαδιακού επιπέδου και δεν κατανοείς αν υπάρχει ή όχι εγκιβωτισμένη αφήγηση στο κείμενο, αλλά δεν σε ενδιαφέρει και πολύ. Εμένα, πάλι…
Οι ανθρωπιστικές επιστήμες ήταν το στοιχείο μου και διέπρεπα. Για μένα, παραδείγματος χάρη και Θεού θέλοντος (και της αειπάρθενου και αειμακάριστου μητέρας του θελούσης), τα αρχαία ήταν σαν κελαρυστό ποτάμι στα αυτιά μου και ο φιλόλογος «κελευστής» μάθησης.
Με τις κοινωνικές επιστήμες είχα καλή σχέση, μπορώ να πω. Βέβαια, σε όλες τις σχέσεις προβλήματα υπάρχουν, αλλά πάντα φαινόμουν πιο διαλλακτική με το συγκεκριμένο κλάδο.
Το μπάχαλο γινόταν στον πέρα μαχαλά των θετικών επιστημών. Μία αμετροέπεια την είχα, άλλωστε, από την έφεση στα φιλολογικά και στα φιλοσοφικά και πού να κολλήσει τούτο το μειονέκτημα στα «οριοθετημένα» μαθηματικά;;; Μόνο αλωπεκίαση δεν είχε πάθει ο καθηγητής της φυσικής μου! Ο χημικός ζούσε ένα δράμα με μένα! Ο μαθηματικός μία οφθαλμαλγία καθημερινή με το συνακόλουθο ντουβρουρτζά την πάθαινε.
Μεγαλώνουμε, όμως, και ο χρόνος αδυσώπητα περνά και οι επιστήμες πια δεν υπάρχουν μόνο στις σελίδες των βιβλίων. Το πρόβλημα είναι να είσαι γυναίκα, να πρέπει να διαχειριστείς όλο αυτό με το χρόνο και να έχεις το θέμα σου με την κοκεταρία και να έχεις και τις επιστήμες αντάμα… το deal μεγαλώνει…
Μαθηματικά
Με τα μισητά μαθηματικά έχω το εξής πρόβλημα… ενώ τα σιχαίνομαι και το άλυτο βάσανο της ζωής μου ολάκερης είναι να απομνημονεύσω την προπαίδεια (φαντάσου… τι γίνεται με τη μετά-παιδεία… ανύπαρκτη!), όλο αναρωτιέμαι (εκεί πάνω στην αναρώτηση, η σιχασιά συνεχίζεται αμείωτη of course!)…
Αν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό των μπλουζών επί των φουστών θα βρούμε ένα γινόμενο. Πως αυτό το γινόμενο χωράει στον εμβαδόν της ντουλάπας; Αν διασπείρω όλες τις ψηλοτάκουνες γόβες περιμετρικά του δωματίου, πόσα τετραγωνικά μένουν κενά για να έχω κρεβάτι; Βέβαια, εδώ τίθεται το άλλο μεγαλειώδες ερώτημα: τι να το κάνεις το στρώμα, ιδιαίτερα αν είναι μονό και είσαι εσύ και η μοίρα σου η μελανζέ, αν έχεις όλο το δωδεκάποντο παραγωγικό εγχώριο προϊόν της Ελλάδας στα ιδιαίτερα σου; Αλλά αυτό είναι υπαρξιακής φύσεως ερώτημα, οπότε θα απαντηθεί σε άλλο κείμενο-μανιφέστο.
Αν τώρα διαιρεθεί το μήκος του σκουλαρικίου με τον αριθμό των κολιέ, που έχει στην κατοχή και στον κόρφο της μία γυναίκα, η διαφορά είναι το αποτέλεσμα των σετ που μπορούν να υπάρξουν μέσα σε μία μπιζουτιέρα ή να φέρω τη νταλίκα με το συρόμενο για τοποθέτηση και αποθήκευση;!
Αξιοσημείωτη πράξη μαθηματική στου μυαλού τα μονοπάτια τα απάτητα: 2 μαύρα σακάκια + 3 παλτό γκρι + 1 καπαρντίνα + 2 ελαφρά jackets + 1.458 ζακέτες = με παραλογισμό γυναίκας, που ζει σε εύκρατο κλίμα και ο χειμώνας είναι τόσο κρύος, όσο το hot-dog είναι προτεινόμενο βραδινό σε ισορροπημένη δίαιτα. Καλή χώνεψη!
Χημεία
Η χημεία δεν είναι εχθρός της γυναίκας, αλλά πολύ σημαντική της φίλη. Είπα… σημαντική, όχι καλή! Γιατί ναι μεν είναι πλήρως και δουλικά υποταγμένη στη βελτίωση της εμφάνισής της, αλλά τα πολύτιμα «δώρα» της κοστολογούνται όσο ο προϋπολογισμός του Δήμου της Αθήνας.
Άσε την επικινδυνότητα! Να βάζεις την καινούρια κρέμα, που η διαφήμιση υποστηρίζει πως θα σου προσφέρει αλαβάστρινο και λαμπερό δέρμα, να ξυπνάς το πρωί και η σπυρούκλα να έχει κατοικοεδρεύσει στο δεξί σου το μάγουλο και χαιρέκακα να σου υπενθυμίζει πως ό, τι και να κάνεις σα το μοντέλο, το οποίο σαλιάριζε στην προαναφερθείσα διαφήμιση με τον «κούκλο-έχω μείνει αποσβολωμένη να θαυμάζω», δε θα γίνεις, που να πασαλειφτείς με τέσσερα κιλά από δαύτη την κρέμα με τη νεοφανή ουσία!
