Μέλος κόμματος: είδος εν ανεπαρκεία
9.3.2012 - 11:58:41 AM
 |
Ιδρύονται κόμματα, εφευρίσκονται αρχηγοί και πρόεδροι. Είναι η νέα αναζήτηση επαγγέλματος στη χώρα. Ελευθερωμένο λειτούργημα, ελπίς κάθε πικραμένου. Στόχος για τους περισσότερους δεν είναι η διακυβέρνηση αλλά η κατάκτηση διακοσίων χιλιάδων ψηφοφόρων που ελπίζεται να καλύψουν το 3% των ψήφων. Δεν είναι εύκολο, αλλά όχι και αδιανόητο: μιλάμε για κίνηση στις μεγάλες περιφέρειες. Κανένας Φλωρινιώτης και κανένας Σαμιώτης δεν πρόκειται να συμβάλει στο νεοκομματισμό. Α΄ και Β΄ Αθηνών, Α' Θεσσαλονίκης, και κάτι ουρές εκλογικών περιφερειών που από ατυχίες ή παράπλευρες απώλειες του εκλογικού νόμου συσσωρεύουν κάτι παραγωγικά υπόλοιπα, αποτελούν την πελατεία των διεκδικητών. Για να πετύχουν οι νέοι αρχηγοί, απαιτείται η ενεργοποίηση ενός κρυφού λογαριασμού: να απαξιωθούν τελείως οι υπάρχοντες βουλευτές, πράγμα όχι τελείως αδύνατο, ακριβώς επειδή δείχνει σκόπιμο. Η αλλαγή πολιτικού προσωπικού δείχνει πως ευνοείται, ακόμη και με προσθήκη πολιτικά ανεκπαίδευτων ατόμων, και δεν εννοώ ανθρώπους που αγνοούν τις «ειδικές μεθόδους υδρομάστευσης» αλλά ανθρώπους που έχουν ταυτίσει την πολιτική με κάτι σωτηριώδες, με κάτι μαγικό, συν την αντοχή τους να δέχονται καθημερινώς μπινελίκια από ομάδες πολιτών. Σε αυτό το πλαίσιο, το πιο δύσκολο των πραγμάτων είναι να δηλώνεις οπαδός κόμματος. Αφενός πρέπει να περιμένεις συν-γιαούρτωμα, αφετέρου δεν πληρώνεσαι.
