Κατά την εποχή του Χαλκού, τέσσερα γένη μαρτυριούνται εις την χώραν, αναλόγως των περιεχομένων των ψηφοδόχων που ευρέθησαν εις ανασκαφάς. Τας ονομασίας έδωσαν ευφάνταστοι αρχαιολόγοι, θρηνούντες εις τα «Βομβίδια» την ήττα του Γερουλάνου. Πρώτον γένος ήτον οι Φρύγες ή Βρύγοι, ονομασθέντες ούτω διά το αρχαίον του φρονήματος και την μακραίωνα αργήν πορεία των από την Ηπειρον εις τας ακτάς της Προποντίδος. Σήμερα θα λέγαμε: το ΚΚΕ, η Ντόρα και άλλα μικρά κόμματα. Αι ψηφοδόχοι παρουσιάζουν σταθεράν αναλογίαν κεράμων. Από την χθαμαλήν νεολιθικήν άχρι της πρώτης μαρτυρουμένης σιδηροφορίας.
Δεύτερον γένος ευρέθη και ονομάσθη των Μινύων. Αυτοί ήτο μιλιούνια, όπως οι μέρμηγκες, και ξαφνικά εχάθη το πλήθος αυτών. Σήμερα θα λέγαμε το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑΟΣ και η Νέα Δημοκρατία. Ενώ εκ της υπομινωικής άχρι του πολιτισμού Κουργκάν αρίφνητον, κεκοσμημένον και πυκνόν ήτο το ψηφολεκτικόν απόθεμα, ήρθε μια επίσημος ημέρα, που ο συνάδελφος Κιομτσέκογλου τοποθετεί εις την ακμήν του μέσου πολιτισμού της Βαρδαρόφτσας και η λαίδη Καρδάρα - Στάνκοβιτς εις την φάσιν Πέντε του στρώματος Πιλάφ Τεπέ, όπου τα Μινυακά πλήθη άφησαν τα εργαλεία και τους μανδύας αυτών και άλλος με χλαμύδιον, άλλος με υποκάμισον κατέφυγαν εις τας καλύβας γειτόνων, εις έλη μαστιζόμενα υπό κωνώπων μεγέθους μετρίου ελικοπτέρου και αδημονούσαν ησυχάζοντες.
Τρίτον γένος ήτο το νεοφανές, το μη έχον παράδοσιν εις την γεωργίαν, την κτηνοτροφίαν και τας πολιτιστικάς ανταλλαγάς, ήτοι το γένος των Λελέγων, εκ της θρηνώδους ιαχής των «όι λελε, όι λελε», οι οποίοι εκ του μηδενός εγέμωσαν με ψήφους τους νέους θεσμούς, κυρίως της τελευταίας στιγμής της χαλκοκρατίας. Εις τους τοιούτους πληθυσμούς θα συντάσσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά, τους Ελληνας του Καμμένου και άλλας νεοφανείας, διότι κατά τα ιερά αυτών βιβλία «πρώτα δεν ήσαν και κατόπιν ήσαν, ποιούντες την νήσσαν» (νέκα άντες, τούμπα γιάντες, παπαπά κράντες).
Τέλος, το τέταρτον γένος, το ονόμασαν οι αρχαιολόγοι, ήδη μεθύοντες εις τα βομβιδιακά σκαμπά, γένος των Πελασγών εκ της δίκην πλημμυρίδος και χασονερίας ετησίας τροπαλιζομένης αυτών μετακινήσεως εκ των ορέων εις τους κάμπους. Οι Πελασγοί, όθεν ήτο λαοί παλαιοί, ενίοτε λανθάνοντες ως βελόναι εις τα άχερα, ενίοτε δε ακμάζοντες ως καινούργια κόσκινα και πού να τα κρεμάσουν. Σήμερα θα λέγαμε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τους απροσάρμοστους εγέρθητους της Χρυσής Αυγής, που επίσης ήτο ελάχιστοι και περίσσεψαν. Αυταί είναι αι στυγναί αρχαιολογικαί πληροφορίαι. Αποτυπώνουν μέρος της αληθείας, αλλά όχι την ανθρωπολογικήν διάστασιν. Ητοι τας εξής συναιθηματικάς κυμάνσεις: την μοναξιά των εναπομεινάντων Μινυών, εις αίθουσαν που χωρούσαν στρατεύματα, την αποξένωσιν του αρχαίου πελασγικού στοιχείου από τους νέους ψηφοφόρους που παρέμεναν απροσάρμοστοι, τον παραδοσιακόν μέλανα ζωμό των Φρυγών, Τρίτη - Πέμπτη μακαρόνια, και τας ευθύμους κατασκηνώσεις πάνω στο γρασίδι των Λελέγων.
