 |
Δεν είναι άγνωστο πως οι φαρμακευτικές εταιρίες ταχταρίζουν τους ιατρούς που συνιστούν τα δικά τους φάρμακα στις συνταγές. Η υπερβολική ή κατευθυνόμενη συνταγογράφηση έχει διάφορες αιτίες: την εμμονή ενός γιατρού στον τόπο που σπούδασε, στην αισθητική των κουτιών και των σκευασμάτων, στην άψογη τυποτεχνικά εμφάνιση των οδηγιών χρήσεων. Α, και στο μακρινό ενδεχόμενο να προσφέρονται αναμνηστικά δωράκια στους πολυνίκες ιατρούς. Εξαιρούνται πολλοί γιατροί που βλέπουν να ζέχνει η ανάσα σου από την πείνα και σου λέγουν «να σου γράψω ένα φτηνό, να σου περάσει ο βήχας». Η κυβέρνηση, υπηρεσιακή ή έκτακτης ανάγκης, διέγνωσε ότι τεράστια ποσά διαρρέουν στο χώρο της υγείας, ποσά που μετά βίας καλύπτουν τον πανικό που αισθάνονται εκατομμύρια υποχόνδριοι, φιλόζωοι Ελληνες. Ορθώς άρχισε τις οικονομίες. Ενα από τα μέτρα ήταν να μεταφέρει στους ιατρούς την υποχρέωση να αναγράφουν τη βασική ουσία του φαρμάκου και μόνον, αναγκάζοντας τους φαρμακοποιούς να επιλέγουν τη φτηνότερη εμπορική της έκδοση. Οι φαρμακοποιοί βρήκαν τη διαδικασία επαχθή, διότι θα έπρεπε να ασχοληθούν με τον υπολογιστή τους, ίσως και με την επιστήμη τους, ενώ οι ιατροί, πιο ψύχραιμοι, πίεσαν ώστε να συμπεριλαμβάνεται εν παρενθέσει, η εμπορική έκδοση που προτιμούν. Ωστε οι εταιρίες να προσέχουν την αθώα παρένθεση και όχι την ουσία. Κουρέλια για βιαστικούς τα νομοσχέδια για την υγεία. Ολα όπως πριν…
