Ε, αυτό δεν τό ΄ξερα!
7.4.2009 - 6:01:35 PM
Λορέντζος Μαβίλης
Φάληρο
Eίχε όλα της τα μάγια η νύχτα· μόνη
Eσύ έλειπες. Aργά κινάω να φύγω,
Mα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ ξανοίγω
Aυτοκίνητο να γοργοζυγόνη.
M' ελπίδα σταματάω. Nά το, πλακόνει.
Παραμερίζουν οι άλλοι. Άσειστος μπήγω
Tη ματιά μου στα μάτια σου. Άλλο λίγο
Aκόμα και ο σοφέρ σου με σκοτόνει.
Aρχοντοπούλα μ' άφταστα πρωτάτα,
Mε των Eφτά νησιών τες χίλιες χάρες,
Tετράξανθη ομορφιά γαλανομάτα,
Tου θανάτου δε μ' έπιασαν τρομάρες ―
Γλυκύτατες μ' ελυώσανε λαχτάρες
Nα συντριφτώ κάτω από εσέ στη στράτα.
Μου το έστειλε φίλος προψέ. Δεν το πιστεύω. Οτι είναι γραμμένο από τον Μαβίλη, εννοώ. Δηλαδή, πρίν το 1913, ήτοι πρίν τον Δρίσκο.. Αποκλείεται.Κάποιος μας δουλεύει όπως ο Ρένος με τους νομπελίστες, όπως ο Παπάς με τον Παθανάρες, όπως ο Παυλίδης με τον Μανούση. Διότι εάν είναι αλήθεια, τι νόημα έχουν καμιά τριακοσαριά προσωπικοί μου στίχοι γιά κυράδες που μπαινοβγαίνουν σε μπάρ και ζητώ να με αποκαλούν Αζόρ και γιατί να έχει νόημα που η μικρή Σούζι στέλνει dead flowers ή της στέλνουν;
Αι! μερικαίς φοραίς η ποίησι σου κόβει κανονικά την όρεκσιν...
