Βουλκανική συνεννόηση
10.1.2009 - 5:07:55 PM
Μιά νομαρχιακή άσφαλτος, παραγωγός μιάς λακούβας που ανέτως χωρούσε όλους τους ανασχηματισμένους της ΝΑ Ευρώπης,με οδήγησε σε αναζήτηση βουλκανιζατέρ, επειδή το τιμόνι κοσκίνιζε σα να ήμουνα στη μέση της παραγωγής εκατό καρβελιών. Είχα σταμπάρει ένα δίπλα σε βενζινάδικο,κάτω από ένα αστυνομικό τμήμα.Ανάμεσα στην ελπίδα μιάς σταθερής οδήγησης και στο κόσκινο, υπήρχε μιά πενταξονική τερατουργία και όλα τα μαστόρια πάλευαν να της αφαιρέσουν ένα λαστιχωτό άθυρμα.Ο μόνος όρθιος μάστορας ήταν προφανώς ο αφέντης του καταστήματος.Στάθμευσα δίπλα του και τον ερώτησα με τα μάτια άν άξιζε τον κόπο να περιμένω, έστω και πολύ.Με κοίταξε προσεκτικά και ,ως συνήθως, έλαβε λάθος μήνυμα. Στράφηκε προς τον νταλικιέρη και του είπε "Σπύρο, εσένα θέλουν". Ο Σπύρος, γύρισε και με κοίταξε. "Θα αργήσει ,έ;" του λέγω. "Ελπίζω να προλάβω το καράβι" μου απαντά. Συνεννόηση μπουζούκι, αλλά όλα καλά.Επέστρεψα στο βουνό μου οδηγώντας ένα αυτοκίνητο που χόρευε εξαίσιο μπούγκι.Κατέληξα πως πρέπει να υπάρχει κάτι στον Επτανησιακόν αέρα που μετατρέπει τους Βουλκανίους σαν και μένα σε δύσχρηστα όντα.Γι΄αυτό και μου αρέσει εδώ. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί ποτέ η λέξη "γιαπράκι". Μη ρωτάτε το γιατί. Δεν ξέρω καν το διότι.
