 |
Η ακρίβεια καλπάζει, γι' αυτό προσέξτε την, παρόλο που καταλαβαίνω πως δεν ενδιαφέρεστε. Η ακρίβεια είναι ιδιότυπη: το κομμάτι κρέας που έπαιρνες με τρία ευρώ, σήμερα δεν το βρίσκεις, αφού η αγορά δεν το προσφέρει, αλλά σου δίνει τριών ευρώ καφεδάκι, κρουασάν, κάλτσες μιας χρήσεως και ρολόγια από εμπόρους Σενεγάλης. Ετσι, κρατιέται η εντύπωση πως υπάρχει προϊόν στην αγορά, αλλά του λείπει το τσιτσί: το λίπος, οι υδατάνθρακες, η θρεπτικότητα. Το κουλούρι έχει ζάχαρη και αλάτι σε υπερβολική ποσότητα, νομίζεις ότι χορταίνεις, αλλά απλώς χοντραίνεις σαν καρικατούρα. Οι έμποροι «φτωχαίνουν» τα προσφερόμενα προϊόντα, κρατώντας χαμηλά τις τιμές, αλλά αυτό που γίνεται εντέλει είναι να προστίθενται κάθε μέρα μερικές χιλιάδες νεόπτωχοι στις αξίες του έθνους. Δηλαδή να ευτελίζουν τα κριτήριά τους. Δεν είναι μακριά βέβαια η ώρα και η στιγμή που με τα ίδια λεφτά θα κυκλοφορεί πληγούρι, ρυζάκι και κόλλυβα μόνον, και η παραμικρή διαφορετική συνταγογραφία να μεταφράζεται σε ράβδους χρυσού. Η Ελλάς προπονείται όχι ως πτωχομάνα, αλλά ως μοντέλο αυτοξεφτελισμού. Διότι ποτέ η έντιμη φτώχεια, το απαισιόδοξο κέφι και η θυμοσοφία δεν συνοδεύονταν από φουαγκρά. Απεναντίας, το πολύ το φουαγκρά, εκτός από παθήσεις, προκαλεί ξιπασμό, συσσωρευμένη ανοησία και αναίτιους καβγάδες για το ποιος είναι αυτός που σπαταλάει τα περισσότερα.
