 |
Πολυκομματισμός λέγεται το να έχεις πολλά κόμματα, δηλαδή να τα χώνεις στην πρόταση είτε χρειάζονται είτε όχι. Λόγου χάρη, να γράφεις «Εχουμε, και, λέμε, τα, φωνήεντα, είναι, επτά». Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο πολυκομματισμός ανακαλύφτηκε λόγω του ακομματισμού, μιας γλώσικης ασθένειας γνωστής στους πολυλογάδες, δηλαδή να λες «ελληνιδεσέλληνεσκαιελληνικελαέ». Αλλά από την υπερβολική δόση τρόικας, παρουσιάζονται πάρα πολλές δημοσκοπήσεις και βγαίνουν κάτι φασούλια πως θα υπάρχουν στη Βουλή όχι έξι, αλλά επτά και οκτώ κόμματα. Η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος θα εμφανιστεί όσο λιγότερα μικρά κόμματα μείνουν έξω από το λογαριασμό. Αν λοιπόν η Νέα Δημοκρατία συλλέξει ένα 30%, και φιλοξενηθεί στα έδρανα με άλλα επτά κόμματα, θα συλλέξει 130 βουλευτές, οπότε θα ψάχνει μνημονιακές δυνάμεις παραέξω, λέγε με ΠΑΣΟΚ, για να κυβερνήσει, αφού θεωρώ βέβαιο πως οι Ευρωπαίοι θα βγάλουν απλώς άφθες, αν τους πούμε πως θα επαναλάβουμε πολλές εκλογές, όπως το 1989. Φιλολογικώς, η λέξη «δικομματισμός» είναι ανεκτή, αλλά η λέξη «οκτακομματισμός», δύσκολη στην εκφορά της, γι΄ αυτό και θα έπρεπε να βρούμε άλλες βολικές λέξεις για την περιγραφή του φαινομένου, όπως οκταποδισμός, Οκτωβριανισμός και παρόμοια. Οσο οκτάποδο και εάν είναι το χταπόδι και όσον επαναστατικός ο Οκτώβριος, πρέπει να συμβιβαστούμε με νέες ορολογίες, διότι αχνά στο βάθος του μέλλοντός μας διαφαίνεται η πιθανότητα να έχουμε οκτώ πολιτικούς αρχηγούς που δε θα επιδιώξουν να κυβερνήσουν, αλλά ένα χταποδάκι στο κάρβουνο με ουζάκι θα το δέχονταν.
