Indian summer topics
15.10.2008 - 8:42:30 PM
Εκμεταλλεύομαι τους εντός του αυτοκινήτου τριάντα μεσημεριανούς βαθμούς Κελσίου, γιά να συνοψίσω εντυπώσεις από τις γεύσεις του θέρους και του μετοπώρου.
Το 2007, μετά τις φωτιές στην Ηλεία, είχα ακούσει ότι προσέφεραν στους μποστανλήδες σπόρους καρπουζιού, καλούς και ανθεκτικούς.
Αυτά τα καρπούζια, τα εύρισκα όλο το καλοκαίρι ,μισή τιμή από τα υπόλοιπα, σε κλωβούς στο ΑΒ της Κέρκυρας, στο Σολάρι.
Ητανε σκουρόχρωμα, με ακόμη πιό σκούρες φαρδιές ρίγες,ένα συγκεχυμένο χώμα μεταξύ πρωσσικού πλέ(όχι "μπλέ") και πράσινου. Μικρά το δέμας, νοστιμότατα. Χρόνια είχα να φάγω τόσο καλά καρπούζια.
Και γιατί ήταν φτηνά; Διότι(διδάχτηκα από τηλεοπτική εκπομπή που δεν θυμάμαι) ο κόσμος δεν γούστσρε το χρώμα τους, τα θεωρούσε μελαγχολικά. Προτιμούσε τις μεγάλες ριγωτές κολοκύθες, με εναλλασσόμενες σαγρέ ρίγες παπαγαλί και κυπαρισί,που τις αγαπούν οι καρπουζοπαραγωγοί, κυρίως επειδή στρίβεται εύκολα ο καυλός που τα συνδέει με το φυτό και ωριμάζουν πάρωρα. Γιά την ακρίβεια, μελανιάζουν.
Βέβαια, υπηρχε και άλλη παραλλαγή, δημοφιλης επί τριάντα ίσως χρόνια: τα λεγόμενα αμερικάνικα, ανοιχτοπράσινα και πολύ μακρουλά, που δίδαξαν στους μουστερήδες νέο τρόπο κοπής και φαγώματος. Τα κόβαμε καθέτως και κυκλικά.Εδώ και δέκα, δεκαπέντε χρόνια, δεν έχω ακούσει κάτι γι αυτά.
Ελπίζω τα σκιώδη, ζαβού χρώματος και νοστιμώτατα δωρήματα στους πυροπαθείς της Ηλείας, να μη έχουν την τύχη των αμερικάνικων ομολόγων τους.Η τουλάχιστον κάποιος άς μου υποδείξει που να εύρω τέτοιον σπόρο.Και η ατομική σωτηρία, σωτηρία είναι...
