Νίκησε η Νέα Δημοκρατία, ωστόσο χρειάζεται βοήθεια για να κυβερνήσει. Αμφότερα τα δύο πρώτα κόμματα των εκλογών του Μαΐου κέρδισαν από 10% των ψήφων, αλλά χωρίς σπουδαίες μεταβολές σε έδρες και αναλογία δυνάμεων. Τα μικρά κόμματα έλειψαν από τον πολιτικό χώρο, μένοντας εκτός Βουλής, αλλά οι οπαδοί τους δεν πήραν τα βουνά, παρά ενσωματώθηκαν σε υπάρχοντα κόμματα της Βουλής.
Η Χρυσή Αυγή, κατά τα αναμενόμενα, αυξήθηκε. Ο δικομματισμός επανήλθε στη ζωή, έστω και με αναπνευστήρα. Τώρα, ο κόσμος θεωρεί πως είναι σχετικά εύκολο να συνεννοηθεί η Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ, αφού το ξανάκανε, όταν όμως υπήρχε άλλη σχέση των δύο κομμάτων. Ωστόσο, όπως παρατήρησε προσφυώς ο φίλος μου ο Μπίλης, άνθρωπος της αγοράς, η Ευρώπη, άσχετα με τα γυμνάσια στα οποία θα μας υποβάλει, μπορεί να μας «εξοντώσει» ανέτως, απλώς επαναλαμβάνοντας την απαίτησή της να υπογράψει την όποια συμφωνία μαζί της η αξιωματική αντιπολίτευση. Θυμίζω πως, όταν έγινε το ίδιο το 2011, αξιωματική αντιπολίτευση ήταν η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς υποχρεώθηκε να στείλει ένα θετικό σημείωμα, ενώ τώρα στη θέση της είναι ο Σύριζα. Δύσκολο να δεχτεί συμφωνία με Ευρώπες, αλλά και δε χρειάζεται καμία άλλη διαδικασία για να μας πετάξουν έξω. Από το ευρώ ή από την καρδιά τους, αδιαφορώ, παρεκτός κι αν μας έχουν να νικάμε τη Ρωσία στα γήπεδα.
Πέρα από αυτά που προανέφερα και ο καθένας μπορεί καλύτερα από μένα να τα κρίνει και να τα αξιοποιήσει, παρακαλώ να δεχτείτε πως δεν ήταν αντάξια της χώρας μας, των θεσμών και του πολιτικού μας προσωπικού η φοβερή επιθετικότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσα από όποιες δυνάμεις διέθετε, να εμφανίσουν έναν Σύριζα με ματοβαμένα μαχαίρια και αθώους φιλοευρωπαίους να τραβάνε του λιναριού τα πάθη σαν σε γιαπωνέζικα στρατόπεδα στη ζούγκλα. Εφημερίδες, σχόλια, δηλώσεις, τερατολογίες, μαζί με ανοησίες για το «κακό παιδί της Ευρώπης» που τάραζε τα νερά. Αυτή η φοβερή τακτική ανέβασε τον Σύριζα σε ζηλευτά επίπεδα (και ο πιο αλαφροΐσκιωτος και ελαφρόμυαλος σύμβουλος επί των ελληνικών υποθέσεων καταλαβαίνει πως ο Ελληνας, έτσι και ακούσει κακιά κουβέντα για συνέλληνα από ξένο, ευθύς τον συμπαθεί) αλλά και τον έφερε σε ικανοποιητικό επίπεδο «αξιοπιστίας» ενός δυνατού αντιπάλου. Και μόνη η μνεία Σαμαρά ότι θα προστεθούν στα μνημόνια που αποδέχεται νέες πολιτικές, κυρίως σχετικές με την ανεργία, δείχνει ότι η όποια νέα κυβέρνηση δεν πρόκειται να αρνηθεί καμία δέσμευση της δανειακής σύμβασης. Επομένως, λέω, η αναζήτηση συμμάχων, και δη μνημονιακών, για τη μηχανή της εξουσίας γίνεται επώδυνη, επαχθής και περίπου αδύνατη.
Κάτι παράξενο συνέβη στον τόπο. Και μιλάω για «παράξενο» προκειμένου να μην ξεκινήσω μια μακρά νύχτα με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς.
