One size fits none
30.6.2008 - 3:22:18 PM
Δεν είχα καταλάβει πολλά για την κλίμακα των χώρων, των επίπλων, των ρούχων, ώσπου βρέθηκα, λόγω ηλικίας, στην υποχρέωση να κάνω συγκρίσεις. Ο στίχος «τα σπίτια μού έρχονται ώς τους ώμους» είναι εξόχως λειτουργικός για τη ματιά των σαραντάρηδων που βρίσκονται τυχαία ή σκοπίμως στο περιβάλλον των είκοσι ετών τους, ή των εξηντάρηδων όταν επιμένουν ότι αξίζουν όσο ενάμισης σαραντάρης.
Είναι δεδομένο ότι ο υπαίθριος χώρος μοιάζει μικρότερος από τον στεγασμένο, ότι ο ασκεπής χώρος μοιάζει μικρότερος από τον στεγασμένο και ότι η αυτοψία σ’ ένα δωμάτιο που είναι ακόμη καραγιαπί δείχνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι πρόκειται περί μελαγχολικής τρύπας. Η ανάγκη για στέγαση μάλλον πηγάζει από την ίδια γεννήτρια που παράγει ψευδαισθήσεις.
Ουσιαστικά, ολόκληρη η διαχείριση της εκτίμησης του χώρου που μας περιβάλλει προκειμένου να αισθανθούμε άνετα ή άβολα είναι ένας συνεχής αγώνας στον οποίο μετέχουμε αφοσιωμένοι, ώστε να ξεγελαστεί ο εγκέφαλός μας. Πρώτα δηλαδή «θέλουμε» να αισθανθούμε άβολα ή άνετα κι έπειτα δουλεύουν οι μηχανισμοί. Παράδειγμα: Η προσωπική μου ζωή περιορίζεται εδώ και αρκετά χρόνια σε μερικά τετραγωνικά μέτρα. Είχα το μαζοχισμό να τα μετρήσω με ακρίβεια. Είναι 3,24, και περνώ μέσα τους, καθημερινά, τουλάχιστον 18 ώρες. Ωστόσο, ολόγυρα, υπάρχει άνετος χώρος: άλλα δωμάτια, μπαλκόνι, μια ευχάριστη θέα κι ένα αυτοκίνητο, ενίοτε με βενζίνη, που μπορεί να με οδηγήσει θεωρητικά όπου θέλω. Αλλά το δεκαοχτάωρο ξοδεύεται πειθαρχικά μέσα στα 3,24 τετραγωνικά. Κι όμως, ποτέ μέσα στο σταθμό μεταφόρτωσης των λέξεων που διακινώ δεν υπάρχει ο στίχος «ασφυξία/ πνίγομαι» ή «καμαρούλα μια σταλιά» (που ακόμη κι αυτή είναι διπλάσια της δικής μου ιδιοκατασκευής). Με τον όρο «μεταφόρτωση» είμαι απλώς ακριβής, αφού δουλεύω σε ΧΥΤΥ (Χώρο Υστερικής Ταξινόμησης Ύφους).
Ενώ, αν με φυλάκιζαν σ’ ένα ανάκτορο, σ’ ένα νησί, ακόμη και σε μια ήπειρο (με όρο, λόγου χάρη, να μην εγκαταλείψω διά βίου την Ασία...) θα απέθνησκα εφευρίσκοντας δραπετεύσεις και με το μυαλό μου στη Νήσο του Πάσχα, ως κοιτίδα της ασυδοσίας.