Άσε τη μουρμούρα του συντρόφου! Γιατί εδώ το έχει… στη γωνία του χειλιού… να στο διαβάσει τον εξάψαλμο, κάθε φορά που για να πάτε ένα διήμερο στα Ζαγοροχώρια κουβαλάς όλο το πλαστικομάνι μαζί σου, λες και θα το κάνετε το δωμάτιο εργαστήριο έρευνας και διύλισης χημικών ουσιών. Και εκεί πάνω στην κλασματική απόσταξη, θα τον φέρεις στο «ως εδώ και μη παρέκει» με το εκχύλισμα micro moisture serum και δε σε σώνει ούτε το να υποστηρίξεις πως είναι υποαλλεργικά. Αναντάμ, παπαντάμ!
Ιστορία
Θυμάστε τότε που φορούσαμε κάλτσες ριγέ σε όλα τα χρώματα; Θυμάστε τότε που ήταν στη μόδα οι ποδηλατικές βερμούδες και γυρνούσαμε όλοι στους δρόμους σαν το Χειμωνέτο «στα καλά του»; Θυμάστε τότε που ήταν του συρμού κάτι τζιν με σκισίματα και τα αγοράζαμε έτσι και λέγαμε πόσο φοβεροί δείχναμε με το κρόσσια να κρέμονται λες και μας είχαν επιτεθεί λυσσασμένα σκυλιά και μόλις μας είχαν κάνει τον αντιτετανικό ορό;
Όλα καλά με τη συγκεκριμένη εκδοχή της ιστορίας. Το κακό αρχίζει, όταν βλέπεις παλιά ρούχα και λες : «Πω, πω… πως χωρούσα εκεί μέσα;!». Μετά κοιτιέσαι στον καθρέπτη και σου ’ρχονται τα heart attack απανωτά και ακάλεστα και υποβασταζόμενη στον αγκώνα του συζύγου σου λες ξεψυχισμένα: «Έχω παχύνει πολύ τα τελευταία χρόνια;». Εεε… μετά αυτός λέει ένα όχι στο ίδιο mood και πάτε για ύπνο φορώντας τις χαχόλικες πυτζάμες σε παστέλ τόνους. Ζzzzzzzzzzz…
Ψυχολογία
Αχ… δεν είσαι στα καλά σου! Και ας το πάρουμε και οι δύο απόφαση… ποτέ δεν ήσουν! Θα πάς να κάνεις shopping therapy, να ξεχαστείς και θα καταλήξεις σπίτι έχοντας εικοσιδυόμισι σακούλες με πράγματα, που πιθανόν θα τα φάνε η μαρμάγκα, ο σκόρος, το μαύρο σκοτάδι και άλλα τέτοια, γιατί για να τα φορέσεις, υπόλευκο το κόβω! Κάθε φορά πας εξ υπογυίου και ψωνίζεις μία ντουζίνα χαζομάρες και μετά κλαις και τα λεφτά σου και για το προηγούμενο πρόβλημα, που σε έφερε ευάλωτη μπροστά στο εκάστοτε κατάστημα υπόδησης ή ένδυσης. Μετά γίνεσαι αντικείμενο έρευνας της ψυχολογίας και καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή, η οποία πάντα δύσκολη είναι, που σε χλευάζει ο αντρικός πληθυσμός για τις ατασθαλίες σου, οικονομικές και άλλες. Εμ… τα θελες και τα ’παθες!
Αλλά και όταν αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι πιο κοντά στην αφθαρσία παρά στη φθορά, πάλι αλαλιασμένη και αναμαλλιασμένη ψωνίζεις και μέσα στο κέφι και τη χαρά αλλοπαρμένα σπαταλάς… και σπαταλάς μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος και του Hondos center… δε σε βρίσκω πουθενά! Όμως, θα σε βοηθήσω και θα σου προτείνω το εξής: όταν είσαι μέσα στην ευτυχία της φερομόνης, θυμήσου το πείραμα του Παβλόφ! Κάνε μία βόλτα στις βιτρίνες και τότε θα ενεργοποιηθούν οι σιαλογόνοι αδένες της κατασπατάλησης του συζυγικού ή πατρικού μηνιαίου εισοδήματος (γιατί το δικό σου το χεις ξοδέψει προ πολλού!) χωρίς να αγοράσεις κάτι! Κλασική εξάρτηση λέγεται η διαδικασία αυτή του συνειρμού και μια χαρά τη βρίσκω, τώρα που διανύομεν και δύσκολους καιρούς!
Γιατί τι είναι οι επιστήμες στη ζωή μας; Δόξα αληθής μετά λόγου, που έγραφε και ο Πλάτωνας.
Υ.Γ. πρώτον: Τip της εβδομάδας: Μην καταστρέφετε τα ανοιξιάτικα σας ρούχα με «σαδιστικούς» συνδυασμούς, προσπαθώντας να τα φορέσετε από τώρα με χειμωνιάτικα αξεσουάρ Sony και ντε! Αν δεν καταφέρνετε το εγχείρημα να το φέρετε εις πέρας με επιτυχία, φορέστε τα χειμωνιάτικα, απλά.
Υ.Γ. δεύτερον: Μα θα τρελαθώ τελείως! Είναι δυνατόν να πιστεύει κάποια γυναίκα ότι μπορεί να ανορθώσει το στήθος της εφαρμόζοντας μία κρέμα πάνω του; Δηλαδή μία κρέμα μπορεί να αψηφήσει το νόμο της βαρύτητας; Πανάκεια σου λέει η γλυκερίνη!
Υ.Γ. τρίτον: Τώρα που ανοίγει ο καιρός, μου υπενθυμίζει το πάντα διαχρονικό «πόλεμο της τρίχας»! Μία τρέλα ζούμε μέσα στον καύσωνα, εμείς το ταλαίπωρο το γυναικείο φύλο. Άντε και καλή μας αποτρίχωση!
