Αμύνεσθαι περί Μέντης
7.8.2009 - 10:39:44 AM
Τα γεροντάματα συνοδεύονται από αηδείς συνήθειες. Συμφωνώ. Εσχάτως κατέστην μανιακός ενός είδους που σιχαινόμουνα. Της μέντας, της μεντούλας, της καφτερής καραμέλας. Οχι του βοτανικώς ορθού φυτού. Της γεύσης. Επειδή θέλω(πλεον) να καίγομαι αφάνταστα, να κατερρέει ο ουρανίσκος από την βιομηχανική καυτοπικρίλα του χημικού υλικού. Παλιά, όταν δεν γούσταρα το άθλημα ,αλλα περνούσα περιόδους μαζόχας, έπαιρνα τις μέντες τις καλούμενες "ραντεβουδάκια". Είχαν σχήμα κώνου που του έλειπε εσωτερικώς η κοιλιά και ήσαν χημικώς πράσινες, με ένα είδος λευκής παιπάλης πάνωθε, ωσάν μουχλιασμένα μισά κουτσούτσια αγνώστου φυτού.
Μέντες, καφτερές, δεν βρήκα στην αγορά. Κάτι μεσοβέζικες, κάτι χλιαρές, θαρρείς και οι νέοι μας αποφεύγουν, μαμάκηδες γαρ, να καφτερωθούν. Ακόμη και μιά εσωρρουχού, κατά το ευφυές πρόταγμα Βαρβάκη τινός, που βρήκα να παίζει την ταμία σουπερμάκετ( εξηγώ: γυμνός σκεμπές, υπέρβαρον σύνολον ,αδάχτυλα δικτυωτά γάντια), όταν της ζήτησα γνώμη τι καφτερό να διαλέξω από τους καθέτους ταβάδες πρίν τα ξυριστικά, μου είπε με νάζι "ά, θέλετε να δαγκώνει, έ; κι εγώ έτσι θέλω" και μου πρότεινε κάτι είδη προς΄δάγκωσιν, από γνωστές μάρκες. Τζίφος. Σαν μπούκοβα με γλυκόζην ήτονε.
Καταλήγω πως δεν αρκεί που δένω με κορδέλα το γενάκι γιά να κάνω τον μογγόλον. Πρέπει να κουβανώ τσούσκες, τζίλι, ταμπάσκα και πράσινες καφτερές πιπεριές επάνω μου ή να φτιάχνω καταπλάσματα με βάσιν το τζινσενγκ και άλλαι οικολογικαί χαριτωμενιαί. Δεν θέλω όμως. Θέλω να αγοράζω πικρώς καφτερές μέντες. Μέντες και όχι άλλα καφτερά ,όπως κανελλωτά και τέτοια. Όποιος έχει καεί πικρά και επιθυμεί να καεί και άλλος, άς με συμβουλέψει. Θα τον ακολουθήσω. Σαν Καχριμάκης την επερώτησιν.
