Στο Αυλάκι
31.8.2009 - 6:24:48 AM
Το Αυλάκι είναι μιά βόρεια ακτή της Κέρκυρας, ανατολικά της Κασσιόπης, που διαθέτει πολλούς ελεγχόμενους χωματόδρομους γιά πόνι, ποδηλατάδες και πεζούς, περιορισμένη σε μερικά χιλιόμετρα κίνηση αυτοκινήτων, περιβάλλεται από βίλες ή ό,τι αυτό σημαίνει αγγλιστί και περιέχει μερικές ομπρέλες, ευτυχώς το ελάχιστο ανά επτά μέτρα. Παραλία με βότσαλα, τυρκουάζ νερό, προς τα βράχια καλός ψαρότοπος. Περιέχει και δύο ταβέρνες. Μόνον. Στην μία που πήγαμε πεντέξι φορές, εκτός από ένα ευεργετικό Wifi, διαθέτει αλλοδαπό ιδιοκτήτη και βοηθό κουζίνας, που σερβίρει.Προφανώς πάνω από το κανάλι, και δεν εννοώ της Κορίνθου.
Το μαγαζί αστράφτει από καλές ιδέες, που καμιά τους δεν βγάζει μάτι. Μέρος του δαπέδου του, από βότσαλο με τέσσερα δελφινάκια. Οι καρέκλες πτυσσόμενες, ξύλινες με βαμμένο μεταλλικό σκελετό και μαξιλαράκια. Τουαλέτες απλώς εξωπραγματικές γιά τους νοτίως του 45ου παραλλήλου γνώστες.
Εχει το μαγαζί πέντε σαλάτες, μερικά του ταψιού λοκάλ ,αλλά καθημερινώς ψητό σαρδελάκι, σκορδόψωμο με ιδιαίτερη σάλτσα, γάβρον ωμό, πατάτες κομμένες στο χέρι, χρυσες τωόντι και παγωμένη μπίρα γιά αυτούς που θεωρούν τα τσίπουρα και τα ουζάκια με ντάλα ήλιο προθαλάμους εντατικής.
Δέχονται ευχαρίστως παρατηρήσεις και (ώ της έκπληξης) διορθώνουν τα παθημένα, επειδή αισθάνονται ότι μαθαίνουν. Οχι ότι έχουν εγκληματήσει: μιά φορά, η μελιτζανοσαλάτα άφηνε επίγευση στραγγιστού γιαουρτιού και μιάν άλλη φορά το ψητό χταπόδι δεν ήταν βέβαιον εάν ήταν καλοψημένο. Αλλά την επομένη φορά, όλα ήταν εντάξει.
Στο Αυλάκι δεν έρχονται εντόπιοι, δεν έρχονται πυκνοί τουρίστες. Διότι δεν έχει μαγαζιά με αναμνηστικά και σομπρέρος, δεν έχει αγκράφες ζώνης χέβι μέταλ, και κανένας δεν παίζει τα μπαλάκια του. Εννοώ ταις ρακέταις. Είναι μέρος όπου άν περάσει νεολαία ,μουρμουρίζει "εδώ είναι γιά τους αποθαμένους" και παρέρχεται.
Θα πηγαίνω στο Αυλάκι ώσπου να εγκαταλείψω την Κέρκυρα, διότι εκτός από αυτά τα γραφικά και ενθαρρυντικά, ενισχύει εντός μου τα "σύν" του νησιού, που από την πενταετή χρήση, έχουν επικινδύνως απομειωθεί...
