 |
Επί χρόνια πολλά, όταν χρωστούσες, σου θύμιζαν μια ιστορία με τον Ναστρεδίν Χότζα, που έμενε άυπνος επειδή χρωστούσε στο γείτονα, οπότε η γυναίκα του έσκασε, ανοίγει το θυρόφυλλο νυχτιάτικα και φωνάζει στο γείτονα «ο άντρας μου τα γρόσια που σου χρωστά, δεν θα σου τα δώκει» και μετά γυρνάει στον άντρα της: «Ναστρεδίν, κοιμήσου, είναι η σειρά του γείτονα να μην κλείσει μάτι». Ετσι συνέβη με τον υποτιθέμενον πυλώνα της Χώρας ονόματι τουρισμόν. Οι Γερμανίδοι πελάται τόσο σκιάχτηκαν που τους λέμε Χίτλερ και Χίμλερ, ώστε πηγαίνουν να στάξουν τα λεφτά των εις Ινδονησίας, Μαγκρέμπια και εις την κακή γείτονα Τουρκίαν, προς κλαυθμόν και οδυρμόν του ενός Πυλώνος (ό άλλος Πυλών είναι ο Πολιτισμός και δεν κινδυνεύει επειδή φροντίζει ο Γερουλάνος). Οι Γερμανοί, όμως, είναι και δανειστές μας. Και αν πάπαλα οι ξενοδόχοι, τέρμα το λίπος, οπότε εμείς θα τρώμε χαρούπια και οι Γερμανοί βρούβες. Εκτελούν λοιπόν, μαθαίνω, πολυδάπανη διαφημιστική εκστρατεία καλώντας τον μέσον Γερμανίδην να θυμηθεί πως είναι φτηνή η Ελλάς, έχει σουβλάκι, καμάκι και συρτάκι και μόνον κάποιον εκνευρισμόν που θα της περάσει. Εχουν μυαλό οι Αλαμάνοι. Ενώ εάν ανελάμβαναν οι Ελληνες τέτοια εκστρατεία, θα τα έτρωγαν σε συσκέψεις, διαγωνισμούς και κοροϊδιλίκια. Αυτή είναι η έννοια της ελληνογερμανικής φιλίας, κι όποιος το πιστέψει, θα βρει το φως του.
