Το Τραγανό
20.1.2011 - 5:58:26 PM
Χαίρομαι διαβαίνοντας τα διόδια της Τραγάνας, επιχαίρω μαθαίνοντας ότι υπάρχουν πετρόψαρα που μασουλανε τα χορταρούδια μιάς τραγάνας,αλλα ακούοντας ότι η τάδε πίττα έχει τραγανιστό φύλλο, ή ότι υπάρχει ολόγυρα μιά τραγανή γεύση, όπερ αδιανόητον, μαζεύομαι και απωθώ εμαυτόν. Διότι είμαι λάτρης του μαλακού, του ποώδους, του πιπιλισμένου, με το οποίο έχω άριστες σχέσεις ώσπου τουλαχιστον να φτάκωμεν στο αισχρό ζελοειδές, στην πηχτή και στο μυξοειδές ,με τα οποία έχω πάλιν σχέση σιχασίας. Πάντως ποτέ δεν διάλεξα μπακλαβά γωνία, πίττα με τμήμα περιμετρικού κόθρου, αφήστε που κρύφα επαινώ ΟΛΑ τα κέικ, τα γλυκίσματα και ταις πίτταις που ήναι ελαφρώς άψητες, διότι εκεί και άν μιλάμε γιά μαλακωσύνη.Το τραγανό και το κρατσανιστό τα άντεχα όταν εκεί, περί το 1962 η ΙΟΝ λανσάρισε την σοκολάτα Κροκάν και κατι γεμιστές.Αλλά έως εκεί. Δηλωνω επίσης ότι τραγανίλα ποιά διεθέτει το τηγανισμένο άτσαλα χοίρειο κρέας, υπό την απεχθή και δήθεν λαϊκότροπη μορφή της τηγανιάς ,και αυτό το προτιμώ από το φρικτό τασκεμπάπ που φτιάχνεται στα εστιατόρια από ποντίκι και έχει εκειά τα μελωμένα νεύρα ολόγυρα.
Μαλακό. Το μαλακό. Αυτό προτιμώ. Οι σκληρόπετσοι και οι περπατημένοι άς μασουλανε ταις μετζεσόλαις.και το κρικακράκ της γινωμένης και "υποψιασμένης" γεύσης...
